Ο Αμερικανός επιδημιολόγος Άντονι Φάουτσι, επικεφαλής λοιμωξιολόγος της προσπάθειας αναχαίτισης της επιδημίας στις ΗΠΑ, στις 24 Δεκεμβρίου έγινε 80 ετών. Αποτελεί για τους Αμερικανούς ένα πρότυπο ηρεμίας, εγκυρότητας και αποτελεσματικότητας εν μέσω πανδημίας.
Ως επικεφαλής λοιμωξιολόγος στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας κατά τη διάρκεια της επιδημίας του HVI/AIDS το 1980, ο δρ Φαούτσι έχει βρεθεί πολλές φορές στο παρελθόν αντιμέτωπος με συγκρούσεις. Και με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ βρέθηκε αντιμέτωπος με τον παραλογισμό και τις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά άντεξε.
Μιλώντας στο αμερικανικό σάιτ Slate, ο δόκτωρ Φάουτσι αποκάλυψε τον διαφορετικό εαυτό του, ενός ανθρώπου που αθλείται συστηματικά και εργάζεται πάνω από 15 ώρες την ημέρα, παρά την ηλικία του.
«Στη δεκαετία του 1980 ήμουν 40 ετών και αντιμετώπιζα τότε ως γιατρός την επιδημία του HIV. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν αισθάνομαι πολύ διαφορετικά τώρα, 40 χρόνια μετά, απ’ό,τι ένιωθα τότε… Όταν ήμουν 40 ετών έτρεχα μαραθώνιο, ήταν τόσο ευχάριστο και εύκολο για μένα. Σήμερα δεν υπάρχει βέβαια καμία πιθανότητα να τρέξω μαραθώνιο. Κάνω όμως γρήγορο περπάτημα, μαζί με τη σύζυγό μου, περπατάμε τουλάχιστον 4 μίλια καθημερινά. Είναι υπέροχη αίσθηση. Μόνο τα χιλιόμετρα άλλαξαν για μένα από τη δεκαετία του 1980. Το επίπεδο ενέργειας που έχω και σήμερα ξεπερνάει το επίπεδο ανθρώπων που είναι 50 χρόνια νεότεροι από μένα».
Ακαταπόνητος ερευνητής, ο δόκτωρ Φάουτσι βρίσκει στο γρήγορο περπάτημα τον τρόπο για να αποσυμφορήσει το στρες και την κούραση. Καμία ημέρα δεν ξεχνάει να φορέσει τη φόρμα του και να διανύσει τα 6-7 χιλιόμετρα που έχει στόχο. «Μου δίνει ενέργεια, μειώνει το στρες και μου επιτρέπει να επικεντρώνω την προσοχή μου σε πράγματα που δεν βλέπω καθαρά όταν βρίσκομαι στο γραφείο», δηλώνει.
«Όταν είμαστε νέοι, σκεπτόμαστε σαν να είμαστε αθάνατοι ή ότι η ζωή είναι ατελείωτη. Πιστεύω ότι όλοι οι νέοι αισθάνονται έτσι. Αλλά όταν είσαι 80 ετών, πρέπει να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν θα βρίσκεται εδώ για απεριόριστο διάστημα. Δεν βασανίζομαι καθόλου με τη σκέψη. Δεν κάθομαι δηλαδή να σκεφτώ «Ω, Θεέ μου, πλησιάζει το τέλος της ζωής μου». Ποτέ, μα ποτέ δεν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Αλλά η πραγματικότητα είναι εδώ», δηλώνει στο Slate.
Στην εποχή του AIDS, ο δόκτωρ Φάουτσι, έτρεχε πάνω από 11 χιλιόμετρα καθημερινά. «Η δουλειά μου είναι πολύ στρεσογόνα και πολλοί άνθρωποι υπολογίζουν σε μας για να σώσουν τη ζωή τους. Το να βγω έξω και να τρέξω στον δρόμο, να ακούω τα πουλιά και να μυρίζω το κομμένο γρασίδι μου επιτρέπει να ανανεωθώ και να είμαι πιο αποτελεσματικός στις έρευνές μου», δήλωνε εκείνη την εποχή.
Την εποχή μάλιστα που ανέλαβε επικεφαλής στην NIAID, ο Άντονι Φάουτσι έτρεξε τον μαραθώνιο Marine Corps Marathon, στην Ουάσινγκτον και τερμάτισε σε 3 ώρες και 37 λεπτά. «Ο μαραθώνιος σε μαθαίνει να αντέχεις και να ωθείς τα όριά σου. Είναι μαθήματα που μπόρεσα στη συνέχεια να εφαρμόσω και στη δουλειά μου, καθώς και στη συνεργασία μου με πολιτικούς», έχει δηλώσει.
Την ίδια αντοχή επέδειξε ο Αντονι Φάουτσι και με τον Ντόναλντ Τραμπ πρόεδρο των ΗΠΑ. «Δεν είναι προφανές. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Η περίοδος είναι πολύ δύσκολη για όλο τον κόσμο. Εξάλλου, πολλοί άνθρωποι, στην καραντίνα, στράφηκαν στο τρέξιμο και το περπάτημα για να ελαττώσουν το στρες. Είναι η καλύτερη λύση: είναι καλό για το σώμα και για την υγεία, ώστε να αντισταθεί κάποιος στον κορωνοϊό», έχει δηλώσει.
Γιος Ιταλών μεταναστών
Γεννημένος την παραμονή Χριστουγέννων του 1940 σε μια οικογένεια μεταναστών Ιταλών φαρμακοποιών στο Μπρούκλιν, ο Άντονι Φάουτσι «παρέδιδε συνταγές από την εποχή που ήταν αρκετά μεγάλος για να κάνει ποδήλατο», όπως είχε δηλώσει στο περιοδικό αποφοίτων του κολεγίου του Τιμίου Σταυρού το 2002.
Το 1966 αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του στην ιατρική σχολή Κορνέλ, βοηθώντας μάλιστα στο χτίσιμο της βιβλιοθήκης της σχολής όσο ήταν προπτυχιακός μαθητής, προκειμένου να κερδίσει κάποια χρήματα τα καλοκαίρια. Μετά την αποφοίτησή του εντάχθηκε στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας το 1968 ως μέρος της αμερικανικής πολεμικής προσπάθειας, αντί να στρατευτεί στον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι ερευνητές αυτοί αποκαλούνταν «κίτρινα μπερέ» -όπως οι Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ αποκαλούνται «πράσινα μπερέ».