Με ένα νέο πρότζεκτ ο διεθνής αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος, επί σειρά ετών συνεργάτης του Ζαν Νουβέλ, απεικονίζει τον ιδανικό εργασιακό χώρο της εποχής μας, που έχει αλλάξει ριζικά λόγω τεχνολογίας και αυτοματοποίησης.
Η πανδημία μπορεί να έφερε στη ζωή μας την τηλεργασία, αλλάζοντας κατά πολύ τις εργασιακές μας συνήθειες, όμως ο χώρος του γραφείου, ταυτόχρονα, μετά το πέρας της υγειονομικής κρίσης, απέκτησε μια νέα ιδιότητα, πολύ σημαντική πλέον για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και διάνοια: ενός χώρου επικοινωνίας όπου γίνονται ζυμώσεις, ανταλλαγές ιδεών, δεξιοτήτων και πρακτικών που προάγουν τη δημιουργικότητα. Έτσι, η αρχιτεκτονική και το design, εκφράζοντας πάντα με γρήγορα αντανακλαστικά τις κοινωνικές αλλαγές κάθε εποχής και το αποτύπωμα της κοινωνίας πάνω στον άνθρωπο, δημιουργούν πλέον νέα γραφεία, νέους εργασιακούς χώρους, οι οποίοι στον πυρήνα τους έχουν αυτό το στοιχείο της επικοινωνίας.
«Ένας χώρος γραφείου είναι ο πιο δημόσιος από τους ιδιωτικούς χώρους και αντιπροσωπεύει, για τους περισσότερους από εμάς, το καθημερινό μας φόρουμ. Είναι η θερμοκοιτίδα ιδεών και δημιουργικότητας που όλοι μας χρειαζόμαστε για να προοδεύσουμε σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο», αναφέρει στο iefimerida o αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος, ο οποίος επί σειρά ετών είχε συνεργαστεί με τον κορυφαίο Ζαν Νουβέλ σε θρυλικά έργα σε όλο τον κόσμο, από το Μουσείο του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι και το κτίριο της Φιλαρμονικής στο Παρίσι, έως τον πύργο του μουσείου MoMA στη Νέα Υόρκη.
«Η άνεση και η ευχαρίστηση ήταν έννοιες που δεν είχαν θέση στο εργασιακό περιβάλλον»
Η πανδημία, ωστόσο, ήταν ο καταλύτης ενός μεγαλύτερου και ευρύτερου μετασχηματισμού που προκάλεσε η νέα τεχνολογία, με την ψηφιοποίηση των πάντων και την αυτοματοποίηση πολλών συστημάτων που κατά τον προηγούμενο αιώνα διεκπεραιώνονταν από τον άνθρωπο.
«Από τη δεκαετία του 1950 οι χώροι γραφείων βρέθηκαν στο επίκεντρο της αρχιτεκτονικής συζήτησης λόγω του προαναφερθέντος ημι-δημόσιου χαρακτήρα τους. Σύμφωνα με τον Myerson, ορισμένες από τις παραδοχές του προηγούμενου αιώνα για τους χώρους γραφείων έχουν αντικατασταθεί στον 21ο αιώνα. Η τεχνολογία και η αυτοματοποίηση αλλάζουν τη φύση της εργασίας και δίνεται πολύ μεγάλη έμφαση στην έννοια της κινητικότητας και της μεταβλητότητας. Οι αποστειρωμένοι και ουδέτεροι χώροι γραφείων δεν μπορούν πλέον να υποστηρίξουν νέες μορφές εργασίας που βασίζονται στη δημιουργικότητα, στην ομαδική εργασία και στην αυξημένη κινητικότητα των εργαζομένων. Παλαιότερα, η άνεση και η ευχαρίστηση ήταν έννοιες που δεν είχαν θέση στο εργασιακό περιβάλλον. Σήμερα, ωστόσο, έχει καταστεί σαφές ότι στο δημιουργικό γραφείο υπάρχει περισσότερο από ποτέ η ανάγκη για κοινωνική αλληλεπίδραση, η οποία είναι γόνιμη και ανεκτίμητη. Ο στατικός χώρος μετατρέπεται σε χώρο μιας "κοινότητας" και μέρος μιας πόλης. Ο προστατευμένος χώρος εργασίας που βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική τοποθεσία, μετατρέπεται σε νομαδικό γραφείο, το οποίο αποτελείται από μια σειρά γεωγραφικά κοινών χώρων που συνδέονται μεταξύ τους με νέα μοντέλα επικοινωνίας.
Ακολουθώντας την ίδια λογική, ο Duffy ταξινομεί τους σύγχρονους χώρους γραφείων ανάλογα με τον βαθμό αυτονομίας και την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων. Από το 1950 μέχρι σήμερα παρατηρούμε μια προοδευτική εξασθένιση της παραμέτρου "αυτονομία" και την επακόλουθη ενίσχυση της παραμέτρου "συνεργασία"», επισημαίνει ο ιδρυτής του γραφείου Georges Batzios Architects.
