Απάντηση στα όσα αναφέρει στο βιβλίο του «Ιθάκη» ο Αλέξης Τσίπρας σχετικά με την περίφημη πλέον συνάντηση που είχε το 2015 στο σπίτι της «γάτας Ιμαλαΐων» με τον Σταύρο Ψυχάρη, δίνει η χήρα του εκδότη, Χριστίνα Τσούτσουρα-Ψυχάρη, μέσω του iefimerida.gr.
Η κ. Χριστίνα Ψυχάρη καταθέτει τη μαρτυρία της για όσα της είπε ο Σταύρος Ψυχάρης μετά το ραντεβού με τον Αλέξη Τσίπρα. «Ο Τσίπρας θέλει να τα βρούμε. Αλλά εγώ του είπα ότι πρέπει να τα βρούμε πολιτικά» αναφέρει.
«Ο κ. Τσίπρας λοιπόν επιχειρεί να εμφανίσει τον Σταύρο Ψυχάρη ως γυρολόγο της πολιτικής που έστηνε τον πάγκο του μια εδώ και μια εκεί και ό,τι αρπάξει… Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια» τονίζει η κ. Ψυχάρη.
Αποκαλύπτει μάλιστα: «Αυτό λοιπόν που ξέχασε να μας πει ο κ. Τσίπρας στο βιβλίο του είναι ότι, στις ολιγάριθμες συνομιλίες του με τον Σταύρο Ψυχάρη, έφτασε να απαιτήσει να μπει στο "Βήμα" διευθυντής της αρεσκείας και της εμπιστοσύνης του, εξοργίζοντας τον εκδότη. Ότι ο Ψυχάρης “έσπασε” το off the record της μεταξύ τους συζήτησης (κακώς κατά τη γνώμη μου) διότι πίστευε πως ο λαός θα θύμωνε κι αυτός με έναν ηγέτη που προσπαθεί να χειραγωγήσει τα μέσα ενημέρωσης».
Ακόμη, η Χριστίνα Ψυχάρη αναφέρει για τον πρώην πρωθυπουργό:
«Ο κ. Τσίπρας ήταν αυτός που κέρδισε ένα δημοψήφισμα για να το πετάξει την άλλη μέρα στον σκουπιδοτενεκέ, κάνοντας τα αντίθετα.
Ο άνθρωπος που έχωσε τη χώρα πιο βαθιά μέσα στα μνημόνια ενώ επαγγελλόταν την απαλλαγή.
Ο πολιτικός που σήμερα κάνει την απόλυτη ντρίμπλα: Παραιτείται από το κόμμα του για να ιδρύσει άλλο κόμμα και να διαλύσει το προηγούμενο, υφαρπάζοντας τους βουλευτές του.
Ποιος είναι ο γυρολόγος της πολιτικής, κύριε Τσίπρα;».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Χριστίνας Τσούτσουρα-Ψυχάρη στο iefimerida.gr
Ποιός είναι ο γυρολόγος, κύριε Τσίπρα;
«Οι εφημερίδες λέει είναι μαγαζιά που αλλάζουν τις βιτρίνες τους ανάλογα με τις συμμαχίες, μια βάζουν τα πράσινα, μια τα γαλάζια, μια τα κόκκινα…
Αυτό μας λέει ο κ. Τσίπρας στο νέο βιβλίο του ότι του είπε ο Σταύρος Ψυχάρης για τη συνάντηση που είχαν οι δυο τους το 2014 στο σπίτι της περίφημης γάτας Ιμαλαΐων.
Εγώ έχω να καταθέσω τι μου είπε ο Σταύρος Ψυχάρης όταν γύρισε σπίτι εκείνη την ημέρα. Και μου είπε: “Ο Τσίπρας θέλει να τα βρούμε. Αλλά εγώ του είπα ότι πρέπει να τα βρούμε πολιτικά”.
