Μέσα σε λίγες μόλις μέρες από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, στις 11 Νοεμβρίου -Ημέρα των Βετεράνων στις ΗΠΑ- η νέα σειρά του Netflix, «The Liberator», σκαρφάλωσε στις πρώτες θέσεις του ελληνικού top 10.
Και όχι άδικα, καθώς είναι μια σειρά που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, όχι μόνο για τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο έχει γυριστεί, αλλά και για την αληθινή ιστορία που διηγείται, την οποία πολύς κόσμος μέχρι σήμερα δεν γνώριζε.
Η νέα μίνι πολεμική σειρά του Netflix, μιλά για «μια ετερόκλητη και γενναία ομάδα φαντάρων, που αναδεικνύεται στην πιο ηρωική πολεμική δύναμη της ευρωπαϊκής εισβολής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», όπως αναφέρεται στην περιγραφή της σειράς.
Το «The Liberator» βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Αμερικανού Διοικητή Φίλιξ Σπαρκς, ο οποίος οδήγησε το 157ο Σύνταγμα Πεζικού από τη Σικελία μέχρι την καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας, και μαζί με τους άνδρες του, πάλευε συνεχόμενα επί 500 ημέρες για να απελευθερώσει την Ευρώπη, ενώ ηγήθηκε επίσης των δυνάμεων που απελευθέρωσαν το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου. Αυτή η ομάδα, έγινε μία από τις πιο παρασημοφορημένες αμερικανικές μονάδες μάχης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τον άγνωστο σε πολλούς αυτόν ήρωα, υποδύεται ο ταλαντούχος ηθοποιός Bradley James (Μπράντλεϊ Τζέιμς), ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο iefimerida.gr, για τις προκλήσεις που είχε να αντιμετωπίσει αναλαμβάνοντας αυτόν τον ρόλο, καθώς και για την εμπειρία του από τα γυρίσματα, με την πρωτοποριακή τεχνολογία Trioscope, η οποία συνδυάζει κορυφαίας ποιότητας CGI με live-action ερμηνείες, προσφέροντας μας ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα. Η σειρά «The Liberator», που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Alex Kershaw, είναι η πρώτη παραγωγή που γυρίζεται μέσω Trioscope.
Ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς, Bradley James
Ο Bradley James, είναι ένας Βρετανό-Αμερικανός ηθοποιός που έχει λάβει πολύ καλές κριτικές στην πορεία του μέχρι σήμερα. Έχει παίξει πρωταγωνιστικούς και δεύτερους ρόλους επιδεικνύοντας ένα μοναδικό ταλέντο με πολλές δυνατότητες σε διάφορα είδη, από θρίλερ, δραματικές ταινίες, επιστημονικής φαντασίας, εποχής και ρομαντικές ταινίες. Ο πρώτος σημαντικός ρόλος του ήταν ως ο νεαρός Βασιλιάς Αρθούρος στην παγκόσμια επιτυχία «Merlin», η οποία αρχικά προβλήθηκε στο BBC & NBC και τώρα μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω Netflix & Hulu. Το 2014, ο γοητευτικός ηθοποιός, είχε έναν μικρό ρόλο στην επίσης τεράστια επιτυχία του Showtime «Homeland» και το 2015, έπαιξε στην ιδιαίτερα δημοφιλή σειρά του CW, «iZombie».
Το 2016, πρωταγωνίστησε στο remake της σειράς «The Omen», με τίτλο «Damien», το οποίο προβλήθηκε από το A&E, και τώρα παίζει στο Hulu. Ο δημιουργός και showrunner της σειράς Glen Mazzara («The Walking Dead»), τον επέλεξε μέσα από εκατοντάδες ηθοποιούς για τον ρόλο του Damien. «Απλά συνειδητοποίησα ότι υπήρχε κάτι εκεί. Ο Bradley είχε καρδιά και νοημοσύνη και γοητεία και πραγματικά έκανε δικό του τον χαρακτήρα. Ήταν σπουδαία η συνεργασία μου μαζί του», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Mazzara για τη στιγμή που ο ηθοποιός πέρασε από την ακρόαση.
Ο Bradley James έχει επίσης παίξει στο πλευρό της Κέιτ Μπέκινσειλ και του Τεό Τζέιμς, στο δημοφιλές franchise ταινιών «Underworld», ενώ το 2017 υποδύθηκε τον Τζουλιάνο των Μεδίκων, στη σειρά εποχής του Netflix, «Medici» (2017-2020). Ο Bradley James έχει σπουδάσει υποκριτική στο Drama Centre του Λονδίνου, από όπου έχουν αποφοιτήσει και οι Κόλιν Φερθ, Τόμ Χάρντι και Μάικλ Φασμπέντερ.
Ο πρωταγωνιστής του «The Liberator», ο οποίος αγαπά τη χώρα μας και ελπίζει να την επισκεφθεί σύντομα - μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες -απάντησε στις ερωτήσεις μας, με μεγάλη προθυμία.
