Περισσότερες από 240 γυναίκες καταγγέλλουν ότι ναρκώθηκαν από ανώτερο δημόσιο υπάλληλο, μια υπόθεση που σοκάρει τη Γαλλία.
Μια υπόθεση που θυμίζει έντονα την υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό συγκλονίζει τη Γαλλία, φέρνοντας στο φως μια σκοτεινή πτυχή κακοποίησης, την οποία ελάχιστοι γνώριζαν ότι υφίσταται, όπως σημειώνει η Guardian σε εκτενές ρεπορτάζ.
«Χημική υποταγή»
Πάνω από 240 γυναίκες καταγγέλλουν ότι, μέσα σε διάστημα σχεδόν μιας δεκαετίας, ναρκώθηκαν εν αγνοία τους κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων εργασίας από έναν ανώτερο δημόσιο υπάλληλο, τον Christian Nègre, στέλεχος του γαλλικού υπουργείου Πολιτισμού.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο Nègre τους προσέφερε καφέ στο οποίο είχε αναμείξει ένα ισχυρό, παράνομο διουρητικό, προκαλώντας τους απότομη και ακατανίκητη ανάγκη για ούρηση. Στη συνέχεια, συχνά τις οδηγούσε σε πολύωρες βόλτες σε εξωτερικούς χώρους, μακριά από τουαλέτες, εκμεταλλευόμενος την ευαλωτότητα που ο ίδιος είχε προκαλέσει.
Η εξευτελιστική αυτή πρακτική χαρακτηρίζεται από δικηγόρους ως μια μορφή «χημικής υποταγής» και «ελέγχου του σώματος» μέσα από την ταπείνωση.
Ο όρος έγινε ευρέως γνωστός στη Γαλλία μόλις πέρυσι, με την υπόθεση Πελικό και τη νάρκωσή της για να βιάζεται συστηματικά. Τώρα φαίνεται πως διευρύνεται στην πρόκληση σωματικής αδυναμίας προς ικανοποίηση αρρωστημένων επιδιώξεων.
Πραγματικός εφιάλτης για δεκάδες γυναίκες στη Γαλλία
Η Sylvie Delezenne θυμάται ότι το 2015 πίστεψε πως βρέθηκε μπροστά στην ευκαιρία της ζωής της. Επικοινωνία από LinkedIn, πρόσκληση στο Παρίσι για συνέντευξη στο υπουργείο Πολιτισμού, μια καριέρα που ήλπιζε χρόνια να ακολουθήσει.
«Ήταν το όνειρό μου να δουλέψω στο υπουργείο Πολιτισμού», λέει.
Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η συνάντηση θα την άφηνε με μετατραυματικό στρες, εφιάλτες και την αίσθηση ότι είχε χάσει την αξιοπρέπειά της. Η Delezenne δέχτηκε από ευγένεια έναν καφέ -έναν καφέ που, όπως φάνηκε χρόνια αργότερα, είχε αλλοιωθεί.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ενώ ο Nègre την οδηγούσε σε ολοένα και πιο μακρινές βόλτες στους Κήπους των Tuileries, αφού είχε «καλό καιρό», η ανάγκη της να ουρήσει γινόταν ανυπόφορη. Αγνοούσε τα αιτήματά της για διάλειμμα. Η δυσφορία της κορυφωνόταν έως ότου κατέληξε, σε κατάσταση πανικού, να αναγκαστεί να ουρήσει ημι-κρυμμένη σε ένα τούνελ δίπλα στον Σηκουάνα, ενώ ο ίδιος δήλωνε ότι θα την «προστάτευε» με το σακάκι του.
Το 2019, η αστυνομία την κάλεσε καθώς είχε βρεθεί το όνομά της σε ένα αρχείο του Nègre, με τίτλο «Πειράματα», συνοδευόμενο από φωτογραφίες των κάτω άκρων της.
Παρόμοια εμπειρία είχε και η Anaïs de Vos, μόλις 28 ετών, όταν αναζητούσε εργασία το 2011. Δεν έπινε ποτέ καφέ, όμως -όπως λέει- «σε μια συνέντευξη, όταν σου προσφέρει καφέ ο διευθυντής, λες ναι».
Μόλις λίγα λεπτά αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας υποτιθέμενης επαγγελματικής βόλτας προς τον Σηκουάνα, η ανάγκη της για τουαλέτα γινόταν ανυπόφορη. Όταν του ζήτησε να επιστρέψουν, εκείνος την κατηύθυνε αλλού. Της μίλησε «σαν σε παιδί», ρωτώντας την ευθέως αν θέλει να πάει τουαλέτα και προτείνοντάς της μια αποθήκη κάτω από γέφυρα.
Η de Vos θυμάται ξεκάθαρα πως κάτι μέσα της φώναζε ότι η κατάσταση δεν ήταν φυσιολογική. Όμως δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβαινε. Κατέληξε να τρέχει σε ένα καφέ, να ανακουφίζεται την τελευταία στιγμή και να αισθάνεται άρρωστη στο τρένο της επιστροφής. Όταν έλαβε κλήση από την αστυνομία χρόνια αργότερα, όπως λέει, «δεν εξεπλάγη».
«Το δικαστικό σύστημα μάς αφήνει να περιμένουμε υπερβολικά. Είναι σαν μια δεύτερη θυματοποίηση».
Η αστυνομική έρευνα ξεκίνησε το 2018, όταν ένας συνάδελφος του Nègre τον κατήγγειλε επειδή προσπάθησε να φωτογραφίσει τα πόδια μιας ανώτερης υπαλλήλου. Τότε αποκαλύφθηκε το διαβόητο αρχείο «Πειράματα».
Το 2019 ο Nègre τέθηκε υπό επίσημη έρευνα. Ωστόσο, εν αναμονή της δίκης, συνέχισε να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Παρά το εύρος της υπόθεσης, έξι χρόνια αργότερα η δίκη δεν έχει ξεκινήσει, όπως μεταδίδει το βρετανικό ΜΜΕ.
Για τις γυναίκες, η καθυστέρηση αυτή λειτουργεί σαν μια δεύτερη, ανοιχτή πληγή.
Κυριαρχία και επιβολή στο γυναικείο σώμα
Η δικηγόρος τους, Louise Beriot, εξηγεί ότι πίσω από τις πράξεις αυτές δεν κρύβεται μόνο μια «σεξουαλική φαντασίωση», αλλά ένας μηχανισμός εξουσίας και κυριαρχίας, μια επιβολή πάνω στο γυναικείο σώμα.
Η υπόθεση αποκαλύπτει το μέγεθος ενός προβλήματος που στη Γαλλία μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίζει να συζητείται ανοιχτά, δηλαδή την κακοποίηση μέσω χορήγησης ουσιών. Το κράτος έχει ήδη καταβάλει αποζημιώσεις σε ορισμένες γυναίκες, χωρίς όμως να αναγνωριστεί θεσμική ευθύνη. Βασικό πρόβλημα όμως φαίνεται να παραμένει η χρονοβόρα διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης, ενώ και η έρευνα παραμένει ακόμα σε εξέλιξη.
Το συνδικάτο CGT του πολιτιστικού τομέα κάνει λόγο για «συστημικό πρόβλημα» στο υπουργείο, το οποίο -όπως λέει- επέτρεψε στον Nègre να λειτουργεί ανενόχλητος για χρόνια, παρά προηγούμενες καταγγελίες για παρενόχληση.