Ενα μεγάλο «ευχαριστώ» απηύθυνε δημοσίως ο Λάκης Λαζόπουλος, μετά την κηδεία της συζύγου του Τασούλας.
Η σύζυγος του Λάκη Λαζόπουλου έφυγε από τη ζωή στα 60 της, το βράδυ της Πέμπτης μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Η ταφή της Τασούλας Λαζοπούλου πραγματοποιήθηκε χθες, Δευτέρα στη Δράμα, στο Β’ κοιμητήριο, ωστόσο το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία στο Α’ Νεκροταφείο παρουσία της οικογένειας και στενών φίλων.
Ο συγκλονιστικός επικήδειος του Λάκη Λαζόπουλου για την Τασούλα
Μάλιστα ο Λάκης Λαζόπουλος στον συγκλονιστικό επικήδειο, όταν η εξόδιος ακολουθία τελείωσε, μέσα από αναφιλητά, δάκρυα και φωνή που δεν έβγαινε είπε μίλησε για την αγαπημένη του Τασούλα, «Οι αναμνήσεις τρέχουν στο μυαλό μου σαν άλογο… Δεν ζήσαμε μια ζωή, ζήσαμε πολλές ζωές, Τασούλα μου, και συνεννοηθήκαμε σε όλες. Ποτέ σε όλα αυτά τα χρόνια δεν είπαμε μια βαριά κουβέντα ο ένας στον άλλον. Σου είπα να μη μαζεύεις τις πέτρες που σου πετάνε, δεν είναι δουλειά σου, είναι δουλειά μου να τις μαζεύω. Αν έπρεπε να κάνω δέκα θάλασσες δάκρυα, θα τις έκανα για να σε κρατήσω δίπλα μου, θα έδινα τα πάντα, για να γυρίσεις πίσω… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μεθυστικό άρωμά σου… Μέσα από τη διακριτικότητά σου άφησες το στίγμα σου. Αντίο, κορίτσι μου, από εμένα και την κόρη σου».
Το μήνυμα του Λάκη Λαζόπουλου όπως το μετέφερε το altsantiri.gr:
«Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που βρέθηκαν στο τελευταίο αντίο του αποχωρισμού της Τασούλας μου.
Ευχαριστώ επίσης γιατί έγινε σεβαστό το αίτημα μου να μην παραβρεθούν φωτογράφοι και κάμερες.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους ανθρώπους που στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων μάς στήριξαν σιωπηλά στη δύσκολη αυτή διαδρομή, μια διαδρομή που περνούν πάρα πολλοί άνθρωποι στον καιρό μας.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω, ιδιαίτερα θερμά, το θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ , τον κ. Ηλία Αθανασιάδη και όλους τους γιατρούς του τμήματος του. Τους εξαιρετικούς νοσηλευτές, αλλά και τη διοίκηση του θεραπευτηρίου και ιδιαιτέρως τους κ.κ. Δημήτρη Σπυρίδη και Ανδρέα Καρταπάνη για το ενδιαφέρον και σε προσωπικό επίπεδο, πέραν της περίθαλψης του Θεραπευτηρίου.
Σ΄ αυτά τα τρία χρόνια, οι γιατροί και νοσηλευτές έγιναν τα πρόσωπα της καθημερινότητας μας και καταφέρανε όλοι μαζί ένα μέγιστο αποτέλεσμα, πέρα από τα όρια της ίδιας της ασθένειας.
Εξαιρετική συμβολή είχε, στην πορεία αυτής της ασθένειας και η ελληνίδα ογκολόγος του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου CHUV Λωζάννης, Αντωνία Δίγκλια , γιατρός που μας προτάθηκε από τους γιατρούς του θεραπευτηρίου και που έγινε για μας πρόσωπο ζωής. Την ευχαριστώ ιδιαίτερα που με τις εξαιρετικές επιστημονικές της γνώσεις συνέβαλε και αυτή στον δύσκολο αυτό αγώνα.
Τέλος, θα ήθελα να παρακαλέσω φίλους, γνωστούς, αλλά και ανθρώπους που διαβάζουν αυτό το κείμενο να γίνουν αιμοδότες σε μία χώρα, που καθώς διαβάζω, παρατηρείται έλλειψη αίματος για αναγκαίες μεταγγίσεις. Χύνουμε πολύ αίμα στην άσφαλτο, χύνουμε αίμα παντού, είναι καιρός να μαζέψουμε αίμα γιατί η τράπεζα αίματος δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μελλοντικό δικό μας αίμα που μπορεί να χρειαστούμε ανά πάσα στιγμή.
Είναι αναγκαίο επίσης και η πολιτεία να αυξήσει τα κέντρα αιμοδοσίας στη χώρα και κυρίως στα νησιά για να μπορούν να δίνουν αίμα εκεί που μένουν ή διαμένουν οι άνθρωποι.
Ευχαριστώ τέλος όσους βρέθηκαν μαζί μας στη Δράμα και στο Β’ Κοιμητήριο, όπου πραγματοποιήθηκε η ταφή.