Τις δραματικές ώρες κατά την προσπάθεια διάσωσης της μικρής φάλαινας που εκβράστηκε σε παραλία του Αλίμου περιέγραψε ένας εθελοντής.
Οι προσπάθειες διάσωσης της μικρής φάλαινας, που πήρε το όνομα «Σωτήρης», ξεκίνησαν την Παρασκευή το πρωί, με τα πρώτα σωστικά συνεργεία να διαπιστώνουν πως ήταν τραυματισμένη.
Σε ανακοίνωσή του, το υπουργείο Περιβάλλοντος, μετά τις εξετάσεις που διενεργήθηκαν στο κήτος, γνωστοποίησε ότι διαπιστώθηκε πως η κατάσταση της μικρής φάλαινας ήταν πολύ σοβαρή. Αμέσως της χορηγήθηκε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και το βράδυ της Παρασκευής έγινε η πρώτη προσπάθεια να αφεθεί ελεύθερο το ζώο στα ανοιχτά της θάλασσας.
Ένας από τους διασώστες που βρέθηκαν εκεί και έζησαν από κοντά τις προσπάθειες διάσωσης της φάλαινας ήταν και ο Μιχάλης Γλυνάτσης, υπεύθυνος υποβρύχιων δράσεων και μέλος του Οργανισμού Προστασίας Περιβάλλοντος «All For Blue».
Στην ανάρτηση που έκανε το Σάββατο το πρωί, ο εθελοντής περιέγραψε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η φάλαινα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως έπαιρνε μόλις 3 αναπνοές το λεπτό (που ήταν πολύ λίγες), αλλά και τις προσπάθειες που έκανε μαζί με άλλους εθελοντές για να τη διατηρήσουν ήρεμη, καθώς και τα τραγούδια που του τραγουδούσε η Τάνια (μια άλλη εθελόντρια), προκειμένου να χαλαρώσει.
Ολόκληρη η ανάρτησή του:
«Καλημέρα σε όλους. Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω κάποιες εικόνες και συναισθήματα όσο καλύτερα μπορώ, γιατί είναι κάποιες στιγμές, που αν τις μοιραζόμαστε πραγματικά πιστεύω ότι ο κόσμος γίνεται καλύτερος, καθώς αλλάζει η αντίληψη που έχουμε για το τι συμβαίνει γύρω μας!
Χθες το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο η Κατερίνα Τοπούζογλου και μου ζήτησε να επανδρώσω μια μικρή αποστολή, για να βοηθήσουμε τη φάλαινα που είχε προσαράξει στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου. Χωρίς δεύτερη σκέψη άδειασα το πρόγραμμά μου και πήγα σπίτι να ετοιμαστώ για την αποστολή. Καθώς φέτος δεν είχα προγραμματίσει δραστηριότητες κατάδυσης κατά την παραμονή μου στην Αθήνα, δεν είχα τον απαραίτητο εξοπλισμό, αλλά είχα μόνο μία στολή, πάχους 1 χιλιοστού.
Ετοίμασα λοιπόν τον σάκο μου με τα απαραίτητα και συναντήθηκα με την ομάδα (Κατερίνα, Τάνια, Αμαλία και τον Αχιλλέα) στην παραλία και ετοιμαστήκαμε για να μπούμε στο νερό. Στην παραλία υπήρχαν δεκάδες πολίτες, οι οποίοι παρακολουθούσαν το ζώο, μαζί με ομάδες διάσωσης, το λιμενικό και τα κανάλια που επέλεξαν να καλύψουν το γεγονός.
Ήταν μια γκρί φάλαινα πέντε μέτρων, η οποία είχε πολλά άτομα γύρω της και ήταν εμφανώς αγχωμένη. Όταν ήρθε η σειρά μας να αλλάξουμε την προηγούμενη βάρδια διασωστών και μπήκαμε στο νερό, το οποίο είχε θερμοκρασία 13-14 βαθμών, καταλάβαμε ότι θα δυσκολευτούμε πολύ λόγω θερμοκρασίας και λόγω του όγκου του ζώου.
