Ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας Σεμπαστιάν Λεκορνί εμφανίζεται διατεθειμένος να επανεκκινήσει τον διάλογο για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, προκειμένου να αποφύγει τη μοίρα των δύο προκατόχων του.
Αντικαθιστώντας τον Φρανσουά Μπαϊρού ο Λεκορνί ανέλαβε τα καθήκοντά του χθες Τετάρτη την ώρα που η αστυνομία προσπαθούσε να διαλύσει τα οδοφράγματα των διαδηλωτών του κινήματος «Μπλοκάρουμε τα πάντα». Ο νυν και ο πρώην πλέον πρωθυπουργός είχαν μακρά συζήτηση στο πρωθυπουργικό μέγαρο Ματινιόν, ενώ στην αυλή περίμεναν οι υπό παραίτηση υπουργοί, μεταξύ των οποίων ο Ζεράλντ Νταρμανέν, ο οποίος ήταν τις τελευταίες μέρες στον κατάλογο των υποψηφίων πρωθυπουργών, αλλά είχε ήδη καταπιεί την απογοήτευσή του που δεν προήχθη στο τιμόνι της κυβέρνησης.
Μετά τη μεταβίβαση της εξουσίας, στη διάρκεια μιας σύντομης ομιλίας, ο Λεκορρνού επαίνεσε το «εξαιρετικό θάρρος» του προκατόχου του, το οποίο «θα αναγνωριστεί» κάποια μέρα, όπως είπε. Αλλά γρήγορα αποστασιοποιήθηκε από τον Μπαϊρού: «Θα χρειαστούμε διαλείμματα, και όχι μόνο στη μορφή, και όχι μόνο στη μέθοδο, αλλά και στην ουσία», δήλωσε με το περιβάλλον του να διευκρινίζει, σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde ότι το σχόλιό του δεν συνιστά ρήξη με τον Εμανουέλ Μακρόν, αλλά με τον προκάτοχό του, καθώς έχουν αντληθεί διδάγματα από την πτώση των δύο τελευταίων αρχηγών κυβερνήσεων.
Αναγκασμένος να εξασφαλίσει την ανοχή της πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση προκειμένου να σώσει τη Γαλλία από το χείλος της οικονομικής κρίσης, ο Λεκορνί θα συναντηθεί «τις επόμενες ημέρες» με τις πολιτικές δυνάμεις και υπόσχεται να είναι «πιο δημιουργικός» και «πιο σοβαρός στον τρόπο που συνεργάζεται με την αντιπολίτευσή μας».
Ο Λεκορνί επιδιώκει την ανοχή των Σοσιαλιστών
Χθες το απόγευμα ο Λεκορνί συναντήθηκε με τους ηγέτες των κομμάτων του στρατοπέδου Μακρόν - τον Γκαμπριέλ Ατάλ (Αναγέννηση), τον Εντουάρ Φιλίπ (Ορίζοντες), τον Μαρκ Φεσνό (Δημοκρατικό Κίνημα, MoDem) και τον Μπρουνό Ρεταϊγιό (Ρεπουμπλικανοί). Το πρώτο βήμα, πριν στραφούμε στην αντιπολίτευση, είναι να «είμαστε σαφείς σχετικά με το τι πρεσβεύουμε», να «εδραιώσουμε τον «κοινό πυρήνα»», είπε ο Λεκορνί.
Πηγή από τη συντηρητική δεξιά επιβεβαίωσε την «κοινή επιθυμία για επίτευξη κυβερνητικού συμβολαίου», αλλά μένει να δούμε σε ποια βάση. Ο Λεκορνί δεν άνοιξε τα χαρτιά του, ενώ ο Ρεταϊγιό έκανε δύο παραχωρήσεις ως ένδειξη καλής θέλησης: εγκατάλειψη του παγώματος των δημόσιων δαπανών και του ενιαίου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Η ιδέα του πρωθυπουργού να επιδιώξει μια συμφωνία, εκτός από τον προϋπολογισμό, «σε δύο ή τρία ισχυρά κείμενα» συνάδει με τις επιθυμίες των Ρεπουμπλικανών, αναφέρει η γαλλική εφημερίδα.
Σε αντίθεση με τον Μπαϊρού, ο Λεκορρνί σκοπεύει να παίξει τον ρόλο του ως ηγέτης της «πλειοψηφίας» για να συσπειρωθεί η τελευταία πίσω του. Εξ ου και η νέα συνάντηση που έχουν εκ νέου σήμερα στο Ματινιόν.
Στο κάδρο η επανεκκίνηση του διαλόγου για το συνταξιοδοτικό
Πέρα από τα κόμματα της παράταξης Μακρόν ο Λεκορρνί θα χρειαστεί τουλάχιστον την αποχή των Σοσιαλιστών σε μια πρόταση μομφής εις βάρος του για να περάσει από την Εθνοσυνέλευση τον προϋπολογισμό του 2026. Και για να το πετύχει αυτό, σκοπεύει να επανενεργοποιήσει το «κονκλάβιο» για το συνταξιοδοτικό, που ξεκίνησε ο προκάτοχός του. Τον Ιανουάριο, ο Φρανσουά Μπαϊρού εξασφάλισε την ανοχή των Σοσιαλιστών και έτσι μπόρεσε να εγκριθεί ο προϋπολογισμός του 2025, ζητώντας από τους εκπροσώπους των εργαζομένων και των επιχειρηματικών ηγετών να «επαναεπεξεργαστούν» τον νόμο για το συνταξιοδοτικό του 2023. Μετά από τέσσερις μήνες διαβουλεύσεων, ωστόσο, ο διάλογος σταμάτησε.
Πεπεισμένος ότι οι κοινωνικοί εταίροι ήταν πολύ κοντά σε μια συμφωνία και ότι αυτή είναι εφικτή, ο Λεκορνί έκανε την έρευνά του σε επιχειρηματικούς κύκλους για το κατά πόσον οι εργοδότες είναι έτοιμοι, μετά την πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού να καταβάλουν προσπάθεια για να καταλήξουν σε συμφωνία με τα συνδικάτα.
Οι Σοσιαλιστές επιμένουν στον φόρο για τους πλούσιους
Ωστόσο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν αρκείται μόνον στην αντιστροφή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, αλλά επιδιώκει και την επιβολή φόρου στα παχιά πορτοφόλια, κάτι που θεωρείται κόκκινη γραμμή από το μπλοκ του Μακρόν.
«Πρέπει να πονάει», δήλωσε ο Μπορίς Βαλό, επικεφαλής της ΚΟ του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Εθνοσυνέλευση, σε έναν παραιτηθέντα υπουργό που βρήκε το νομοσχέδιο απότομο.
Το ερώτημα είναι πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει ο πρόθυμος να ανοίξει τη συζήτηση για τη φορολόγηση των πλουσίων Λεκορνί.
Ο Μακρόν «δεν καθιστά τη φορολογία ταμπού» και «παρέχει στον πρωθυπουργό την ελευθερία να επιτύχει έναν συμβιβασμό», υποστηρίζει στενός φίλος του Γάλλου προέδρου, αρκεί να μην υπονομεύεται η ελκυστικότητα της Γαλλίας στους επενδυτές και η παραγωγική της ικανότητα, όπως τονίζουν από το Ελιζέ.
Ο δρόμος είναι σπαρμένος με αγκάθια για τον Λεκορνί και η κλεψύδρα αδειάζει γρήγορα για τον σχηματισμό κυβέρνησης αφού θα πρέπει να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός για το 2026 σύντομα.