Ο διεθνής αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος σχεδίασε την design επέκταση μιας σχολής αγορανομίας στις αυστριακές Άλπεις, δημιουργώντας μια διάφανη εντυπωσιακή πυραμίδα από ξύλο και κρύσταλλο που συνομιλεί με τις κορυφογραμμές των βουνών.
Η αρχιτεκτονική δεν έχει πατρίδα. Είναι μια διεθνής κοινότητα στην οποία δημιουργοί απ' όλο τον πλανήτη χρησιμοποιούν μια κοινή γλώσσα για να σχεδιάσουν ποιητικά τον κόσμο. Όταν όμως βλέπουμε έναν Έλληνα αρχιτέκτονα να συζητιέται στο εξωτερικό, να ξεχωρίζει, τραβώντας την προσοχή του διεθνούς Τύπου, ή να βραβεύεται με αφορμή κάποιο έργο του, δεν μπορεί παρά να νιώσουμε χαρά και υπερηφάνεια.
Ο καταξιωμένος και έμπειρος Έλληνας αρχιτέκτονας, που έχει συνεργαστεί για χρόνια με τον κορυφαίο Ζαν Νουβέλ σε θρυλικά έργα σε όλο τον κόσμο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Έχοντας μεταφέρει την έδρα των δραστηριοτήτων του στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, έχει καταφέρει να δημιουργεί έργα που προσελκύουν το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο. Ένα τέτοιο διεθνές πρότζεκτ του, του οποίου η μελέτη μόλις ολοκληρώθηκε, είναι η επέκταση και ενοποίηση ενός τεχνικού σχολείου αγρονομίας στο Raumberg της Αυστρίας, σε μια από τις ομορφότερες κοιλάδες των Άλπεων.
Μια πυραμίδα που θυμίζει τις κορυφές των Άλπεων
Πρόκειται για μια εντυπωσιακή πυραμίδα της γνώσης, φτιαγμένη από ξύλο και κρύσταλλο, η οποία στεγάζει όλους τους ζωτικούς χώρους επικοινωνίας των φοιτητών, με μοντέρνα αμφιθέατρα, εντυπωσιακά minimal cafe, κοινόχρηστους χώρους με θέα στις χιονισμένες Άλπεις που κόβει την ανάσα, η οποία λειτουργεί ως το νέο στοιχείο που ενοποιεί όλους τους χώρους του σχολείου -παλιούς και νέους- υπό μια κοινή αισθητική ταυτότητα.
«Με την πάροδο του χρόνου, η επιτυχημένη εκπαιδευτική πορεία του σχολείου δημιούργησε την ανάγκη για πρόσθετες εγκαταστάσεις. Δυστυχώς, αυτά τα νέα κτίρια έχουν δημιουργήσει μια ετερογενή πανεπιστημιούπολη χωρίς συνοχή, ασύνδετη με το κεντρικό ιστορικό κτίριο. Η πρότασή μας επιδιώκει την αποκατάσταση αυτής της ανομοιογενούς συνθήκης δημιουργώντας έναν νέο εκπαιδευτικό χώρο, τόσο από άποψη λειτουργίας όσο και από άποψη αισθητικής. Η βασική πρόθεση του σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός ανοιχτού εκπαιδευτικού οργανισμού που προωθεί την επικοινωνία μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών, τις κοινωνικές σχέσεις και διεγείρει την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Για τον σκοπό αυτόν, χρησιμοποιήσαμε τα χαρακτηριστικά του αρχικού ιστορικού κτιρίου, μεταφράζοντάς τα σε μια σύγχρονη, βιώσιμη μορφή που θα οδηγήσει το σχολείο σε μια νέα εποχή. Πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση είναι πρωτίστως θέμα γνωστικής αλληλεπίδρασης και όχι απλώς θέμα ακαδημαϊκής γνώσης», εξηγεί στο iefimerida o αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος.
Η επικοινωνία που προάγει τη γνώση είναι το κλειδί του νέου σχεδιασμού
Για τον λόγο αυτόν, ο Γιώργος Μπάτζιος και το γραφείο του Georges Batzios Architects εστίασαν σε αυτό το στοιχείο της επικοινωνίας και της γνωστικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των φοιτητών, των διδασκόντων και όλων όσοι εμπλέκονται στις ακαδημαϊκές διεργασίες, δημιουργώντας έναν πυρήνα ζυμώσεων, ανταλλαγής απόψεων, κοινωνικής συνδιαλλαγής.