Το ζώο ανέπνεε με μόλις 3 αναπνοές το λεπτό (που ήταν πολύ λίγες). Με τις οδηγίες της Κατερίνας αρχίσαμε να το χαϊδεύουμε σε συγκεκριμένα σημεία και σιγά σιγά άρχισε να χαλαρώνει. Από εκεί που ήταν βραχωμένο, σιγά σιγά μας άφησε να το πάμε λίγο πιο βαθιά.
Τότε η Κατερίνα είπε στην Τάνια να του τραγουδήσει. Η Τάνια ξεκίνησε να τραγουδάει μπαλάντες όπως του John Lennon, της Elsa το Let it go και πολλά πολλά άλλα, με μια πραγματικά μαγευτική φωνή.
Το κήτος άρχισε να ανταποκρίνεται στο τραγούδι της Τάνιας, να ανασαίνει με καλύτερο ρυθμό και χαλάρωσε τόσο που μας άφησε να το πάμε βόλτα.
Με πολλές απαλές κινήσεις αρχίσαμε να κάνουμε κύκλους και να κολυμπάμε μικρές αποστάσεις μαζί του. Βάζαμε τα πόδια μας κάτω από την κοιλιά του για να είμαστε σίγουροι ότι δεν είχε βραχώσει, για να μην ταλαιπωρείται, και το χαϊδεύαμε συνεχώς.
Όταν μπήκαμε στο νερό ήταν 17:00 και ήταν μέρα. Σιγά σιγά η ώρα πέρασε, ο ήλιος έδυε, ο ουρανός άρχισε να αλλάζει χρώματα και το μπλέ-γαλάζιο έδωσε την θέση του στο πορτοκαλί και στο μωβ ροζ πάνω από τα βουνά της Σαλαμίνας.
Είχαμε ήδη συμπληρώσει 1 ώρα στο νερό και όλοι είχαμε αρχίσει να κρυώνουμε πολύ, αλλά όλοι κοιταζόμασταν στα μάτια και κανείς δεν ήθελε να αφήσει την θέση του. Ημασταν όλοι εκεί και ζούσαμε μια μοναδική στιγμή σαν ομάδα και ο ένας έδινε παρηγοριά στον άλλον με την παρουσία του. Όλοι ελέγχαμε τους εαυτούς μας με τους δείκτες της υποθερμίας και συνεχίσαμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε για το ζωάκι.
Η Τάνια κάποια στιγμή δεν άντεχε άλλο να τραγουδά και βγήκε έξω με εμφανή τα συμπτώματα της υποθερμίας. Την ακολούθησε η Αμαλία και μετά βγήκαμε και οι υπόλοιποι, για να αναλάβει η επόμενη βάρδια.
Η φάλαινα πια δεν ήταν σε καλή κατάσταση και έπρεπε να μεταφερθεί στα ανοιχτά.
Όταν βγήκαμε, ήμασταν όλοι ξεπαγιασμένοι και κοκαλωμένοι, αλλά με μια βαθιά αίσθηση ικανοποίησης για την ομάδα μας και για αυτό που είχαμε κάνει. Το κρύο, τα χρώματα πάνω από το κεφάλι μας, η απερίγραπτη επαφή με το μεγάλο θηλαστικό, η μαγευτική φωνή της Τάνιας, η μη λεκτική επικοινωνία που είχαμε όλοι μεταξύ μας και η ικανότητα να απομονώσουμε τους εαυτούς μας απο όλους τους θεατές, συνέθεσε μια απερίγραπτη εμπειρία και ένα μοναδικό βίωμα που κάθε φορά που το φέρνω στο μυαλό μου ανατριχιάζω.
Θέλω να πω ένα τεράστιο ''ευχαριστώ'' στην Κατερίνα, στην Τάνια, στην Αμαλίτσα και στον Αχιλλέα που ήταν μέρος αυτής της απίστευτης εμπειρίας και ευχαριστώ πραγματικά την All For Blue που είμαι μέλος της».