Ο «Δρομέας» του Κώστα Βαρώτσου, το εμβληματικό γυάλινο γλυπτό στο κέντρο της Αθήνας, καθαρίστηκε χθες το βράδυ στο πλαίσιο της προβλεπόμενης φροντίδας του.
Ίσως το πιο ιδιαίτερο γλυπτό στην ελληνική πρωτεύουσα, ένα έργο που έχει περάσει από χίλια κύματα και από το 1994 βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο Χίλτον, εξ ολοκλήρου γυάλινο (με ατσάλινο σκελετό), απαιτεί, όπως είναι προφανές, ειδική διαδικασία καθαρισμού.
Η Διεύθυνση Καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με ιδιωτική εταιρεία, αναλαμβάνει τον διετή καθαρισμό του. Και χθες ήταν μια τέτοια στιγμή... καθαριότητας για τον διάσημο «Δρομέα». Οι εικόνες και τα βίντεο με τη διαδικασία είναι άκρως εντυπωσιακά.
Να σημειωθεί ότι η πρόσφατη διετής διαδικασία καθαρισμού του «Δρομέα» ξεκίνησε το 2021. Πριν τον καθαρισμό αυτόν είχε να... πλυθεί από το 2014! Ακολούθησαν ο καθαρισμός του 2023 και ο χθεσινός.
Η ιστορία του «Δρομέα»
Ο «Δρομέας», του Κώστα Βαρώτσου, φιλοτεχνήθηκε τον Αύγουστο του 1988 στην πλατεία Ομονοίας, στην κορυφή του πυραμιδωτού σιντριβανιού που υπήρχε τότε, στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δράσης «Δρώμενα» που οργάνωνε ο Δήμος Αθηναίων επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ, με πρωτοβουλία του αντιδημάρχου Θεμάτων Πολιτισμού, Σταύρου Ξαρχάκου.
Θα έμενε στο σημείο για έναν μήνα, αλλά, με παρότρυνση και της Μελίνας Μερκούρη, αποφασίστηκε να παραμείνει περαιτέρω στο σημείο.
Και, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε διχασμό. Σε άλλους άρεσε, σε άλλους όχι, με την κριτική στο πρόσωπο του δημιουργού του να είναι οξύτατη.
Λόγω των εργασιών για την κατασκευή σταθμού του μετρό, το άγαλμα καταστράφηκε το 1993 και δημιουργήθηκε εκ νέου τον Μάιο του 1994 στην πλατεία της Μεγάλης του Γένους Σχολής, απέναντι από το Χίλτον.
Το αρχικό του όνομα ήταν «Ξένος», αλλά έγινε γνωστό ως «Δρομέας».
Τι έχει πει ο ίδιος ο Βαρώτσος για τον «Δρομέα»
Σε συνέντευξή του στο Bovary.gr και στη Μυρτώ Λοβέρδου, ο Κώστας Βαρώτσος έχει πει για το πολύ ιδιαίτερο αυτό έργο του:
«...Όταν έγινε ο “Δρομέας”, δεν ανήκε πουθενά. Ούτε ως τεχνική, ούτε ως έννοια, ούτε ως τίποτα. Ήταν ο “Δρομέας”. Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν μια βόμβα εν αιθρίω… Βέβαια, όταν δεν καταλαβαίνεις κάτι, το φοβάσαι και του επιτίθεσαι. Ήταν φυσιολογικό να γίνει...».
«...Ο “Δρομέας” δεν μπορώ να πω ότι μου άνοιξε κάποιον δρόμο. Μάλλον μου έκλεισε τον δρόμο, γιατί δεν με καλούσαν πια σε εκθέσεις, πουθενά. Το σύστημα της τέχνης εδώ με έκλεισε...».
«...Τι μου αποκάλυψε όμως ο “Δρομέας”; Μου αποκάλυψε αυτή την καταπληκτική σχέση που θα πρέπει να έχει κάποιος καλλιτέχνης με το πλατύ κοινό. Εμείς οι εικαστικοί είμαστε μοναχικοί τύποι. Και μέσω του “Δρομέα”, ξαφνικά, μου αποκαλύφθηκε αυτή η συγκλονιστική σχέση με το πλατύ κοινό. Και κατάλαβα ότι εκεί ήταν το αντικείμενο της δύναμης μου...».