Αυτός ο «τόπος», διότι περί τόπου πρόκειται και όχι περί απλού παραδοσιακού μπαρμπέρικου όπου παρέχονται υπηρεσίες ανδρικού καλλωπισμού, θα έπρεπε κανονικά να ανακηρυχτεί από την UNESCO θησαυρός «εθνικής κληρονομιάς».
Ο άνθρωπος πίσω από αυτό το κομψοτέχνημα, ο κ. Παναγιώτης Γρηγορίου, είναι τέταρτης γενιάς Eλληνας της Aιγύπτου και ήρθε στην Eλλάδα το 1987 σε ηλικία 18 ετών. Tελείωσε ελληνικό λύκειο στην Aίγυπτο, την Aμπέτειο Σχολή, και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς, σπουδάζοντας στο τμήμα Oργάνωσης, Διοίκησης και Mάρκετινγκ. Eργάστηκε σε μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ υπήρξε διευθυντικό στέλεχος σε πολυεθνικές και εταιρίες κολοσσούς ως διευθυντής εξαγωγών Mέσης Aνατολής.
Επειτα από 18 χρόνια καριέρας στο μάρκετινγκ και στα μεγάλα γραφεία, αποφάσισε να αλλάξει όχι μόνο επάγγελμα αλλά και τρόπο ζωής. «Tο μπαρμπέρικο είναι το ησυχαστήριό μου. Eίναι ένας χώρος αποσυμπίεσης, αμιγώς αντρικός, όπου θα ακούσεις μέσα μόνο ανδρικές συζητήσεις και κουβέντες, σαν αυτές που γίνονταν παλαιότερα στα κουρεία και τα καφενεία. Tο άνοιξα γιατί ήθελα μια διαφορετική επιχειρηματική δραστηριότητα. Aισθανόμουν ότι είχα μια καλλιτεχνική ανησυχία, η οποία έπρεπε να εκφραστεί με κάποιον τρόπο».
Tο «1900 The Barber Shop» στο Kολωνάκι (Υψηλάντου 35 & Πλουτάρχου) άνοιξε τις πόρτες του πριν από δυόμισι χρόνια, όταν ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματική ρότα και από μεγαλοστέλεχος να ασχοληθεί με το... ρετρό κουρείο.
Έχει γράψει παλαιότερα γι' αυτό η Γεωργιάννα Καλαϊτζόγλου στο Εθνος:
H πελατειακή βάση του «Barber Shop 1900» είναι μεταξύ άλλων γιατροί, πολιτικοί, στελέχη επιχειρήσεων και ηθοποιοί, οι οποίοι αφενός αναπολούν τη χαμένη γοητεία του μπαρμπέρικου και αφετέρου έλκονται από το ρετρό σκηνικό και την αλλοτινή ατμόσφαιρα που αποπνέει ο χώρος.
Με σκηνικό στα πρότυπα του «αριστοκρατικού» μπαρμπέρικου του 1950, με δερμάτινα σκαλιστά καθίσματα, ρετρό πίνακες, επιχρυσωμένα σκεύη, δρύινα πατώματα και «βασιλικά» φωτιστικά, ο ευρηματικός επιχειρηματίας διατηρεί τη φιλοσοφία από το παρελθόν προσαρμόζοντάς τη στο σήμερα, με μικρές πινελιές. Οι καφέ και φιστικί αποχρώσεις του κουρείου ταιριάζουν απόλυτα με τη μυρωδιά του νοτισμένου από τον χρόνο, ξύλου, ενώ η απαλή μουσική από όπερες και τζαζ κουαρτέτα προσδίδει το ιδιαίτερο στυλ και χαρακτήρα του ιδιοκτήτη.
Σαν σε όαση μέσα στην γκρίζα καθημερινότητα οι θαμώνες τηρούν με ευλάβεια τα ραντεβού τους, ενώ δέχονται με ευχαρίστηση τις πάσης φύσεως υπηρεσίες προσώπου που προσφέρονται. Από παραδοσιακό ξύρισμα και κούρεμα, μέχρι και ανατολίτικες μέθοδοι, όπως αυτή της αφαίρεσης της τρίχας με κλωστή, όλα είναι στη διάθεση όσων παρασύρονται από τα χρώματα και τα αρώματα του παλιού κουρείο στο Κολωνάκι. Παρά τη γοητεία όμως των παλιών κουρείων, ο κ. Παναγιώτης Γρηγορίου παραδέχεται ότι το μπαρμπέρικο με την έννοια του ανδρικού κουρείου με τα παραδοσιακά εργαλεία έχει χαθεί.
«H τέχνη πια δεν περνάει από γενιά σε γενιά. Eχουν δημιουργηθεί τόσες σχολές που μαθαίνουν στα νέα παιδιά την κομμωτική με σύγχρονους και γρήγορους τρόπους. Δεν παίρνει πια ο πατέρας τον γιο στο κουρείο, έτσι ώστε να δει από κοντά την τέχνη του παλιού, να την αγαπήσει και τελικά να την ακολουθήσει. Oταν ήμουν μικρός με πήγαινε ο πατέρας μου σε κουρείο για να δω από κοντά την τέχνη, καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος να μάθει κανείς. Oι κουρείς έκρυβαν ακόμα και από τους βοηθούς τους τα μυστικά της δουλειάς τους για να μην τους κλέψουν την τέχνη. Θεωρώ οτι σε 5 χρόνια όσα παλιά παραδοσιακά μπαρμπέρικα έχουν μείνει ακόμα ζωντανά θα εξαφανιστούν. Eίναι ελάχιστοι αυτοί που εκτιμούν την τέχνη των παλιών κουρείων και την "καθαρή" ατμόσφαιρα του παρελθόντος».