Πριν από δέκα χρόνια, ο Ιταλός αρχιτέκτονας Στέφανο Μποέρι παρουσίασε ένα πρωτοποριακό αρχιτεκτονικό όραμα που άλλαξε τα δεδομένα στην οικοδόμηση των πόλεων: το Bosco Verticale, το πρώτο «κάθετο δάσος» στον κόσμο, στο βόρειο Μιλάνο.
Δύο πύργοι καλυμμένοι με περισσότερα από 20.000 φυτά, δέντρα και θάμνους έγιναν όχι μόνο σημείο αναφοράς στον βιώσιμο σχεδιασμό, αλλά και μια ζωντανή απόδειξη ότι η φύση μπορεί να ενσωματωθεί λειτουργικά στον αστικό ιστό.
Το έργο, το οποίο διατηρείται από εξειδικευμένους «ιπτάμενους κηπουρούς», δροσίζει το περιβάλλον έως και τρεις βαθμούς χάρη στη φυλλωσιά που φιλτράρει το φως και απελευθερώνει υγρασία. Η επέτειος των δέκα ετών σηματοδοτήθηκε με την έκδοση ενός αφιερωματικού βιβλίου από το αρχιτεκτονικό γραφείο του Μποέρι, το οποίο αναδεικνύει τη φιλοσοφία πίσω από το έργο και την επιρροή του στη σύγχρονη προσέγγιση σχεδιασμού.
Πώς ενέπνευσε μια παγκόσμια πράσινη αρχιτεκτονική επανάσταση
Από το Ντουμπάι μέχρι το Ντένβερ, και από την Αμβέρσα ως την Αφρική, παραδείγματα εμπνευσμένα από το Bosco Verticale αναδύονται με γοργούς ρυθμούς. Πλέον, ακόμη και έργα κοινωνικής κατοικίας, όπως το Trudo Vertical Forest στην Ολλανδία, αποδεικνύουν πως η βιοφιλική αρχιτεκτονική δεν είναι πολυτέλεια αλλά εφικτή επιλογή, ακόμα και για τα πιο περιορισμένα οικονομικά στρώματα.
Η βιοφιλική σχεδίαση -η ενσωμάτωση της φύσης σε κτίρια- αποδεικνύεται ότι βελτιώνει όχι μόνο το μικροκλίμα των πόλεων αλλά και την ανθρώπινη ευημερία. Μελέτες δείχνουν μείωση των επιπέδων άγχους και κατάθλιψης σε πράσινες γειτονιές, ενώ η παρουσία φυτών στους εργασιακούς χώρους αυξάνει την ικανοποίηση, βελτιώνει την ποιότητα του αέρα και μειώνει τα προβλήματα υγείας.
Παράλληλα, αρχιτέκτονες όπως ο Βενσάν Καλεμπό προχωρούν ακόμη πιο πέρα, με κτίρια που περιλαμβάνουν θερμοκήπια, μελίσσια, καλλιέργειες στις ταράτσες και πρακτικές διαχείρισης νερού, μετατρέποντας τους κατοίκους σε «αστικούς κηπουρούς» και ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή.
Η πράσινη αρχιτεκτονική μπαίνει πλέον και σε νοσοκομεία, όπως το Hospiwood 21 στο Βέλγιο και το νέο Policlinico του Μιλάνου, ενισχύοντας την ψυχική υγεία και την αποκατάσταση των ασθενών μέσω της άμεσης επαφής με το φυσικό περιβάλλον.
Από τους τροπικούς εσωτερικούς κήπους του αεροδρομίου Changi στη Σιγκαπούρη έως την ταράτσα-δάσος του Depot στο Ρότερνταμ και τον «DNA ουρανοξύστη» Tao Zhu Yin Yuan στην Ταϊπέι, οι «κατοικημένοι κήποι» κερδίζουν έδαφος ως βιώσιμη και θεραπευτική απάντηση στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και της ψυχικής υγείας.
Η τελική φράση του ίδιου του Μποέρι συνοψίζει το μήνυμα: «Η ζωντανή φύση πρέπει να επιστρέψει να κατοικήσει στους χώρους που προορίζονται για τον άνθρωπο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο».
Με πληροφορίες από BBC