Η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη, νομοτελειακή, μοιραία, αναπόφευκτη. Κάτι σαν χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…
Η εξέλιξη της κρίσης με την απρόβλεπτη και επικίνδυνη γείτονα, ο πραγματικός κίνδυνος ν’ ανοίξει ο ασκός και να ξεχυθούν οι άνεμοι του πολέμου, αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, θα οδηγούσε σε μιαν ακόμη πανάκριβη εξοπλιστική «αγορά του αιώνα». Με χρήματα που δεν υπάρχουν (και πάντως δεν περισσεύουν…), αλλά αναγκαστικά θα πρέπει να βρεθούν. Σε βάρος των αναγκών μιας κοινωνίας που αιμάσσει τα τελευταία 10 χρόνια…
Τι να πεις; Ποια ένσταση να προβάλλεις; Ακόμη κι αν οι απειλές και οι κινήσεις του Ερντογάν είναι μια μπλόφα, υπάρχει κανείς σώφρων διατεθειμένος να «τη δει»; Θα πληρώσεις το δυσβάσταχτο τίμημα, θα ξαναματώσεις, όσο οργισμένος κι αν είσαι με τους αιμοσταγείς εμπόρους του θανάτου (κράτη, φίλους, συμμάχους και εταίρους…) που βρίσκονται πίσω από όλα και κινούν τα νήματα. Και το χειρότερο; Τελικά, θα πρέπει να αισθάνεσαι και… ευγνώμων που «δέχθηκαν» να σου πουλήσουν το σκοινί να κρεμαστείς…
Δεν ενεργεί, φυσικά, κατ’ εντολή τους ο Ερντογάν (και διαχρονικά η Αγκυρα), αλλά η προκλητική, παράνομη και επιθετική συμπεριφορά του, τους… βολεύει μια χαρά και τούτο ποιείν και ντ’ άλλο μη αφιέναι: και «παράγοντες ειρήνης και σταθερότητας» να εμφανίζονται (φροντίζοντας τα στρατηγικά γεωπολιτικά τους συμφέροντα…) και να ανθρακεύουν την οικονομία τους! Οπλα και φάρμακα, οι πιο προσοδοφόρες μπίζνες…
(Πανηγυρίζουμε σε Ελλάδα και Κύπρο για την «άρση» του 38ετούς αμερικανικού εμπάργκο πώλησης όπλων στη Μεγαλόνησο. Δικαιολογημένα από μια πλευρά, αφού «συμβολικά» ερμηνεύεται ως κίνηση «πίεσης» προς την Τουρκία, και «δυσφορίας» της Ουάσινγκτον για την ακολουθούμενη πολιτική της… Φυσικά, η «πίεση» αυτή θα φέρει… κάμποσα δισ. στα αμερικανικά ταμεία, έστω και αν η πώληση θα αφορά «μη φονικούς εξοπλισμούς»! Δηλαδή… ηλεκτρονικό υλικό, ραντάρ, ίσως και… κλομπς και σπρέι πιπεριού! Και η Γερμανία που «ανησυχεί» και «μεσολαβεί», ετοιμάζεται… κανονικά να πουλήσει 6 υποβρύχια στον Ερντογάν! Αγαπάμε την ειρήνη, γι’ αυτό πουλάμε όπλα ντε… Οπως στο «Μάνα κουράγιο», όπου ο Μπρεχτ έβαλε μπροστά τους φαντάρους και πίσω να ακολουθούν οι έμποροι με την πραμάτεια τους…)
Είπαμε: ανάγκα (έστω και προσχεδιασμένη…) και Θεοί πείθονται -πώς φτωχέ εσύ να σηκώσεις μπαϊράκι; Πάμε, λοιπόν, πλησίστιοι για την τρίτη «αγορά του αιώνα», σε λιγότερο από 40 χρόνια. Πάντα εξαιτίας του Τούρκου! Πρώτη εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου περί τα τέλη του ’80, με τα 40 «Μιράζ» και τα 40 F-16, συνολικού κόστους… 200 δισ. δραχμών! Ο Σημίτης, που ακολούθησε, ήταν οπαδός της πολιτικής συνεννόησης και του διαλόγου με την Τουρκία. Μέχρι που… έσκασαν τα Ιμια, κατηγορήθηκε (αδίκως και επιπόλαια…) για «εθνο-μειοδοτική» πολιτική και αποφάσισε τη δεύτερη αγορά του αιώνα (λίγο πριν μπει ο 21ος…), ύψους περί τα 40 δισ. ευρώ.
Κοινό… «χαρακτηριστικό» και των δύο αυτών εξοπλιστικών κολοσσών, για τα μέτρα μας, ο εσμός… σκανδάλων, διαπλοκής, μαύρου χρήματος κατεξευτελισμού και απαξίας του πολιτικού συστήματος (κάτι που πληρώσαμε πολύ ακριβά -και ίσως το πληρώσουμε κι άλλο…), που συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση συνθηκών που επέσπευσαν την οικονομική κρίση… Παρ’ ολίγον πρωθυπουργοί, «εμείς είμαστε σοσιαλιστές!» υπουργοί και ένα μάτσο στελέχια μπήκαν φυλακή, κόμματα διαλύθηκαν…
Τώρα, ετοιμαζόμαστε, έστω και με… μισή καρδιά (αν και κάποιοι «υπερπατριώτες» -εκ του ασφαλούς, προσώρας…- θέλουν «αεροπλάνα και κανόνια» να «τελειώσουμε» τον Τούρκο!), για την τρίτη εξοπλιστική αγορά. Κάπου 1,5 με 2 δισ. άμεσα, και πάνω από 10 δισεκατομμύρια… χωρίς πληθωρισμό και ΦΠΑ, σε μία δεκαετία. Εμείς θέλουμε την ειρήνη, «κάποιοι» που θα μπορούσαν να την εξασφαλίσουν και επιβάλουν, επιλέγουν να πουλάνε όπλα και αναγκαζόμαστε να γίνουμε πελάτες τους -και να τους ευλογάμε κι από πάνω που μας βοηθούν! Γέλα, παλιάτσο…
Σύμφωνοι, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Οι μίζες και η διαφθορά είναι… συνθετικά του εμπορίου όπλων -διαχρονικά και ανά τον κόσμο! Εδώ κοτζάμ… βασιλικός σύζυγος στην Ολλανδία «τα ’πιασε» για να αγοράσει η χώρα του F-104! Στα όπλα και τα φάρμακα (έχουμε και τα εμβόλια τώρα…) πέφτει το περισσότερο μαύρο χρήμα. Να ελπίζουμε, τουλάχιστον, ότι τούτη τη φορά (που μακάρι να ήταν η τελευταία, αλλά πού…) θα ληφθούν όλες οι πρόνοιες, θα υπάρξει πολιτική βούληση, θα έχουν γνώση οι φύλακες ώστε να αποφευχθεί το «φαγοπότι»; Ή έστω να είναι το μικρότερο δυνατόν -για να μη χάσουμε την επαφή μας με τον ρεαλισμό-, αφού ακόμη και με «διακριτικές» συμφωνίες άνευ μεσαζόντων, με τα… ληστρικά «ανταποδοτικά» και άλλες τρύπες πάντα βρίσκουν τον τρόπο να «βολεύουν» οι πολεμικές βιομηχανίες τους «λαδιάρηδες», που, δυστυχώς, πάντα θα υπάρχουν…
Μεγάλο το στοίχημα για την κυβέρνηση. Και αξίζει να κερδηθεί…