Η Γαλλία ψηφίζει για πρόεδρο Δημοκρατίας και ως τον δεύτερο γύρο (24 Απριλίου) η Δύση κρατάει την ανάσα της για την τύχη του Εμανουέλ Μακρόν.
Μια ψεκασμένη, ακροδεξιο-αριστερή αντιπολίτευση (Λεπέν, Μελανσόν, Ζεμούρ) απειλεί τον Μακρόν και ας ελπίσουμε ότι θα επαληθευτούν τα προγνωστικά που τον δίνουν τελικό νικητή. Η επανεκλογή δύο λαϊκιστών, ρωσόφιλων και φιλοπουτινικών ηγετών στην Ουγγαρία και τη Σερβία χτύπησε το καμπανάκι, με αποτέλεσμα η επικράτηση του Μακρόν να αποτελεί βαρόμετρο για την Ευρώπη. Θα δείξει πόσο η Γηραιά Ήπειρος θα συνεχίσει να αντιστέκεται στους λαϊκιστές ηγέτες, είτε είναι ακροδεξιοί, είτε αριστεροί. Νίκη του Μακρόν σημαίνει θρίαμβο του ορθού λόγου, του διαφωτισμού, των αξιών της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στο ερώτημα με τον Μακρόν ή με το «κόμμα Πούτιν», την επικράτηση δηλαδή του αυταρχισμού και νεο-ολοκληρωτισμού στην καρδιά της Ευρώπης, η απάντηση είναι προφανής. Με τον Μακρόν! Όχι με την έφοδο του σκοταδισμού στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
Τα άκρα, οι αυταρχικοί ηγέτες, οι ψεκασμένοι και οι λαϊκιστές ριζώνουν ξανά δίπλα μας και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Το πρόβλημα έχει έρθει από καιρό. Η ραγδαία αύξηση των άκρων πανευρωπαϊκά, το Brexit, η καταστροφική εκλογή του Τραμπ στο Λευκό Οίκο, οι φωνές υπέρ μιας βίαιης εισβολής στην Ουκρανία, το κίνημα των ψεκασμένων, ήταν σημάδια μπροστά στα μάτια μας. Ο Ιταλός στοχαστής Maurizio Ferraris σε ένα άρθρο του στη Le Figaro ανέλυσε πρόσφατα ότι «οι αντιεμβολιαστές του χθες είναι οι φιλοπουτινικοί του σήμερα». Στο κύμα της παράνοιας και του αντιδυτικισμού, ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο πιο ύπουλος: το 70% των ψηφοφόρων του Μελανσόν θα ψηφίσουν -εν ψυχρώ- την ακροδεξιά Λεπέν στον β’ γύρο (Elabe, 30 Μαρτίου). Οι ακραίοι πάνε χέρι-χέρι, αριστεροί και ακροδεξιοί μαζί.
Στις μετρήσεις ο Μακρόν συγκεντρώνει 28,5 (α’ γύρος), ενώ οι αντίπαλοί του, της παλαβής ακροδεξιο-αριστερο αντιπολίτευσης, συγκεντρώνουν πάνω από 46,5%! Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι τρελοί; Η διάθεση των Γάλλων, γράφει η Le Monde, είναι πλέον ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Ενδιαφέρονται ελάχιστα για την προεδρική εκλογή και καθόλου για τα προγράμματα των κομμάτων. Ένα 37% νιώθει ότι ανήκει σε «μια θυμωμένη Γαλλία που επαναστατεί», ενώ το 55% νιώθει «δυσαρεστημένο». Η ακρίβεια είναι το κατεξοχήν πρόβλημα και ακολουθούν πολύ πίσω η Ουκρανία και άλλα διακυβεύματα (Ipsos-Sopra Steria, 4 Απριλίου). Μακάρι να επικρατήσει τελικά η πρόβλεψη της Süddeutsche Zeitung: «Δύσκολο η Γαλλία να πέσει στα χέρια λαϊκιστών από τη στιγμή που η γαλλική οικονομία πάει καλά, και χάρη στο διογκωμένο γαλλικό κράτος πρόνοιας τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και οι συνταξιούχοι ζουν καλύτερα απ'ό,τι στις ΗΠΑ ή στη Μεγάλη Βρετανία».
Όπως στη Γαλλία, έτσι και στην Ελλάδα η ακροδεξιο-αριστερή αντιπολίτευση συγκεντρώνει μεγαλύτερα ποσοστά αθροιστικά, στις δημοσκοπήσεις, από το κυβερνών κόμμα. Φωνές ανορθολογισμού υψώνονται κι εδώ και δεν προοιωνίζονται καλές εξελίξεις, αν επικρατήσουν. Ένα ρεύμα αντιευρωπαϊκό, αντιδυτικό και αναχρονιστικό κυλάει υπόγεια στην ελληνική κοινωνία και τροφοδοτείται από επίσημες ηγεσίες της αντιπολίτευσης. Μετά τις εκλογές του Μακρόν, και στη δική μας κάλπη θα τεθεί ξανά το ίδιο δίλημμα: Με τον σκοταδισμό ή όχι;