Και ήταν περήφανος που το είπε αυτό. ΔΕΝ ήταν ο άνθρωπος που θα παζάρευε άνευ όρων πολιτική στήριξη με αντάλλαγμα τη διευθέτηση των χρεών του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Σήμερα μάλιστα μπορούμε να πούμε και ότι αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος: Μόνο ο ΔΟΛ κατέρρευσε παρότι σχεδόν όλοι οι εκδότες αντιμετώπιζαν ανάλογα προβλήματα ρευστότητας…
Ο κ. Τσίπρας λοιπόν επιχειρεί να εμφανίσει τον Σταύρο Ψυχάρη ως γυρολόγο της πολιτικής που έστηνε τον πάγκο του μια εδώ και μια εκεί και ό,τι αρπάξει…
Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν από τους ελάχιστους επιχειρηματίες που είχε δώσει προσωπική εγγύηση για τα υπέρογκα όντως δάνεια του ΔΟΛ, που είχε υποθηκεύσει ως και την ακίνητη περιουσία της συζύγου του και των παιδιών του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια το σώσει το πολυτιμότερο παιδί του: έναν δημοσιογραφικό οργανισμό που πίστευε ότι ήταν μέρος της ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας.
Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν περήφανος για τις εφημερίδες που εξέδιδε διότι ήξερε ότι σ’ αυτές υπήρχε πολυφωνία -όχι πληρωμένη- και ότι οι δημοσιογράφοι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό σεβόμενοι τη δουλειά τους και τον εαυτό τους. Όποιος δεν ανέπνεε τον αέρα ελευθερίας που παρείχε ο ΔΟΛ, απλώς αποβαλλόταν ως ξένο σώμα.
Αυτό λοιπόν που ξέχασε να μας πει ο κ. Τσίπρας στο βιβλίο του είναι ότι, στις ολιγάριθμες συνομιλίες του με τον Σταύρο Ψυχάρη, έφτασε να απαιτήσει να μπει στο "Βήμα" διευθυντής της αρεσκείας και της εμπιστοσύνης του, εξοργίζοντας τον εκδότη. Ότι ο Ψυχάρης “έσπασε” το off the record της μεταξύ τους συζήτησης (κακώς κατά τη γνώμη μου) διότι πίστευε ότι ο λαός θα θύμωνε κι αυτός με έναν ηγέτη που προσπαθεί να χειραγωγήσει τα μέσα ενημέρωσης.
Κακή εκτίμηση… Ο λαός ήταν τόσο θυμωμένος με τους έως τότε κυβερνώντες, που έβλεπε στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα τον σωτήρα.
Κακή εκτίμηση κι αυτή… Ο κ. Τσίπρας ήταν αυτός που κέρδισε ένα δημοψήφισμα για να το πετάξει την άλλη μέρα στον σκουπιδοτενεκέ, κάνοντας τα αντίθετα. Ο άνθρωπος που έχωσε τη χώρα πιο βαθιά μέσα στα μνημόνια ενώ επαγγελλόταν την απαλλαγή. Ο πολιτικός που σήμερα κάνει την απόλυτη ντρίμπλα: Παραιτείται από το κόμμα του για να ιδρύσει άλλο κόμμα και να διαλύσει το προηγούμενο, υφαρπάζοντας τους βουλευτές του. Ποιος είναι ο γυρολόγος της πολιτικής, κύριε Τσίπρα;
Διαβάζω ότι ο Οιδίποδας που ανεβαίνει στη Στέγη αυτές τις ημέρες, σε περιβάλλον πολιτικής και εκλογών, είναι εκείνος ο αλαζονικός χαρακτήρας που πιστεύει ότι είναι άμεμπτος και βρίσκεται στο απυρόβλητο. Η αλήθεια της μοίρας του παρομοιάζεται με έναν καθρέφτη που, όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, θρυμματίζεται και τον συνθλίβει...
Μήπως ήρθε η ώρα και για σας, κύριε Τσίπρα, να έρθετε αντιμέτωπος με τον καθρέφτη σας;
Χριστίνα Τσούτσουρα - Ψυχάρη».
