Ο Πειραιάς, με τις όμορφες συνοικίες και τα σπίτια του, είναι εκείνο το προάστιο της Αττικής που μοιάζει με σκηνικό από παλιά ελληνική ταινία. Αν σταθεί κανείς για αρκετή ώρα στα σοκάκια του μάλιστα, ίσως ακούσει τις συνομιλίες των εμπόρων με τους τεχνίτες και τους περαστικούς. Οπως παλιά.
Οι άνθρωποι, η αρχιτεκτονική, η κουζίνα, ο αέρας είναι 100% ελληνικοί και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας και μεγαλοπρέπειας. Οι κάτοικοί του ήταν άντρες που φορούσαν κοστούμια με γιλέκο, καπέλα και ασχολούνταν με τη ναυτιλία ενώ οι γυναίκες περπατούσαν στους δρόμους φορώντας φούστες και λευκά γάντια ανάμεσα στην πληθώρα κτισμάτων μοναδικής, διαχρονικής και ανεκτίμητης αρχιτεκτονικής.
Αν και υπάρχουν σωρεία νεοκλασικών κτισμάτων τα οποία έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, υπάρχουν σίγουρα και πολλά αρχιτεκτονικά διαμάντια που συντηρήθηκαν, ανακαινίστηκαν και μαγεύουν και σήμερα με το άρωμα άλλης εποχής που κουβαλούν. Ενα από αυτά είναι το εμβληματικό «Grande Dame» στην Καστέλα του Πειραιά, το οποίο ανακαινίστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο «askarchitects» και προτού παραδοθεί ως κατοικία υπήρξε κατά το παρελθόν η στέγη της γαλλικής πρεσβείας.
Οι αρχιτέκτονες Στέλλα Κωνσταντινίδη και Αλεξάνδρα Στράτου αναφέρουν στο iefimerida πως στοίχημα ήταν η ανακαίνιση ενός ιστορικού διατηρητέου και η μεταμόρφωσή του σε μια σύγχρονη κατοικία διατηρώντας όμως την ιστορικότητα του σπιτιού.
Για τον λόγο αυτό δόθηκε μεγάλη προσοχή και ευαισθησία στις αξίες της δομής. Νέα στοιχεία έχουν εισαχθεί, χωρίς όμως να λησμονηθούν τα παλιά.
Η τελική κατοικία αποτελείται από ένα τριώροφο κτίριο με το νεόκτιστο τμήμα συνολικής έκτασης 90 τ.μ.
Στόχος ήταν η δημιουργία ανοικτών κατόψεων που ενοποιούν τους χώρους για να στεγάσουν μια τετραμελή οικογένεια.
Οι εσωτερικοί διαχωριστικοί τοίχοι κατεδαφίστηκαν και όλοι οι σοβάδες καθαιρέθηκαν, επιστρέφοντας το κτίριο στην απογυμνωμένη βασική του κατασκευαστική δομή, από όπου ξεκίνησε και η ανάγνωσή του. Κατόπιν έγιναν οι απαραίτητες στατικές ενισχύσεις, οι οποίες στόχο είχαν τη διατήρηση του χαρακτήρα του κτιρίου αλλά και την αποκάλυψη στοιχείων του χαρακτήρα του, όπως η λιθοδομή στο επίπεδο του ισογείου.
Οπως τονίζουν οι αρχιτέκτονες, κυρίαρχο στοιχείο της κατοικίας είναι η αυλή, η οποία, όπως και σε άλλα έργα των «askarchitects», είναι εμφανής ήδη από την είσοδο. Αποτελεί το κεντρικό στοιχείο της κάτοψης και της αίσθησης του «εισέρχομαι έξω».
«Η αυλή είναι οι πνεύμονες του Grande Dame», λέει χαρακτηριστικά η Στέλλα Κωνσταντινίδη.
Ενα ακόμη κυρίαρχο χαρακτηριστικό αυτής της κατοικίας είναι φυσικά η σκάλα. Ένα στοιχείο που «κόβει την ανάσα», ενώ το μυαλό ταξιδεύει σε άλλη εποχή. Δραματική, παιχνιδιάρικη, ρομαντική και άγρια, ένας συνδυασμός λέξεων που δύσκολα μπορεί να συμπέσει όταν περιγράφει ένα μόνο δομικό στοιχείο.
Αυτά, σε συνδυασμό με το δάπεδο με τα πλακάκια και τον αυθεντικό σχεδιασμό στα τζάμια, το καθιστούν απόλυτο δείγμα παλιάς και νέας αρχιτεκτονικής συνάντησης.
Το ταξίδι στo «Grande Dame» ξεκινά από το ισόγειο με την αυλή, τις τοιχοποιίες και τους τοίχους του 19ου αιώνα, μέχρι τον επάνω όροφο του 1930 που οδηγεί στο καινούργιο και σύγχρονο ρετιρέ.
Περιηγηθείτε στο εσωτερικό του «Grande Dame» στον Πειραιά:
Ανεβαίνοντας την ξύλινη σκάλα έχει κανείς την αίσθηση ότι διατρέχει τους αιώνες...
Φωτογραφίες: Β. Πατεράκη