Οδηγώντας το 4x4 αυτοκίνητό του και με αλυσίδες στο πορτ μπαγκάζ, ο κ. Γιώργος, διευθυντικό στέλεχος σε ιδιωτική εταιρεία, πέρασε στις 11 το πρωί της Δευτέρας τα διόδια της Αττικής οδού στο Κορωπί, με κατεύθυνση την Περιφερειακή Υμηττού.
Έμπειρος οδηγός αλλά και απόλυτα προετοιμασμένος για την κακοκαιρία που ερχόταν, δεν μπορούσε καν να φανταστεί τι θα ακολουθούσε στο άλλοτε «καμάρι» του οδικού δικτύου της πρωτεύουσας.
«Στα διόδια το σύστημα e-pass ήταν κλειστό, καθώς είχε ήδη αρκετό χιόνι σε εκείνες τις λωρίδες. Έτσι πέρασα από ταμείο και ρώτησα πώς είναι ο δρόμος. Μου είπαν ''περάστε, όλα καλά''. Μόλις μπήκα κι έφτασα περίπου στο ξενοδοχείο Holiday Inn άρχισε η κίνηση και επειδή το χιόνι ήταν πια πυκνό, σταμάτησα δεξιά κι έβαλα τις αλυσίδες. Μετά από δυόμισι ώρες είχα καταφέρει να φτάσω στην έξοδο της Κάτζας κι εκεί κολλήσαμε εντελώς, καθώς μπροστά μας είχε διπλώσει μια νταλίκα που μπήκε στην Αττική Οδό χωρίς αλυσίδες.
»Στις 16:00 το απόγευμα πλησιάζαμε την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού, όπου το χιόνι είχε φτάσει τους 70 πόντους και ο δρόμος ήταν αδιάβατος. Ειδικά στην Περιφερειακή Υμηττού η κατάσταση ήταν άθλια κι έτσι προσπάθησα να φτάσω στην έξοδο για Μεσογείων. Δίπλα μας έφτασαν δύο οχήματα της ΟΠΚΕ. Οι αστυνομικοί κατέβηκαν και προσπαθούσαν μαζί με τους οδηγούς να σπρώξουν αυτοκίνητα που δεν είχαν αλυσίδες αλλά και να ανοίξουν δρόμο για ένα εκχιονιστικό μηχάνημα που προσπαθούσε να προσεγγίσει. Μετά από 100 μέτρα κόλλησε και το εκχιονιστικό, καθώς ήταν τόσο πολλά τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα που ήταν αδύνατο να προχωρήσει», περιγράφει.
Η νύχτα είχε ήδη πέσει δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση για τους εγκλωβισμένους οδηγούς που προχωρούσαν με βήμα σημειωτόν, εν μέσω σφοδρής χιονόπτωσης, χωρίς καμία βοήθεια.
«Στις 7.30 το βράδυ μαζί με ένα άλλο τζιπ που βρισκόταν μπροστά μου φτάσαμε μέχρι την έξοδο της Μαραθώνος. Όμως ο δρόμος προς Ανθούσα ήταν κλειστός από παρατημένα ΙΧ, ενώ προς Αθήνα και Ραφήνα είχαν διπλώσει λεωφορεία. Τότε αποφάσισα να γυρίσω πίσω, καθώς σκέφτηκα ότι ο πιο εύκολος δρόμος απεγκλωβισμού ήταν η Αττική Οδός», λέει ο κ. Γιώργος.
Τη σκέψη αυτή έκαναν πολλοί οδηγοί, που δεν μπορούσαν να προβλέψουν το 24ωρο του τρόμου στον περιφερειακό οδικό άξονα. Τελικά, όμως, δεν μπορούσαν να κινηθούν ούτε μπροστά ούτε πίσω.
«Φτάσαμε με τα πόδια στο τρένο»
Στις 23:00 εμφανίστηκαν οι πρώτοι στρατιώτες που μοίραζαν γαλέτες (μπισκότα), νερό και σε κάποια αυτοκίνητα κουβέρτες. Ο κ. Γιώργος άφησε το αυτοκίνητό του στην άκρη του δρόμου, το κλείδωσε και μαζί με άλλους οδηγούς άρχισε να περπατάει προς τον σταθμό του τρένου.
«Μετά από ένα τέταρτο περπάτημα μέσα στο χιόνι φτάσαμε στο σταθμό της Κάντζας και περιμέναμε το τρένο, που ήρθε μετά από περίπου δύο ώρες. Μας πήγαν στο αεροδρόμιο, κάποιοι έμειναν εκεί, εμένα ήρθαν και με πήραν καθώς το σπίτι μου είναι σε κοντινή απόσταση. Την Τρίτη το απόγευμα πήγα με τσάπα και φτυάρι, απομάκρυνα το χιόνι που είχε καλύψει το μισό αυτοκίνητο, αφού ένα εκχιονιστικό που μπήκε ανάποδα το έσπρωξε στην άκρη, και κατάφερα να το βγάλω».
«Ελάχιστη κίνηση η αποζημίωση»
Ο κ. Γιώργος δεν σκέφτεται να κινηθεί νομικά κατά της Αττικής Οδού, θεωρεί όμως θετική την απόφαση να καταβληθεί σε κάθε οδηγό το ποσό των 2.000 ευρώ.
«Δεν μιλάω πολιτικά, αλλά λογικά. Μια εταιρεία που προκαλεί τέτοια ταλαιπωρία στους πελάτες της είναι υποχρεωμένη να τους αποζημιώσει. Αυτή είναι η ελάχιστη κίνηση που μπορεί να γίνει για την ευθύνη τής μη πρόβλεψης. Ότι, δηλαδή, οι υπεύθυνοι δεν απαγόρευσαν την είσοδο στις νταλίκες, ειδικά σε αυτές που δεν είχαν αλυσίδες. Αυτό ήταν το πρώτο λάθος, αλλά και στη συνέχεια, αφού έχουν κάμερες και παρακολουθούν τον δρόμο, ενώ έβλεπαν την ανάσχεση, συνέχιζαν να επιτρέπουν την είσοδο από τις παράπλευρες οδούς», καταλήγει.