«Το έργο μας προτείνει τη δημιουργία μιας πληθώρας δημόσιων χώρων που χρησιμεύουν ως κοιτίδες διαδραστικής και επιστημονικής γνώσης, χωρισμένοι σε δύο διασυνδεδεμένες ενότητες. Η πρώτη ενότητα είναι η “πυραμίδα της ακαδημαϊκής γνώσης”. Περιέχει όλες τις απαραίτητες, πλήρως κλιματιζόμενες αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, διοικητικά γραφεία και όλους τους βοηθητικούς χώρους που χρειάζονται για τη λειτουργία μιας εκπαιδευτικής δομής. Η δεύτερη ενότητα ονομάζεται “εξώστης γνωστικής αλληλεπίδρασης”. Είναι ένας ενιαίος ημι-κλιματιζόμενος δημόσιος χώρος που αναπτύσσεται μεταξύ της προαναφερθείσας πυραμίδας και της οροφής του κτιρίου σε μια σειρά από κλιμακωτές βεράντες. Δημιουργώντας πολυεπίπεδους χώρους διαλείμματος, συνδέουμε τα διαφορετικά τμήματα του σχολείου με τον πιο αποτελεσματικό και οργανικά δυνατό τρόπο».
«Αυτή η ζωντανή “κυψέλη” παρέχει την ευκαιρία να διοργανωθούν εκπαιδευτικές συναντήσεις και είναι μερικώς κλιματιζόμενη, δημιουργώντας μια σταδιακή θερμική μετάβαση από τις εξωτερικές κλιματικές συνθήκες στο εσωτερικό, δίνοντας έμφαση στη σύνδεση μεταξύ της φύσης και του προγράμματος σπουδών. Σε κάθε επίπεδο, οι αίθουσες διδασκαλίας ευθυγραμμίζονται με τα υαλοστάσια της πρόσοψης για να επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό και την απρόσκοπτη θέα στα βουνά. Στο κέντρο κάθε εκπαιδευτικού τμήματος, όλοι οι βοηθητικοί χώροι ομαδοποιούνται και ανοίγουν οπτικά στην κυκλοφορία, μετατρέποντας το διδακτικό υλικό και τον εξοπλισμό εργαστηρίων σε εκθέματα», περιγράφει o αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος.
Πώς όμως ενοποιούνται οι νέοι χώροι με τους παλιούς; «Η σύνδεση με τα υπάρχοντα κτίρια είναι τόσο μορφολογική όσο και λειτουργική. Η οροφή των υφιστάμενων εργαστηρίων μετατρέπεται σε υδροπονικό κήπο που συνδέεται με το νέο κτίριο μέσω ειδικού ανελκυστήρα. Τα επίπεδα του κτιρίου συνδέονται με έναν κύριο κατακόρυφο πυρήνα και δύο ανελκυστήρες στρατηγικά τοποθετημένους στην καρδιά της νέας κατασκευής. Ο όγκος του επιτρέπει την άμεση σύνδεση με το περιβάλλον-τοπίο και με τους εξώστες των κάτω ορόφων. Το εσωτερικό σύστημα διαχωρισμού κυμαίνεται από εντελώς κλειστούς συμβατικούς τοίχους έως ημι- ή πλήρως διαφανή γυάλινα χωρίσματα, ανάλογα με τις απαιτήσεις», υπογραμμίζει ο αρχιτέκτονας.
Το έργο, ωστόσο, δεν θα μπορούσε στον σχεδιασμό του να μη λαμβάνει υπόψη το -κυρίαρχο πλέον- αίτημα της βιωσιμότητας. Για τον λόγο αυτόν, όπως επισημαίνει ο Γιώργος Μπάτζιος, «η στατική επίλυση επικεντρώνεται στην παροχή οικοδομικά και οικονομικά αποδοτικών λύσεων. Οποιαδήποτε πολυπλοκότητα εστιάζει μόνο σε πτυχές υψηλής αξίας για το έργο, όπως η ξύλινη στέγη, η οποία επιτρέπει μια δομή μεγάλου ύψους που είναι ελαφριά και προσφέρει βιοφιλικά οφέλη στους χρήστες. Παράλληλα με τον σχεδιασμό, πραγματοποιήθηκε διεξοδική αξιολόγηση της κατασκευασιμότητας, ώστε να επιτραπεί η χρήση υλικών της περιοχής, αλλά και η προκατασκευή εκτός οικοπέδου».
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Η εντυπωσιακή αναγέννηση ενός νεοκλασικού κτιρίου του 1925 στη Θεσσαλονίκη -Πώς μεταμορφώθηκε σε super design hotel
- Η εντυπωσιακή ανακαίνιση ενός σπιτιού στο Πήλιο -Κλασικό πηλιορείτικο αλλά μοντέρνο, δείτε τη μεταμόρφωση
- Πώς ένα ρετιρέ 50 τ.μ. του 1964 στο Παγκράτι μεταμορφώθηκε σε ένα μοντέρνο διαμέρισμα -Το πριν και το μετά