Ανοίγει αύριο Πέμπτη για το κοινό το Εθνικό Θέατρο μετά τη λήξη των καταλήψεων.
«Ποτέ πια ξανά κλειστό το Εθνικό Θέατρο», εύχονται οι εργαζόμενοι σε αυτό και εργάζονται πυρετωδώς για να είναι όλα έτοιμα αύριο, όπως ανέφεραν στο iefimerida.gr.
Τι θα γίνει με τη Σχολή του Εθνικου
Παράλληλα γίνεται προσπάθεια να ανοίξει άμεσα η Σχολή του Εθνικού και να ξεκινήσουν τα μαθήματα για να μην χαθεί η χρονιά. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του iefimerida το διδακτικό έτος θα παραταθεί ενώ όσοι από τους καθηγητές, που παραιτήθηκαν, μπορούν, θα επαναπροσληφθούν.
Οι παραστάσεις στο Εθνικο
Σε επικοινωνία του ifimerida.gr με το Εθνικό Θέατρο για το πώς θα λειτουργήσουν οι σκηνές και τι θα παρουσιάσουν, τόνισαν ότι η έναρξη θα γίνει με τους «Βρυκόλακες» του Ιψεν, στην Κεντρική σκηνή του Τσίλερ, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Γιώργος Ζιόβας, Κατερίνα Μαούτσου, Περικλής Μουστάκης, Αργύρης Πανταζάρας, Ναταλία Τσαλίκη
Από την ερχόμενη εβδομάδα στην πειραματική σκηνή θα παρουσιαστεί το «Goodbye, Lindita» σε σύλληψη και σκηνοθεσία Μάριο Μπανούσι. Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Χρυσή Βιδαλάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Μαγδαληνή Καραβάτου, Αφροδίτη Κατσαρού, Μάριο Μπανούσι, Ευτυχία Στεφάνου, Άννα Συμεωνίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι
Από την ερχόμενη εβδομάδα το κοινό θα μπορέσει να παρακολουθήσει και το «Ενα σπίτι φωτεινό σα μέρα» του Τόνυ Κούσνερ στη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Μόσχου που κάνει πρεμιέρα και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Ο Τόνυ Κούσνερ (γεν. 1956) είναι μια από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές της σύγχρονης αμερικάνικης δραματουργίας. Η διεθνής του καθιέρωση ήρθε με το έργο του Άγγελοι στην Αμερική (1992). Το Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα [A Bright Room Called Day] είναι ένα, άγνωστο στην Ελλάδα, διαμάντι της δραματουργίας του σπουδαίου συγγραφέα. Η πρώτη του γραφή χρονολογείται το 1985 για να ακολουθήσουν κι άλλες τρεις εκδοχές το 1987, το 1991 και το 2018.
Το έργο, μέσα από 25 σκηνές, παρακολουθεί την άνοδο και εγκαθίδρυση του ναζισμού από την Πρωτοχρονιά του 1932 έως τον Ιούλιο του 1933. Στο Βερολίνο μια παρέα αριστερών καλλιτεχνών συνευρίσκεται στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες και προσπαθεί να αντισταθεί στον επερχόμενο σκοταδισμό. Ο Κούσνερ ανιχνεύει πώς τα πολιτικά γεγονότα των 18 αυτών κρίσιμων μηνών επηρεάζουν τις ζωές τους και πώς διαχειρίζεται ο καθένας τους τις καταιγιστικές εξελίξεις. Όσο τα σύννεφα του ναζισμού κατακλύζουν τη Γερμανία, τόσο μεγαλώνουν τα διλήμματα των προσώπων και καλούνται να πάρουν ολοένα και πιο δύσκολες αποφάσεις. Ένα πανόραμα προσώπων και στάσεων ζωής σε μια εποχή φόβου. Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ανατολή Αθανασιάδου, Αγορίτσα Οικονόμου, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Θανάσης Ραφτόπουλος, Σοφία Σεϊρλή, Υψιπύλη Σοφιά, Μαρία Τσιμά
«Παλεύουμε με τις σχολές μας ανοιχτές»
Με κοινή ανακοίνωση τους οι Σύλλογοι Σπουδαστών/τριών των Δραματικών Σχολών του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης ενημέρωσαν χθες πως προχωρούν σε λήξη των καταλήψεων των σπουδαστικών ιδρυμάτων, αλλά μετασχηματίζουν τον αγώνα τους για την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022 δηλώνοντας πως «παλεύουμε με τις Σχολές μας ανοιχτές».
Στην κοινή τους τοποθέτηση διευκρινίζουν πως «ο αγώνας σε καμία περίπτωση δεν σταματά, απλώς αλλάζει μορφή με τις σχολές μας ανοιχτές, ενώ παράλληλα θα υποστηρίζουμε τις διεκδικήσεις μας». «Πιστεύουμε στη δύναμη του αγώνα και στην δυναμική του ακομμάτιστου και πηγαίου κινήματος που έχει δημιουργηθεί» τονίζουν.