Όταν η κυβέρνηση περνούσε τον νόμο για «βάση 10» για εισαγωγή σε ανώτατη σχολή, αποσκοπούσε στον εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό του συστήματος εισόδου στο πανεπιστήμιο, ως αφετηρία του γενικότερου εκσυγχρονισμού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. «Πάτησε» στο προδήλως παρανοϊκό, να μπαίνουν σερ ανώτατες σχολές άτομα που έγραψαν για….0,5, μ ε άριστα το 20!
Υποθέτω ότι θα είχε λάβει υπ’ όψη της η κυβέρνηση τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε ένας τέτοιος απαραίτητος εξορθολογισμός, όχι μόνο στην λαϊκίστικη αριστερή αντιπολίτευση του «όχι σε όλα», αλλά και σε κοινωνικές ομάδες που μεγάλωσαν και γαλούχησαν τα παιδιά τους στο εγκληματικό και αντιεκπαιδευτικό «να χωθεί κάπου, να πάρει ένα χαρτί»! Τις περισσότερες φορές για «κριτήριο» πρόσληψης στο δημόσιο.
Και φυσικά γνώριζε ότι αυτό το μέτρο θα οδηγούσε αναγκαστικά σε κλείσιμο τμημάτων ανά την επικράτεια- ένα… παράπλευρο όφελος σε μια πολιτεία που έχει σπείρει και χρηματοδοτεί κάθε χρόνο έναν απίθανο ,για τον πληθυσμό μας, αριθμό «σχολών» πολλές από τις οποίες λειτουργούν… χωρίς φοιτητές, και άλλες από τις οποίες αποφοιτά σκάρτα το…3% των εισακτέων! Φρόντισε, άλλωστε, να της το επισημάνει με ντουντούκες ο ΣΥΡΙΖΑ (και το κολαούζο του, το ΚΙΝ.ΑΛ της Φώφης), κατηγορώντας την για «ταξική ελιτίστικη ανώτατη παιδεία» εκείνων που αντέχουν «ιδιαίτερα και φροντιστήρια», σε βάρος των παιδιών της λαϊκής εργατικής βάσης! Δεν το νοιάζει αν και τι θα βγουν από τις σχολές «οι μη προνομιούχοι», αλλά στοχεύει να κανακέψει λαϊκίστικα τον «καημό» της μέσης ελληνικής οικογένειας για «ένα χαρτί, το παιδί…», που τον κόβει η… ανάλγητη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση « των πλουσίων» της ΝΔ.
Αυτό το αίσχος της ψηφοθηρικής, εκμαυλιστικής, τοπικιστικής πολιτικής «κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ!» που… μετ’ ου πολύ αναβαθμιζόταν χωρίς κριτήρια σε ΑΕΙ, δεν έχει φευ συγκεκριμένη μικροπολιτικάντικη κομματική ταυτότητα. Το ίδιο έβλαψαν την Αντιόχεια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, κυβερνήσεις συνεργασίας, ΣΥΡΙΖΑ. Έρμαιο μικροκομματικών υπολογισμών η ίδρυση και… εκλογική κατανομή πανεπιστημιακών σχολών! Να τονωθεί η τοπική οικονομία (νοίκια, σίτιση, καφέ, μαγαζιά) ώστε η τοπική κοινωνία να «μέμνησο» θετικά τον «ευεργέτη» στις κάλπες.
