Συναντήσαμε τον Θοδωρή Ρέγκλη, τον μουσικό που συνέθεσε τη μουσική της σειράς «Σιωπηλός Δρόμος» και συζητήσαμε για τον υποδόριο και συνάμα καθοριστικό ρόλο της μελωδίας στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Έχοντας πλέον εθιστεί σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, σπάνια στεκόμαστε να συλλογιστούμε πόση δουλειά κρύβεται πίσω από 5 μόλις δευτερόλεπτα μιας σκηνής που παρακολουθούμε στην μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Βεβαίως ο ηθοποιός και το υποκριτικό του ταλέντο, φυσικά ο σκηνοθέτης που τραβά τα σχοινιά λες και συντονίζει μια αίθουσα γεμάτη μαριονέτες, όμως το θέαμα κρύβει πίσω από την καλογυαλισμένη εικόνα του πολλά περισσότερα.
Η μουσική στον κινηματογράφο υπήρχε πριν ακόμη ενσωματωθεί ο λόγος κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Για παράδειγμα, θυμηθείτε την τελευταία φορά που παρακολουθήσατε μια ταινία τρόμου. Σκεφτείτε τώρα προσεκτικά πώς η μουσική πίσω από τις πιο τρομακτικές/αιφνιδιαστικές σκηνές προετοιμάζει το μυαλό για το αναπάντεχο. Αρχικά βουβή, μουσική ησυχία, κλιμάκωση και ξαφνικά ένα δυνατός ήχος που λες και ζωγραφίζει στην οθόνη το συναίσθημα της έκπληξης και του φόβου.
Ο άνθρωπος πίσω από τη μουσική της σειράς «Σιωπηλός Δρόμος»
Διαβάζοντας λοιπόν περισσότερα για τους συντελεστές της σειράς του MEGA, «Σιωπηλός Δρόμος» ήταν αδύνατο να αγνοήσουμε το όνομα του Θοδωρή Ρέγκλη. Ο άνθρωπος που σε αγαστή συνεργασία με τον Βαρδή Μαρινάκη, τον σκηνοθέτη τη σειράς, ντύνει μουσικά το ατμοσφαιρικό αστυνομικό δράμα μυστηρίου κάθε Κυριακή βράδυ.
Κάλεσα τον κύριο Ρέγκλη στο τηλέφωνο προκειμένου να μιλήσουμε για την μουσική στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, κάτι που τα τελευταία χρόνια εξασκεί συχνά, τα μελωδικά μονοπάτια του «Σιωπηλού Δρόμου» και τη συνεργασία του με αμερικανική εταιρεία για το τρέιλερ της ταινίας φαινόμενο «Παράσιτα» που βραβεύτηκε πέρσι με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Από το πρώτο λεπτό της συζήτησής μας, μου κίνησε το ενδιαφέρον η ανάγκη που εξέπεμπε ο δημιουργός για απομόνωση και γαλήνη. Στερεοτυπικά, φανταζόμουν έναν μουσικό που θα ονειρευόταν να βρεθεί στη σκηνή μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό που τον χειροκροτεί.
Ο Θοδωρής όμως μου εξήγησε πως η συνθήκη της σκηνής δεν του επιτρέπει να αισθάνεται άνετα. Εκείνο που τον απορροφά είναι οι στιγμές στο στούντιο, που δημιουργεί τη μουσική του πάνω στο κλαβιέ (ένα ηλεκτρονικό «πιάνο» που επιτρέπει στον δημιουργό να μετατρέψει τις νότες σε όποιο μουσικό όργανο επιθυμεί) και φαντάζεται την αλληλουχία κάθε νότας στο πεντάγραμμο, με την οποία θα δημιουργήσει ένα συναίσθημα, μια εικόνα.
Η εσωτερική σχέση με τη μουσική
Κάπως έτσι άλλωστε ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με τον κόσμο της δημιουργίας, της τέχνης του ήχου και της μουσικής. Εφηβος ακόμη σκάλιζε στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή του τα «πρωτόγονα» τότε προγράμματα μουσικής επεξεργασίας που έβρισκε σε σχετικά περιοδικά της εποχής.
