Σε ένα δημοσίευμα κόλαφο, το Politico προειδοποιεί την Ευρώπη για την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και την επιδράσή της στις επερχόμενες εκλογικές μάχες στην γηραιά ήπειρο.
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο δεν σηματοδοτεί απλώς μια στροφή στην αμερικανική εσωτερική πολιτική, αλλά την έναρξη μιας νέας, πιο επιθετικής φάσης παρέμβασης στις ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Eπέλαση Τραμπ στην πολιτική ζωή της Ευρώπης;
Για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα, η νέα Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ σκιαγραφεί την Ευρώπη όχι ως αυτονόητο σύμμαχο, αλλά ως έναν ιδεολογικά «παρεκκλίνοντα» χώρο που πρέπει να «διορθωθεί». Το μήνυμα που στέλνει η Ουάσιγκτον είναι πως επιθυμεί μια Ευρώπη πιο δεξιά, πιο εθνικιστική και πιο ευθυγραμμισμένη με το δόγμα MAGA.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το διεθνές ΜΜΕ: «Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ξεκινήσει μια σταυροφορία για να μεταστρέψει την ευρωπαϊκή πολιτική στον δικό του σκοπό, κινητοποιώντας όλη τη δύναμη της αμερικανικής διπλωματίας για να προωθήσει ''πατριωτικά'' κόμματα, να καταπολεμήσει τη μετανάστευση, να καταστρέψει τη ''λογοκρισία'' και να σώσει τον ''πολιτισμό'' από την παρακμή.
Το αμερικανικό έγγραφο υιοθετεί - έστω και έμμεσα - το λεξιλόγιο και τη λογική που εδώ και χρόνια προωθεί η ευρωπαϊκή ακροδεξιά, κάνοντας λόγο για απώλεια ταυτότητας και πολιτισμικό εκφυλισμό.
Η αναφορά στο ότι «η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει ευρωπαϊκή» δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας και φέρνει στην επιφάνεια την ιδεολογική σύγκλιση ανάμεσα στο κινήμα MAGA και τα λαϊκιστικά και εθνικιστικά μορφώματα στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Ποιος θα του αντισταθεί;
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν είναι μόνο η ρητορική, αλλά η πρόθεση για έμπρακτη πολιτική παρέμβαση. Η στρατηγική μιλά ανοιχτά για «καλλιέργεια της αντίστασης» στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, φράση που παραπέμπει περισσότερο σε επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος παρά σε συμμαχικές σχέσεις. Με απλά λόγια, η νέα γραμμή της Ουάσιγκτον δεν περιορίζεται στην κριτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά φιλοδοξεί να ενισχύσει συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις που θεωρεί ιδεολογικά συγγενείς.
Οι κεντρώοι ηγέτες της Ευρώπης -ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Κιρ Στάρμερ και ο Φρίντριχ Μερτς – βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με ένα διπλό μέτωπο. Από τη μία πλευρά πιέζονται εσωτερικά από την άνοδο λαϊκιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, και από την άλλη βλέπουν έναν ιστορικό σύμμαχο, τις Ηνωμένες Πολιτείες, να αμφισβητεί ανοιχτά τη νομιμοποίησή τους. Η μέχρι τώρα στάση των Βρυξελλών και των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών χαρακτηρίζεται από εμφανή διστακτικότητα. Ο φόβος μιας ανοιχτής ρήξης με την Ουάσιγκτον φαίνεται να υπερτερεί της ανάγκης προστασίας της πολιτικής αυτονομίας της Ευρώπης, τονίζεται στο δημοσίευμα του Politico.
Το Politico διερωτάται ποιος Ευρωπαίος ηγέτης διαθέτει το απαραίτητο πολιτικό εκτόπισμα να αντισταθεί. Πώς μπορεί η Ευρώπη να αντέξει;
Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι διστάζουν να κατονομάσουν την Ουάσιγκτον ως δυνητική απειλή, επιλέγοντας μια διπλωματική γλώσσα που μοιάζει περισσότερο με αυτολογοκρισία παρά με στρατηγική άμυνας, υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά.
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο για το ευρωπαϊκό κατεστημένο είναι ότι ο Τραμπ ενδέχεται να μην κάνει λάθος στους πολιτικούς του υπολογισμούς. Σε πολλές χώρες, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας δείχνουν έτοιμα να στραφούν προς πιο ...σκληρές λύσεις. Το Reform UK στη Βρετανία, η AfD στη Γερμανία και η Εθνική Συσπείρωση στη Γαλλία δεν αποτελούν πια περιθωριακές δυνάμεις, αλλά πραγματικούς διεκδικητές της εξουσίας. Η αμερικανική στήριξη, άμεση ή έμμεση, μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την περαιτέρω ενίσχυσή τους.