Ένα ζευγάρι που βρέθηκε να ζει ολομόναχο σε ένα μεγαλοπρεπές αρχοντικό στη Βόρεια Ιρλανδία, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αξιοποίησε τον χρόνο του για να δώσει μια νέα πνοή στο ιστορικό εσωτερικό του.
Ο 36χρονος Neil Watt μετακόμισε στον τελευταίο όροφο του αρχοντικού Castle Ward στο County Down με τον 29χρονο σύντροφό του Kris Reid, τον Μάρτιο, αφού διορίστηκε διευθυντής του σπιτιού, ιδιοκτησίας του National Trust.
Ο Watt, ο οποίος έχει διδακτορικό δίπλωμα στα εξοχικά σπίτια της Ιρλανδίας, ετοιμαζόταν να καλωσορίσει χιλιάδες επισκέπτες στο δημοφιλές αξιοθέατο του 18ου αιώνα στις όχθες του Strangford Lough, αλλά τα σχέδιά του ανατράπηκαν γρήγορα από τον κορωνοϊό και τους μήνες lockdown που ακολούθησαν.
Αντ' αυτού, οι Watt και Reid πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του 2020 στο τεράστιο καινούργιο σπίτι τους. Οι έμπειροι συντηρητές αξιοποίησαν τον χρόνο ανανεώνοντας το αρχοντικό, δίνοντας καινούργιο αέρα σε μερικά από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του.
Καθώς περνούσαν οι μήνες, έκαναν τη μία δουλειά μετά την άλλη, αποκαθιστώντας τμήματα του φθαρμένου, αλλά κομψού εσωτερικού του Castle Ward, φέρνοντάς το στις προηγούμενες δόξες του.
Πρώτα απ' όλα, έγινε η εγκατάσταση ενός νέου συστήματος αφύγρανσης για την αντιμετώπιση ενός χρόνιου προβλήματος. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν τον καθαρισμό και την καταγραφή της συλλογής 2.000 βιβλίων του σπιτιού, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τον 18ο αιώνα.
Το Castle Ward διαθέτει επίσης ένα από τα καλύτερα σετ μαγειρικών σκευών και τηγανιών στο νησί της Ιρλανδίας, αλλά κατά τη διάρκεια των αιώνων είχαν μαυρίσει και φθαρεί. Το ζευγάρι ανέλαβε να γυαλίσει τα 100 κομμάτια ένα προς ένα. Έκαναν το ίδιο με πολλά άλλα φωτιστικά και εξαρτήματα, συμπεριλαμβανομένων όλων των πόμολων από ορείχαλκο.
Ο καλός καιρός στις αρχές του καλοκαιριού επέτρεψε στους άνδρες να καθαρίσουν τα στόρια-αντίκες των παραθύρων και να τινάξουν τα πολυτελή χαλιά και τις κουβέρτες. Έπρεπε επίσης να γίνει η λεπτή δουλειά του καθαρισμού των κρυστάλλων από τους βικτωριανούς πολυελαίους.
Σύμφωνα με τον Watt, σε καμία άλλη χρονιά οι εργασίες αυτές δεν θα ήταν εφικτές. «Έχεις μόνο τόσες ώρες την ημέρα και εάν το σπίτι είναι ανοιχτό από τις 11 π.μ. έως τις 5 μ.μ., δεν μπορείς να κάνεις όλη αυτή τη δουλειά μπροστά στο κοινό, γιατί θα μείωνε την εμπειρία τους», είπε συγκεκριμένα.
Οι εργασίες δεν ήταν όλες χειρωνακτικές. Ο Watt πήρε επίσης χρόνο για να φανταστεί ξανά την ιστορία των αντίθετων αρχιτεκτονικών στιλ του σπιτιού -το μπροστινό κλασικό, το άλλο μισό γοτθικό.
Πίσω από αυτό το αποτέλεσμα του διπλού στιλ του σπιτιού κρύβεται μια πικρή διαμάχη μεταξύ του τότε λόρδου και της λαίδης Μπάνγκορ, με κανέναν από τους δυο τους να υποχωρεί σχετικά με τα σχέδια που προτιμούσε ο καθένας για το νέο τους σπίτι.
Το Κάστρο Ward μπόρεσε να ανοίξει για λίγο στο κοινό στα τέλη του καλοκαιριού, με αυστηρούς περιορισμούς, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να κλείσουν ξανά οι πόρτες. Ο Watt ελπίζει ότι όλη η σκληρή δουλειά θα αποδώσει όταν το σπίτι μπορεί τελικά να καλωσορίσει το κοινό σωστά.
Μέσα σε όλα τα έργα, είπε ότι υπήρξε η ευκαιρία να σταματήσουν και να παρατηρήσουν το αξιοθαύμαστο περιβάλλον γύρω από το κάστρο, αλλά και μέσα σε αυτό. «Αν βαρεθείτε το βράδυ, το να κατεβείτε και να δείτε τα τοπία του 18ου αιώνα του Strangford Lough, να σταθείτε κάτω από όμορφους βικτωριανούς πολυελαίους και να περπατήσετε μέσα από μεγάλες μαρμάρινες κολώνες, αυτό το πράγμα είναι πραγματικά καταπληκτικό», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Και κάτι που και οι δύο λατρεύουμε ζώντας εδώ είναι η θέα, γιατί από το παράθυρο του καθιστικού μπορούμε να δούμε την πόλη Portaferry απέναντι από τη λίμνη. Και αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας λόγος για τον οποίο δεν αισθανθήκαμε μόνοι, γιατί ακόμη και όταν βρισκόμασταν σε πλήρες lockdown, μπορούσαμε πάντα να δούμε τα φώτα του Portaferry, στην απέναντι πλευρά της λίμνης».