Τι γράφει ο Τσίπρας στο βιβλίο για τη συνάντηση με τον Σταύρο Ψυχάρη
Ο πρώην πρωθυπουργός υποστηρίζει στο βιβλίο του για το περιβόητο ραντεβού στο σπίτι της συνεργάτιδας του Τσίπρα, Ζωής Χαλιδιά, της «γάτας των Ιμαλαΐων» όπως ήταν η «κωδική» ονομασία της:
«Η αναμέτρηση με τη διαπλοκή είχε ένα ξεκάθαρο ηθικό, δημοκρατικό και οικονομικό υπόβαθρο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, για την αναγκαιότητα της οποίας, παρά τους κινδύνους που αντιλαμβανόμουν, δεν είχα καμιά αμφιβολία. Κατανοούσα τη σύγκρουση αυτή, για να το πω με άλλα λόγια, ως στοιχείο της πολιτικής μου ταυτότητας και ως δήλωση αποφασιστικότητας. Δεν είχα καμία πρόθεση να συμβιβαστών με τις διεφθαρμένες ελίτ και το παρακράτος της διαπλοκής, που ποδηγετούσε τις εξελίξεις, ασκώντας ανεξέλεγκτη επιρροή τόσο στο πεδίο των κρατικών εξουσιών όσο και στην κοινωνία. Επιρροή ιδιοτελή και συχνά τοξική.
[…]
Δεν ήμασταν και δεν είχαμε σκοπό να γίνουμε «καλά παιδιά» για λίγα ψίχουλα θετικής δημοσιότητας. Κι αυτό σε μια εποχή που, για να αντιγράψω τον Μάο, «κολυμπούσαμε μέσα στον λαό όπως το ψάρι στο νερό», είχε τη σημασία του. […] Μέσα σε αυτό το ρεύμα αγανάκτησης, ελπίδας και διεκδίκησης, δεν ήμασταν εξωτερικοί παρατηρητές. Θέλαμε να είμαστε και ήμασταν κομμάτι του και έκφρασή του.
Έχει νόημα να αναφέρω εδώ, γιατί αποκαλύπτει σελίδες από το εγχειρίδιο λειτουργίας της διαπλοκής, ότι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησίαζε την εξουσία, τις επιθέσεις μεγάλων ΜΜΕ εναντίον μας συνόδευαν δελεαστικές προτάσεις στήριξής μας. Με ανταλλάγματα, φυσικά. Και θα υποκύψω στον πειρασμό να αναφερθώ σε μια συνάντηση, τον Ιούλιο του 2014, με τον Σταύρο Ψυχάρη, ιδιοκτήτη τότε του ΔΟΛ, του μιντιακού ομίλου που ήταν πρωταγωνιστής της διαπλοκής.
Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδάς μου, της Ζωής Χαλιδιά. Ήταν μια πολυκατοικία πάνω από το Ναυτικό Νοσοκομείο. Καθίσαμε στο σαλόνι. Εκεί, ανάμεσά μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων, ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα η Χαλιδιά αποχώρησε. Κι έτσι μείναμε μόνοι: εγώ, ο Ψυχάρης και εκείνη η γάτα.
Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε περίπου το εξής: «Έρχεσαι, θα γίνεις πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μας πρέπει να τελειώσει και με τα "Νέα" και με το "Βήμα" και με το Mega. Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε». «Τι σημαίνει το "βουλιάζουμε";» τον ρώτησα. «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ». «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».
Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση. «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι» μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Όπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους. - «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;».
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα: «Κοίταξε, Αλέξη… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».
Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού. Και επιβεβαίωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς λειτουργούσε επί δεκαετίες το «μαγαζί». Για να αποδείξει μάλιστα ότι το εννοούσε, λίγο πριν από τις εκλογές άλλαξε τη βιτρίνα. Έβαλε τα «καλοκαιρινά». Θυμάμαι χαρακτηριστικά: την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου τα "Νέα" κυκλοφόρησαν με κόκκινο πρωτοσέλιδο. Πολύ γρήγορα ωστόσο επανήλθε στο μπλε, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ενδώσω σε οποιουδήποτε είδους συναλλαγή».