Τα αποτελέσματα αποδείχθηκαν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα τολμούσαν να ελπίζουν οι Δημοκρατικοί.
Στη Νέα Υόρκη, ο Ζόχραν Μαμντάνι επικράτησε του υποψήφιου που υποστήριξε ο Τραμπ, Άντριου Κουόμο. Παράλληλα, οι Μάικι Σέριλ και Άμπιγκεϊλ Σπάνμπεργκερ εξασφάλισαν θριαμβευτικές νίκες στις εκλογές για τους κυβερνήτες σε Νιου Τζέρσεϊ και Βιρτζίνια, ξεπερνώντας κατά πολύ την απόδοση της Κάμαλα Χάρις εναντίον του Τραμπ πριν από έναν χρόνο. Οι Δημοκρατικοί πέτυχαν και άλλες νίκες:
- Οι ψηφοφόροι της Καλιφόρνια ενέκριναν νέα όρια εκλογικών περιφερειών, καθώς οι Δημοκρατικοί επιδιώκουν να αντισταθούν στις προσπάθειες των Ρεπουμπλικανών για ανασχεδιασμό των περιφερειών ενόψει της μάχης για τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων τον επόμενο χρόνο.
- Διατήρησαν τρεις κρίσιμες έδρες στο ανώτατο δικαστήριο της Πενσιλβάνια.
- Στη Βουλή της Βιρτζίνια κατέκτησαν 13 έδρες, εξασφαλίζοντας την μεγαλύτερη πλειοψηφία τους σε σχεδόν 40 χρόνια.
Πλήγμα για τον Τραμπ
Στην ανάλυση του ο Guardian κάνει λόγο για βαρύ πλήγμα για τον Τραμπ. Όπως σημειώνει, τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν για τον Αμερικανό πρόεδρο, τη στιγμή που η δημοτικότητα του είναι πιο χαμηλά από ποτέ, κάτι σαν δημοψήφισμα. «Η αυταρχική του μεγαλοπρέπεια είναι μια επίδειξη αδυναμίας παρά δύναμης. Από τις επιδρομές του ICE και τους δασμούς μέχρι την αίθουσα χορού του στον Λευκό Οίκο, αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων, η προεδρία του είναι βαθιά αντιδημοφιλής. Είστε σε καλύτερη θέση από ό,τι ήσασταν πριν από ένα χρόνο; Οι ψηφοφόροι είπαν όχι», αναφέρει η ανάλυση που συμπεραίνει επίσης ότι οι εκλογές της Τρίτης έδειξαν ότι όταν ο ίδιος δεν βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο -αλλά τα πεπραγμένα της θητείας του είναι- οι ψηφοφόροι δεν κινητοποιούνται υπέρ του.
Τι να προσέξουν οι Δημοκρατικοί
Ωστόσο, ο Guardian υπενθυμίζει ότι η χρονιά που πέρασε ήταν «εξαιρετικά κακή» για τους Δημοκρατικούς που δεν έχουν ηγεσία. Το ηθικό βρισκόταν στο ναδίρ και το κόμμα φαινόταν να απουσιάζει από το προσκήνιο, αναφέρει. «Αλλά ενώ η ήττα στις εκλογές είναι κακή, η εσφαλμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων μπορεί να είναι χειρότερη», προειδοποιεί και κάνει μία αναδρομή στο 2022 όταν οι Δημοκρατικοί έχασαν οριακά την Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά αντί να αμφισβητήσουν τον Τζο Μπάιντεν, του επέτρεψαν να διεκδικήσει δεύτερη θητεία με αποτέλεσμα να «πληρώσουν το τίμημα».
«Θα ήταν καλό για τους Δημοκρατικούς να μην υπερ-ερμηνεύσουν την εντυπωσιακή νίκη της Τρίτης. Το κόμμα που βρίσκεται εκτός εξουσίας τείνει πάντα να ενεργοποιείται», προειδοποιεί και εξηγεί ότι οι επιτυχίες οφείλονται εν μέρει στη φθορά των αντιπάλων, όπως στη Νέα Υόρκη για παράδειγμα όπου ο Μαμντάνι υπερίσχυσε του Κουόμο η εικόνα του οποίου είχε πληγεί από σκάνδαλα.
Ταυτόχρονα, η δημοτικότητα του κόμματος είναι χαμηλή, επισημαίνει η ανάλυση και παραθέτει δημοσκοπήσεις όπως του Ιουλίου που το ποσοστό αποδοχής έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών, και της περασμένης εβδομάδας από την Washington Post-ABC News-Ipsos, που διαπίστωσε ότι το 68% των Αμερικανών πιστεύει ότι οι Δημοκρατικοί είναι εκτός πραγματικότητας - περισσότερο από το 63% που βλέπει τον Τραμπ με τον ίδιο τρόπο.
Αυτά είναι ανάμεικτα μηνύματα για τους Δημοκρατικούς, καθώς αναζητούν τρόπους να ανακάμψουν, σημειώνει η ανάλυση και θέτει τα εξής ερωτήματα: «Ήταν το 2024 μια καταστροφική αλλαγή που απαιτεί μια συνολική αναθεώρηση του κόμματος, ή μια οριακή ήττα για έναν προβληματικό υποψήφιο που είχε μόλις 107 ημέρες για προεκλογική εκστρατεία; Πρέπει οι Δημοκρατικοί να επανεφεύρουν τον τροχό ή απλώς να κάνουν μια μικρή ανανέωση;». «Η Τρίτη από μόνη της δεν θα έλυνε το αίνιγμα», απαντά.
Συνεχίζοντας εστιάζει στις εσωκομματικές αντιθέσεις μεταξύ προοδευτικών και κεντρώων στο κόμμα. Στη Νέα Υόρκη, ο σοσιαλιστής Μαμντάνι ενθουσίασε τους προοδευτικούς νεαρής ηλικίας, ενώ σε Νιου Τζέρσεϊ και Βιρτζίνια επικράτησαν οι μετριοπαθείς Σέριλ και Σπάνμπεργκερ. «Αυτό που το ενώνει ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του επόμενου έτους είναι η επιθυμία για αγωνιστές αντί για υποχωρητικούς και η αδιάκοπη εστίαση στην κρίση της προσιτής στέγης, ακόμη και καθώς ο πρόεδρος επιδεικνύει δύναμη και πλούτο», συμβουλεύει.
Τέλος, όσον αφορά στο ποιος θα μπορούσε να είναι το μέλλον του κόμματος παραθέτει την απάντηση της Αλεξάντρια Οκάσιο - Κορτέζ, η οποία, μιλώντας στο MSNBC, δήλωσε: «Στο τέλος της ημέρας δεν νομίζω ότι το κόμμα μας χρειάζεται να έχει ένα πρόσωπο. Η χώρα μας δεν έχει ένα πρόσωπο. Αφορά όλους μας ως ομάδα μαζί και όλοι καταλαβαίνουμε την αποστολή. «Η αποστολή μας παντού είναι να στέλνουμε τους ισχυρότερους μαχητές για την εργατική τάξη όπου είναι δυνατόν. Σε ορισμένα μέρη, όπως στη Βιρτζίνια, για την έδρα του κυβερνήτη, αυτό θα μοιάζει με την Άμπιγκεϊλ Σπάνμπεργκερ. Στη Νέα Υόρκη, αναμφίβολα είναι ο Ζόχραν Μαμντάνι».