Η ιδέα, δεν είναι κακή. Αλλά όπως όλες οι ιδέες, για να γίνει πετυχημένη στην πράξη, απαιτεί μελέτη, σχέδιο, προετοιμασία, εναλλακτικές λύσεις. Και ο φιλόδοξος «Μεγάλος Περίπατος» του Κώστα Μπακογιάννη, φαίνεται ότι ήταν απλώς μια «καλή ιδέα» για μια Αθήνα με άλυτα λειτουργικά προβλήματα δεκαετιών και τραγικά ελλιπείς υποδομές για μια μεγαλούπολη 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων- πέρα από τους ξένους και ντόπιους επισκέπτες της…
Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν όλες οι δημοτικές παρατάξεις στον Δήμο Αθηναίων, εξέφρασαν κάποιες ενστάσεις για την μεγαλεπήβολη «αστική παρέμβαση», μίλησαν για ελλιπή σχεδιασμό και εσπευσμένη υλοποίηση πριν αποτιμηθούν οι επιπτώσεις, αλλά στην ουσία δεν απέρριψαν τον οραματικό «Μεγάλο Περίπατο». Πιο χαρακτηριστική τοποθέτηση, ήταν αυτή του Παύλου Γερουλάνου («Η Αθήνα είσαι εσύ») ο οποίος τόνισε ότι «ούτε στιγμή δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, αλλά… απαιτείται συγκοινωνιακή μελέτη»!
Δηλαδή; Αποφάσισαν να κάνουν το κέντρο της πόλης ένα «παράδεισο» για πεζούς και ποδηλάτες, χωρίς να έχουν την επιστημονική εκτίμηση των ειδικών για τις παράπλευρες συνέπειες που το εγχείρημα θα έχει για… πάνω από 5 εκατομμύρια πολίτες που καθημερινά επισκέπτονται ή διασχίζουν το κέντρο της Αθήνας, όχι για να… ασκηθούν ή να περάσουν την ώρα τους, αλλά για να πάνε στην δουλειά τους, να λύσουν προβλήματα, να ρυθμίσουν υποθέσεις τους που αναγκαστικά (και όχι… τουριστικά) τους υποχρεώνουν να «φάνε» πολύτιμες ώρες είτε μέσα στις προβληματικές δημόσιες συγκοινωνίας, είναι μποτιλιαρισμένοι στα ΙΧ τους!
Παραπέμπουν στις «πολιτισμένες πρωτεύουσες», που το κέντρο τους (κυρίως το ιστορικό, συχνά και το εμπορικό-αλλά πάντως όχι το διοικητικό-λειτουργικά ενεργό…) έχει πεζόδρομους, ποδηλατοδρόμους, λωρίδες ήπιας κυκλοφορίας οχημάτων. Δεν είναι ακριβώς έτσι, όμως. Στις κοσμοπολίτικες Βρυξέλλες, ας πούμε, πράγματι υπάρχουν μεγάλες περιοχές για πεζούς και ποδηλάτες μόνο για τουριστικούς και εμπορικούς λόγους, αλλά η πρόσβαση στο κέντρο της πόλης είναι διαρκής και άνετη- με ένα τεράστιο δίκτυο οδών και λεωφόρων που υπόγεια διασχίζουν ολόκληρη την πόλη!
Τα ίδια ισχύουν για όλες τις πολιτισμένες (αλλά… ορθολογικά διοικούμενες) πόλεις και πρωτεύουσες. Και μιλάμε για χώρες και πόλεις, τόσο στην κεντρική όσο και κυρίως σκανδιναβική Ευρώπη, όπου η χρήση ποδηλάτων είναι δεκαετίες ολόκληρες καθιερωμένη και διαρκώς αυξανόμενη, τα δε δημόσια ΜΜΜ υπόδειγμα προς μίμηση! Στο Λονδίνο λ.χ, ή στη Νέα Υόρκη πρέπει να είσαι τρελός ή εκκεντρικός για να κατέβεις στην πόλη με το ΙΧ σου…
Οι πρώτες ώρες εφαρμογής του «Μεγάλου Περιπάτου», σμπαράλιασαν την Αθήνα, δημιούργησαν κυκλοφοριακό κομφούζιο σε κέντρο και περιφέρεια, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους στο όριο νευρικής παράκρουσης. Ο Δήμαρχος Αθηναίων παραδέχθηκε (και πώς αλλιώς…) ότι «δεν ήταν ευχάριστο το πρόβλημα που προκλήθηκε», «Ακούμε την κριτική και αυτά που μας λένε οι πολίτες» και η Ομάδα των Επιστημόνων «παρακολουθεί την πιλοτική εφαρμογή του έργου, όχι μέρα με τη μέρα, αλλά ώρα με την ώρα».
Καλά, προσομοιώσεις δεν είχαν γίνει για τις επιπτώσεις του μέτρου; Πρώτα… έκοψαν δρόμους, έβαψαν οδοστρώματα, ακινητοποίησαν μια ολόκληρη πόλη και… μετά θα δουν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος; Οι τεχνοκράτες του Δήμου, δηλώνουν ότι άμεσα θα διευθετηθούν πολλά από τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, και «θα εκπονηθεί και ανακοινωθεί ένα πρόγραμμα εναλλακτικών διαδρομών» για να υπάρξει αποσυμφόρηση και εκτόνωση του χάους…
Καλά, όλα αυτά δεν μπορούσαν να… προηγηθούν τις εσπευσμένης (και στην συνείδηση των πολιτών «επικοινωνιακής»,…) εφαρμογής του «Μεγάλου Περιπάτου»; Γιατί επιβάρυναν εκ προοιμίου με αρνητικό και δύσπιστο φορτίο, μια «τομή» που έτσι κι’ αλλιώς θα προκαλούσε αντιδράσεις, αφού κάθε «ξεβόλεμα» και αλλαγή της «αγίας ρουτίνας» του κόσμου (πόσο μάλλον με αμφισβητούμενο αποτέλεσμα) βρίσκει αντίθετη την κοινωνία;
Οι «ειδικοί» πιστεύουν ότι «με τον καιρό, θα συνηθίσει ο κόσμος…», θα υιοθετήσει τις νέες κυκλοφοριακές συνθήκες. Μπορεί…
Το πιθανότερο, πάντως, είναι με το στρες του lockdown, ένα περιορισμένο έστω ξανακύλισμα της πανδημίας, και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία που θα πλήξουν όλο το κοινωνικό φάσμα, η «καλή ιδέα» του Κώστα Μπακογιάννη να γυρίσει μπούμερανγκ, και να δούμε τον «Μεγάλο Περίπατο» να… συρρικνώνεται σταδιακά για ευθετότερο χρόνο…