Με τον καιρό η τέχνη της μελωδίας ωρίμασε μέσα του και βρέθηκε, όταν δεν συνέθετε την δική του μουσική, να δίνει ήχο σε τρέιλερ, διαφημιστικά σποτ, ταινίες στον κινηματογράφο, αλλά και στο θέατρο. Πρόσφατα συνέθεσε την πρωτότυπη μουσική για την διασκευή της «Λίμνης των κύκνων» που παρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο συναρπαστικό, αναφορικά με τη δουλειά του πάνω σε τρέιλερ, κινηματογραφικά φιλμ και τηλεοπτικές σειρές. Διαβάζει το σενάριο, συνδιαλέγεται με τον σκηνοθέτη και χτίζει σκηνή τη σκηνή τη μουσική που περιβάλλει το τελικό προϊόν.
Τη διεργασία αυτή την έχει ακολουθήσει ξανά στο παρελθόν με τον Βαρδή Μαρινάκη, για την ταινία του τελευταίου Ζίζοτεκ, παρότι στην περίπτωση του «Σιωπηλού Δρόμου» ο καμβάς πάνω στον οποίο καλείται να δουλέψει είναι πιο μεγάλος (σε διάρκεια).
Η μουσική για το τρέιλερ της ταινίας «Παράσιτα»
Εδώ και κάποια χρόνια ο συνθέτης της μουσικής του «Σιωπηλού Δρόμου» συνεργάζεται με μια αμερικανική εταιρεία που αναλαμβάνει να δημιουργήσει τρέιλερ κινηματογραφικών ταινιών. Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως μπορεί ένα τρέιλερ ενάμιση, δύο λεπτών να έχει την… τιμή να περιβάλλεται από την δική του πρωτότυπη μουσική. Προφανώς και σε περιπτώσεις που ένα τραγούδι ή η μουσική της εν λόγω ταινίας είναι χαρακτηριστική κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, όπως μου εξηγεί ο κ. Ρέγκλης.
Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας, ο Θοδωρής Ρέγκλης κλήθηκε να φτιάξει την μουσική για το τρέιλερ μιας ταινίας, η φήμη της οποίας εκτοξεύτηκε πριν από έναν χρόνο μετά την απονομή βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου των ΗΠΑ.
Η κορεάτικη ταινία «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο έγινε η πρώτη ξενόγλωσση ταινία που αποσπά το Όσκαρ καλύτερης ταινίας στην περσινή απονομή. Φυσικά όταν ο Έλληνας συνθέτης ετοίμαζε τη μουσική για το τρέιλερ προώθησής της δεν φανταζόταν μια τέτοια εξέλιξη.
Οι συνεργασίες του Θοδωρή Ρέγκλη με το Χόλιγουντ
Σε μια περίεργη σύμπτωση της μοίρας, ο Θοδωρής Ρέγκλης ανέλαβε λίγο αργότερα να ντύσει το τρέιλερ της σειράς του Netflix, Snowpiercer, το οποίο βασίζεται στο θέμα παλιότερης ταινίας του Νοτιοκορεάτη δημιουργού. Ο Ελληνας μουσικός έχει αναλάβει και τα τρέιλερ άλλων μεγάλων παραγωγών, όπως η πρόσφατη μεταφορά ενός ακόμη βιβλίου του Στίβεν Κινγκ στη μεγάλη οθόνη για το Doctor Strange με τον Γιούαν Μακγκρέγκορ.
Η δουλειά του είναι κρυμμένη όμως και πίσω από μια σειρά από διαφημίσεις που γνωρίζουμε πολύ καλά από την ελληνική τηλεόραση και αν τις απαριθμούσαμε θα έμοιαζαν με λίστα χορηγών τηλεοπτικής εκπομπής. Ανάμεσα στα έργα του, συγκαταλέγεται επίσης και η μουσική για βιντεοπαιχνίδια. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα συνεχίσουμε να «μπαίνουμε στο κλίμα» του «Σιωπηλού Δρόμου» μέσα από τη μουσική του, αναμένοντας την εξέλιξη του αστυνομικού δράματος του MEGA.
Για την ιστορία, αξίζει να τονίσω πως καθώς η μουσική του Θοδωρή Ρέγκλη προσαρμόζεται σχεδόν για κάθε σκηνή της σειράς, ο δημιουργός γνωρίζει καλά πώς θα εξελιχθεί το σενάριο του «Σιωπηλού Δρόμου». Όσο όμως και αν προσπαθήσαμε δεν καταφέραμε να του πάρουμε λέξη για την τύχη των μαθητών που έχουν απαχθεί στη σειρά του MEGA.