Μια νέα βιογραφία αποκαλύπτει την απίστευτα πνευματώδη αντίδραση του Τζορτζ Χάρισον όταν μαχαιρώθηκε 40 φορές από έναν εισβολέα που μπήκε στο σπίτι του.
Η ζωή του θρυλικού μουσικού των Beatles, που πέθανε από καρκίνο το 2001, σε ηλικία 58 ετών, είναι το κεντρικό θέμα του νέου βιβλίου του Φίλιπ Νόρμαν που κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου.
Μια σημαντική στιγμή στη ζωή του Χάρισον που αναφέρεται στη βιογραφία είναι η τρομακτική διάρρηξη στο σπίτι του που οδήγησε τον Χάρισον να δεχτεί δεκάδες μαχαιριές από έναν επικίνδυνο εισβολέα. Στις 30 Δεκεμβρίου 1999, ένας παρανοϊκός σχιζοφρενής από το Λίβερπουλ με το όνομα Michael Abram παραλίγο να σκοτώσει τον θρυλικό «σκαθάρι» αφού εισέβαλε στο σπίτι του.
Ενώ το περιστατικό έχει αναφερθεί ξανά στο παρελθόν, ένα νέο απόσπασμα που δημοσιεύτηκε στη Daily Mail έφερε στο φως περισσότερες λεπτομέρειες.
Το απόσπασμα εξηγεί ότι ο Χάρισον πήγε να ελέγξει το σπίτι όταν άκουσε τον ήχο από γυαλί που σπάει. Τότε, βρήκε τον άγνωστο άνδρα να κρατά ένα μαχαίρι και ένα σπαθί που είχε πάρει από το πέτρινο άγαλμα του Αγίου Γεωργίου και του Δράκου από τον κήπο του μουσικού.
Ο άνδρας ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα προς την κατεύθυνση του Χάρισον και όταν εκείνος προσπάθησε να του αρπάξει το μαχαίρι, ο κακοποιός έπεσε πάνω του και τον μαχαίρωσε επανειλημμένα, τρυπώντας τον πνεύμονά του και για ελάχιστα χιλιοστά δεν πέτυχε την καρδιά του. Η σκέψη του Χάρισον εκείνη τη στιγμή ήταν: «Με δολοφονούν μέσα στο σπίτι μου».
Το βρετανικό φλέγμα του Τζορτζ Χάρισον
Η σύζυγος του Χάρισον, Ολίβια, κατάφερε να ακινητοποιήσει τον Abram χτυπώντας τον στο κεφάλι με μια λάμπα με την αστυνομία να φτάνει σύντομα για να συλλάβει τον εισβολέα. Ήταν ο γιος του Χάρισον, Ντάνι, 22 ετών τότε, που θυμήθηκε την ξεκαρδιστική αντίδραση του πατέρα του για το σοκαριστικό περιστατικό.
Παρά το γεγονός ότι παραλίγο να πεθάνει τέσσερις φορές, ο Χάρισον, ο οποίος ήταν γνωστός για το βρετανικό του χιούμορ, είπε για τον Abram: «Δεν ήταν διαρρήκτης και σίγουρα δεν έκανε οντισιόν για τους Traveling Wilburys».
Οι Traveling Wilburys ήταν ένα supergroup που σχηματίστηκε από τον Χάρισον μαζί με τους Bob Dylan, Roy Orbison, Jeff Lynner και Tom Petty το 1988. Μερικά από τα τραγούδια τους ήταν: «Handle with Care», «End of the Line» και «Tweeter and the Monkey Man».
Μάλιστα, ανέφερε τα λόγια του ινδουιστή μελετητή Adi Shankara: «Η ζωή είναι εύθραυστη σαν μια σταγόνα βροχής σε ένα φύλλο λωτού».
Ο κακοποιός απέφυγε τελικά τη φυλάκιση, αφού απαλλάχθηκε για την απόπειρα ανθρωποκτονίας λόγω παραφροσύνης. Μπήκε σε μια ασφαλή ψυχιατρική μονάδα κοντά στο Λίβερπουλ και αφέθηκε ελεύθερος λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα.
Όπως ο δολοφόνος του Τζον Λένον, Μαρκ Τσάπμαν, έτσι και ο Abram ήταν ένας εμμονικός θαυμαστής των Beatles του οποίου η λατρεία είχε μετατραπεί σε μίσος και φθόνο και πίστευε ότι η ανθρωποκτονία ήταν για να «κάνει το θέλημα του Θεού».
Ο Abram έχει εκφράσει τη λύπη του για τις ενέργειές του, δηλώνοντας: «Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα έδινα οτιδήποτε για να μην είχα κάνει αυτό που έκανα επιτιθέμενος στον Τζορτζ Χάρισον. Αλλά ανατρέχοντας σε αυτό τώρα, κατάλαβα ότι εκείνη τη στιγμή δεν είχα τον έλεγχο των πράξεών μου.
«Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι η οικογένεια Χάρισον θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να βρει στις καρδιές της για να δεχτεί τη συγγνώμη μου», πρόσθεσε.
Φλεγματικός ως το τέλος του ο Τζορτζ Χάρισον
Ο Τζορτζ Χάρισον πάντα έλεγε ότι οι Monty Python ήταν τον κράτησαν λογικό μετά τη διάλυση των Beatles. Κράτησε το φλεγματικό του χιούμορ μέχρι το τέλος της ζωής του το 2001, όταν και πέθανε από καρκίνο.
Στο νοσοκομείο, ζήτησε από τις νοσοκόμες να βάλουν ψάρια και πατατάκια στον ενδοφλέβιο σωλήνα σίτισης του. Ο γιατρός, νομίζοντας ότι είχε παραισθήσεις, είπε στον γιο του: «Μην ανησυχείς, έχουμε ιατρικό όνομα για αυτήν την πάθηση».
«Ναι», απάντησε ο Ντάνι. «Χιούμορ».