Έχει μπει φωτιά στα τόπια με την εκπαίδευση, για πολύ μικρότερης σημασίας και απήχησης ζητήματα. Το «αντάρτικο» Τζαβάρα για το… τμήμα μουσειολογίας στον Πύργο, είναι μια απλή σκλήθρα μπροστά στο τι αναμένεται να γίνει τον Σεπτέμβρη με τ’ αποτελέσματα και τους επιτυχόντες στην τριτοβάθμια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο το αναμένει, αλλά φροντίζει να το… μεθοδεύει από τώρα και θα το κλιμακώσει. Η εξόρμηση Τσίπρα στην επαρχία (υποτίθεται ότι φοβάται εκλογικό αιφνιδιασμό) ξεκίνησε από την Ηλεία της… μουσειολογίας και της γεωπονίας. Και η κ. Φώφη Γεννηματά, δέχθηκε προ ημερών εκπροσώπους των τοπικών φορέων που τάσσονται υπέρ της παραμονής των δύο πανεπιστημιακών σχολών σε Πύργο και Αμαλιάδα, και τους διαβεβαίωσε ότι «μαζί θα είναι στον δίκαιο αγώνα τους…»!
Θα είναι (άλλο ένα) δύσκολο εκπαιδευτικό φθινόπωρο. Ελπίζουμε η κυβέρνηση να μην έχει αυταπάτες, να προετοιμάζεται και –κυρίως- να μην διανοείται να υποχωρήσει. Το ζήτημα, με τις ολέθριες μικροκομματικές παραμέτρους που έχει, δεν προσφέρεται για συναινέσεις στον τόπο μας.
Σκεφθείτε όμως πόσο θα άλλαζε τον τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό χάρτη (σε βάθος χρόνου, με τον κατάλληλο σχεδιασμό και προγραμματισμό) μια διακομματική συνεννόηση να δημιουργηθούν 5 μεγάλα και πλήρη (με campus, εστιατόρια, κοιτώνες, βιβλιοθήκες) πανεπιστήμια ανά την χώρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Χανιά ή Ηράκλειο, πχ.) που να καλύπτουν οι σχολές τους όλο το φάσμα της επιστημονικής γνώσης. Ενδεχομένως, κάποια από αυτά με εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς, λ.χ. θεωρητικών και πρακτικών επιστημών. Όλοι οι Έλληνες που θα θέλουν να φοιτήσουν σοβαρά σε ΑΕΙ (κατόπιν διαδικασιών εισαγωγής, σαν αυτές που ισχύουν σ’ όλα τα πανεπιστήμια Ευρώπης και ΗΠΑ, βαθμό απολυτηρίου, προσωπική συνέντευξη και αξιολόγηση των υποψηφίων, κ.λ.π.) θα διασπαρθούν σ’ αυτά τα πέντε μεγάλα πανεπιστήμια. (Ανάλογη ρύθμιση μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί και για τις σχολές τεχνική και άλλης κατάρτισης…)
Και για να… προβοκάρουμε και λίγο- αλλά με βάση την λογική και την διεθνή εμπειρία: ο κάθε φοιτητής, θα μπορούσε να πληρώνει ετήσια δίδακτρα, ας πούμε 5-6000 ευρώ, για να φοιτά. Πριν…, πάρετε τις χατζάρες και αρχίστε να κραυγάζετε περί «δημόσιας δωρεάν τριτοβάθμιας παιδείας που καταργείται, σκεφθείτε μόνο, ή ρωτήστε φίλους και συγγενείς σας που συντηρούν παιδιά τα οποία σπουδάζουν σε άλλη πόλη, πόσο… πάει το μαλλί! Το λιγότερο 800-1200 ευρώ τον μήνα!
Θέλετε κι άλλη προβοκάτσια; Να ισχύσει και στην Ελλάδα, ένα σύστημα χαμηλότοκων (με εγγύηση του κράτους) φοιτητικών δανείων, που θα αποπληρώνονται μετά την είσοδο των φοιτητών στην αγορά εργασίας! Δεν λέμε… παλαβομάρες, περιγράφουμε συστήματα που λειτουργούν παραγωγικά σ’ ολόκληρο τον κόσμο! Σε χώρες σοβαρές και υπεύθυνες, για νέους που φιλοδοξούν να γεμίσουν γνώσεις και εφόδια για τον αγώνα της ζωής!
Όχι… επαγγελματίες αιώνιους φοιτητές- κομματικούς βραχίονες στις σχολές και τα πεζοδρόμια!