Πώς είναι ο ιδανικός εργασιακός χώρος της εποχής μας
Σκεφτείτε μια εργάσιμη ημέρα, όχι σε έναν ανιαρό και απρόσωπο χώρο «καταναγκαστικών έργων», τυφλής και μηχανικής διεκπεραίωσης, αλλά σε έναν πολυχώρο όπου η δημιουργικότητα, η φαντασία, το παιχνίδι, η διάδραση και η επικοινωνία έχουν τον πρώτο λόγο.
«Μεταφορικά, η πρότασή μας μοιάζει με το Fun Palace του Cedric Price: Το Fun Palace είναι ένας χώρος που παρέχει εξατομικευμένες εμπειρίες ψυχαγωγίας με μια αυτοσχεδιαστική αρχιτεκτονική συνεχούς ανασυναρμολόγησης, ένα πλαίσιο όπου οι επισκέπτες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι προσωπικής έκφρασης. Μορφολογικά, μιλάμε για μια σκαλωσιά που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, επειδή το πρόγραμμα και ο στόχος αλλάζουν συνεχώς για να προσαρμόζονται στις νέες χρήσεις και απαιτήσεις των επισκεπτών του. Περιστρεφόμενες κυλιόμενες σκάλες και κινούμενοι διάδρομοι αυτορρυθμίζουν τη μορφή και τη λειτουργία του κτιρίου ώστε να ανταποκρίνονται σε κάθε πιθανό σενάριο, διαμορφώνοντας έτσι ένα κτίριο που αφενός "μαθαίνει" πρότυπα συμπεριφοράς, αφετέρου "σχεδιάζει" μελλοντικές δραστηριότητες. Το κτίριο γίνεται, έτσι, όχι μόνο ένας ζωντανός οργανισμός, αλλά και ένας ευαίσθητος οργανισμός που μπορεί να προσαρμόζεται σε νέες λειτουργίες. Η σκαλωσιά μας είναι ένας ευέλικτος μηχανισμός υποδομής που μπαίνει στο παρασκήνιο για να δώσει χώρο στην καθολική μας ανάγκη για πρόοδο και αλληλεπίδραση. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου στέκεται γυμνή, κενή από κάθε μορφή μνημειακότητας, προωθώντας την αλληλεπίδραση μεταξύ των χρηστών του και της φύσης, εκπληρώνοντας έτσι τον σκοπό μιας μόνιμης θερμοκοιτίδας. Οι εσωτερικές βεράντες, τα εξωτερικά μπαλκόνια και τα αίθρια θέτουν χώρους κοινής χρήσης δίπλα σε κάθε μονάδα του κτιρίου. Οι χρήστες μπορούν να αλληλεπιδρούν με κάθε ευκαιρία, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον», επισημάνει ο Γιώργος Μπάτζιος.
Ο εργασιακός χώρος, έτσι, είναι πολυμορφικός, αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες και έχει διαρκώς την αίσθηση της «κίνησης».
«Στις νέες μορφές εργασίας στις οποίες ανταποκρινόμαστε, αυτό που κυριαρχεί είναι η αλληλεπίδραση, η δημιουργική γνώση και τα συλλογικά έργα. Για να είναι εφικτά τα παραπάνω, γίνονται χωροταξικές διευθετήσεις ώστε να κινούνται, να προσαρμόζονται και να λειτουργούν ανάλογα με τις απαιτήσεις των νέων συνθηκών. Η κινητικότητα και η ευελιξία των εργασιακών μοτίβων είναι, επομένως, απαραίτητες για να εξυπηρετήσουν ένα πλαίσιο ατομικής και συλλογικής εργασίας. Η κάθετη δομή της ιεραρχίας εξαφανίζεται και δίνει τη θέση της σε μια οριζόντια. Η οργάνωση του χώρου και του εξοπλισμού επιλέγεται για να εξυπηρετεί τη συνεργατική και την ατομική εργασία, αλλά και τις πολλαπλές χρήσεις με εναλλακτικές μορφές», καταλήγει ο αρχιτέκτονας.
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Η εντυπωσιακή αναγέννηση ενός νεοκλασικού κτιρίου του 1925 στη Θεσσαλονίκη -Πώς μεταμορφώθηκε σε super design hotel
- Η εντυπωσιακή ανακαίνιση ενός σπιτιού στο Πήλιο -Κλασικό πηλιορείτικο αλλά μοντέρνο, δείτε τη μεταμόρφωση
- Πώς ένα ρετιρέ 50 τ.μ. του 1964 στο Παγκράτι μεταμορφώθηκε σε ένα μοντέρνο διαμέρισμα -Το πριν και το μετά