H Μαρία Μπράνιας Μορέρα, η οποία ήταν ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο πριν πεθάνει σε ηλικία 117 ετών πέρυσι, αποτέλεσε αντικείμενο μίας πρωτοποριακής μελέτης.
Σύμφωνα με τον Guardian, πρόκειται για την πιο λεπτομερή μελέτη μέχρι σήμερα της βιολογίας ενός υπεραιωνόβιου η οποία έδειξε ότι ακόμα και σε πολύ μεγάλη ηλικία δεν είναι απαραίτητο να εξασθενήσει ο εγκέφαλος ή να συσσωρευθούν ασθένειες.
Ειδικότερα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αν και το σώμα της έδειχνε σαφή σημάδια ακραίας γήρανσης, ορισμένοι βιολογικοί παράγοντες την προστάτευαν από τις ασθένειες που συνήθως εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια της ζωής. «Για πρώτη φορά, καταφέραμε να διαχωρίσουμε το να είσαι γηρασμένος από το να είσαι άρρωστος», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δρ Μανέλ Εστελέρ στο Ινστιτούτο Έρευνας Λευχαιμίας Josep Carreras στη Βαρκελώνη.
Η υπεραιωνόβια γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1907, μετακόμισε στην Καταλονία το 1915 και επέζησε από δύο παγκόσμιους πολέμους, τον ισπανικό εμφύλιο και τον κορωνοϊό τον οποίο κόλλησε όταν 113 ετών. Η ίδια ήταν που κάλεσε τους γιατρούς να μελετήσουν πώς και γιατί έφτασε σε τόσο μεγάλη ηλικία.
Τι έδειξαν οι εξετάσεις στην υπεραιωνόβια γυναίκα
Ο Εστελέρ και συνάδελφοί του συνέλεξαν έναν χρόνο πριν τον θάνατό της δείγματα αίματος, σάλιου, ούρων και κοπράνων για να σχηματίσουν μια λεπτομερή εικόνα της βιολογίας της. Μεταξύ άλλων διαπίστωσαν ότι τα προστατευτικά καλύμματα που ονομάζονται τελομερή, στις άκρες των χρωμοσωμάτων της, ήταν εξαιρετικά κοντά – ένα ξεκάθαρο σημάδι γήρανσης στα κύτταρά της. Το ανοσοποιητικό της σύστημα έδειχνε επίσης σημάδια γήρανσης, ήταν επιρρεπές σε φλεγμονές και είχε αποκτήσει μεταλλάξεις που οδηγούν σε λευχαιμία.
Ωστόσο η Μπράνιας φαίνεται πως ήταν καλά προστατευμένη καθώς, όπως εξήγησε ο Εστελέρ, τα τελομερή της ήταν τόσο κοντά που ίσως την προστάτευσαν από τον καρκίνο, περιορίζοντας το πόσες φορές μπορούσαν να συνεχίσουν να διαιρούνται τα κύτταρα.
Παράλληλα, η ανάλυση του DNA της αποκάλυψε γονιδιακές παραλλαγές που προστάτευαν την καρδιά και τα εγκεφαλικά της κύτταρα από ασθένειες και άνοια. Είχε χαμηλά επίπεδα φλεγμονής γεγονός που μείωνε τον κίνδυνο καρκίνου και διαβήτη, και μεταβόλιζε αποτελεσματικά τη χοληστερόλη και το λίπος.
Σύμφωνα με τον Εστελέρ η βιολογική της ηλικία ήταν τουλάχιστον 10 με 15 χρόνια μικρότερη, ενώ και το μικροβίωμα του εντέρου της ήταν πολύ νεανικό με άφθονα Bifidobacterium, που θεωρούνται ευεργετικά για την υγεία.
Σύμφωνα με τον επιστήμονα, άλλα στοιχεία που συνέβαλαν στη μακροζωία της ήταν ότι η υπερήλικας δεν ήταν υπέρβαρη, έτρωγε πολύ γιαούρτι, δεν κάπνιζε ούτε έπινε και είχε κοινωνική ζωή.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα ευρήματα θα βοηθήσουν να αναπτυχθούν θεραπείας για υγιή γήρανση.