Η Νατάλια Κόστα Ροντρίγκες από το Σάο Κάρλος, παρατήρησε ότι η κόρη της Ιάρα, μόλις 6 μηνών, έκανε συχνά «φιλάκια με τα χείλη».
Στην αρχή, πίστευε ότι η μικρή απλώς μιμούνταν τους ενήλικες που έστελναν φιλιά, όμως η κίνηση αυτή έγινε σταθερή και χαρακτηριστική.
«Νομίζαμε ότι ήταν μια απλή συνήθεια. Δεν είχαμε ιδέα ότι ήταν στερεοτυπία», λέει η Νατάλια.
Με τον καιρό εμφανίστηκαν κι άλλα σημάδια. Η μικρή δεν ανταποκρινόταν στο όνομά της, δεν μιλούσε, είχε πολλές επαναλαμβανόμενες κινήσεις και έντονη επιλεκτικότητα στο φαγητό.
Η διάγνωση
Όταν η Ιάρα έγινε 1 έτους και 8 μηνών, η Νατάλια επισκέφθηκε νέα παιδίατρο που εφάρμοσε την κλίμακα M-CHAT, δείχνοντας υψηλό σκορ. Η οικογένεια παραπέμφθηκε για περαιτέρω αξιολόγηση, αρχικά στο δημόσιο σύστημα (SUS), ενώ παράλληλα ζήτησε ιδιωτική εκτίμηση. Εκείνη την περίοδο, η Ιάρα δεν μιλούσε καθόλου.
Στα 2,5 χρόνια, ο παιδονευρολόγος επιβεβαίωσε τη διάγνωση αυτισμού (επίπεδο υποστήριξης 3). Συγκεκριμένα η μικρή παρουσίαζε έλλειψη ανταπόκρισης στο όνομα και αποφυγή οπτικής επαφής, μη λεκτική επικοινωνία, επαναλαμβανόμενες κινήσεις (στερεοτυπίες, επιλεκτικότητα στο φαγητό και δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες.
Θεραπείες και πρόοδος
Η οικογένεια αφιερώθηκε πλήρως στις θεραπείες. ABA, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, ψυχολογική και διατροφική στήριξη. Με τον καιρό η Ιάρα σημείωσε βελτιώσεις. Κάνει σύντομη οπτική επαφή, παίζει και μιμείται κινήσεις, αρχίζει να επαναλαμβάνει λέξεις, ο ύπνος της βελτιώθηκε και όσον αφορά την κοινωνικοποίηση, προτιμά ακόμη να μένει μόνη, αλλά η πρόοδος είναι σημαντική.
Τι είναι οι στερεοτυπίες;
Σύμφωνα με τον ιατρό-γενετιστή Ροντρίγκο Αμπρόσιο Φοκ, οι στερεοτυπίες είναι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές χωρίς συγκεκριμένο ερέθισμα. Δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό του αυτισμού και συχνά βοηθούν στην αυτορρύθμιση. Ανησυχία υπάρχει μόνο όταν οι κινήσεις μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό.