Ηφαιστειακές εκρήξεις ενδέχεται να πυροδότησαν μια αλυσίδα εξελίξεων που επιδείνωσε την εξάπλωση του Μαύρου Θανάτου στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Ο Μαύρος Θάνατος ή Μαύρη Πανώλη, εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη μεταξύ 1347 και 1353 μ.Χ. και είχε ποσοστό θνησιμότητας που έφτασε το 60% σε ορισμένες περιοχές.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το Ινστιτούτο Leibniz για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Ανατολικής Ευρώπης, στη Λειψία, εξέτασαν παλαιότερα δημοσιευμένα δεδομένα από δακτύλιους δέντρων, από οκτώ περιοχές της Ευρώπης, καθώς και εκτιμήσεις των επιπέδων θείου που προέρχονται από πυρήνες πάγου στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία και γραπτές αναφορές της εποχής.
Ο Μαύρος Θάνατος εισήλθε στη Μεσόγειο μέσω του θαλάσσιου εμπορίου και «θέρισε» την Ευρώπη
Η μελέτη των στοιχείων υποδηλώνει ότι μια ηφαιστειακή έκρηξη ή μια συστάδα εκρήξεων γύρω στο 1345 μ.Χ., σε άγνωστη τοποθεσία στους τροπικούς, προκάλεσε έντονο ψύχος για συνεχόμενα χρόνια στη νότια Ευρώπη, που με τη σειρά του οδήγησε στην καταστροφή των καλλιεργειών σε όλη την περιοχή της Μεσογείου.
Ο επακόλουθος λιμός είχε ως αποτέλεσμα οι ιταλικές πόλεις-κράτη, να εισάγουν σιτηρά από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, τα οποία ενδέχεται να περιείχαν το βακτήριο της πανώλης Yersinia pestis.
Οι ερευνητές σημειώνουν στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Communications Earth & Environment», ότι η ανθεκτικότητα σε μελλοντικές πανδημίες απαιτεί ολιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος απειλών για την υγεία.
Οι σύγχρονες αξιολογήσεις κινδύνου θα πρέπει να ενσωματώσουν γνώσεις από ιστορικά παραδείγματα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ κλίματος, ασθενειών και κοινωνίας.
ΑΠΕ-ΜΠΕ