- Πρωταγωνιστείτε στην καινούρια σειρά του Netflix, «The Liberator», όπου υποδύεστε τον λοχαγό Φίλιξ Σπαρκς. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» σε αυτόν τον ρόλο;
Υπήρξαν τρεις ρόλοι στην καριέρα μου, («King Arthur», «Damien», «Felix Sparks») όπου από τη στιγμή που πήρα το σενάριο στα χέρια μου, ήξερα αμέσως ότι ήταν για 'μένα, και ευτυχώς κατάφερα και τους πήρα. Αυτό συνέβη και με τον ρόλο του Φίλιξ Σπαρκς (Felix Sparks) και νομίζω ότι δεν είχα διαβάσει πάρα πολλές σελίδες στο σενάριο, πριν πω στον εαυτό μου ότι θα το κάνω, ότι ξέρω ακριβώς τι να κάνω εδώ. Αν το σκεφτεί κανείς, και οι τρεις αυτοί ρόλοι έχουν ηγετικές ιδιότητες και δεν θα έλεγα απαραίτητα -πρέπει να ρωτήσετε τους άλλους – ότι έχει να κάνει με το αν έχω εγώ αυτές τις ιδιότητες, αλλά περισσότερο με το γεγονός ότι αναγνωρίζω αυτές τις ιδιότητες. Τουλάχιστον ξέρω πώς να τις αναδείξω, πώς να τις απεικονίσω υποθέτω, πώς να ταυτιστώ μαζί τους. Δεν λέω ότι τις έχω, αλλά ξέρω πώς να τις αξιολογήσω σε έναν χαρακτήρα. Αυτός ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που είπα το «ναι» για τον ρόλο του Φίλιξ.
- Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στο να υποδυθείτε τον Φίλιξ Σπαρκς;
Σίγουρα υπήρξαν προκλήσεις, αλλά δεν θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου «αυτό είναι δύσκολο». Σίγουρα όμως ήταν πρόκληση το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με ένα υπαρκτό πρόσωπο και υπάρχουν άνθρωποι που είναι συνδεδεμένοι με τον ίδιο και την ιστορία του, οπότε η πρόκληση είναι να φανώ αντάξιος της ιστορίας του και του χαρακτήρα του. Επίσης, άλλη μια πρόκληση νομίζω ήταν να μπορέσω να φέρω κοντά μια ομάδα ανθρώπων -στην περίπτωσή μου ηθοποιούς- με τον ίδιο τρόπο που ο Φϊλιξ κατάφερε να φέρει κοντά τους άνδρες του. Αυτή είναι μια πρόκληση που δεν μπορείς να εγγυηθείς ότι θα την πετύχεις, αλλά ξέρεις ότι πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου και ανέλαβα από νωρίς να το κάνω αυτό, γιατί κατάλαβα ότι το βασικό συστατικό ήταν να δεθούν οι άνδρες, οπότε αυτό ήταν σίγουρα ένα μέρος της πρόκλησης, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Φίλιξ.
- Πώς νιώσατε που παίξατε ένα ιστορικό, υπαρκτό πρόσωπο, με αυτή τη βαρύτητα;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, θέλεις να φανείς αντάξιος του προσώπου και θέλεις επίσης να κάνεις υπερήφανους τους ανθρώπους που τον ήξεραν. Θέλεις ο άνθρωπος που έχει κάποια σχέση μαζί του και θα παρακολουθήσει τη σειρά, να αισθανθεί περήφανος για τον άνθρωπο που εκπροσωπεί. Θα δούμε αν αυτό συμβεί, το εύχομαι.
- Τι έρευνα χρειάστηκε να κάνετε για τον συγκεκριμένο ρόλο;
Ευτυχώς, υπάρχει το βιβλίο του Alex Kershaw (Άλεξ Κέρσοου), που είναι υπέροχο, σου δημιουργεί μεγάλος μέρος της ψυχολογίας. Έπειτα, υπάρχει κάθε είδους υλικό που μπορείς να βασιστείς και να δεις, π.χ. έναν βετεράνο να μιλά για τις εμπειρίες του στον πόλεμο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει καλυφθεί αρκετά και έχεις πολλά στα χέρια σου, μέσω των οποίων μπορείς να «βυθιστείς» στην εποχή τότε. Στο τέλος του τρέιλερ, ακούμε τον Φίλιξ να λέει «Αγαπημένη μου Μαίρη, αν σιωπήσω ποτέ, ή φαίνεται να σε αφήνω ακόμη και όταν είμαι ακριβώς δίπλα σου, θα ξέρεις πού είμαι». Αυτό το είδος συναισθήματος, αυτού του είδους η ιδέα, φαίνεται ότι είναι κοινό ανάμεσα σε πολλούς βετεράνους, από την άποψη ότι, δεν θα το έλεγαν αναγκαστικά με τον ίδιο τρόπο, θα είχαν διαφορετική διατύπωση για αυτό, αλλά καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα που πέρασαν αυτοί οι άντρες που επέζησαν, τους επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό, που όταν απλώς έκαναν τα ψώνια τους ή οδηγούσαν το αυτοκίνητό τους ή όταν έπαιρναν τα παιδιά τους μετά το σχολείο, ξαφνικά «μπουμ», τους ξαναχτυπούσαν οι αναμνήσεις και έφταναν ξανά πίσω σε εκείνο το μέρος, όπου υπήρξαν μάρτυρες μερικών τρομερών γεγονότων στην ανθρώπινη ιστορία. Και κρατήθηκα από αυτό σε ολόκληρη διαδικασία των γυρισμάτων, καθώς αφότου διάβασα αυτές τις φράσεις στο σενάριο, συνειδητοποίησα ότι ήταν σημαντικό να σιγουρευτώ ότι αυτό περνούν αυτοί οι χαρακτήρες όταν γυρίζαμε τις σκηνές.
- Γεννηθήκατε στην Αγγλία, αλλά σε αυτόν τον ρόλο, σας ακούμε να μιλάτε με αμερικανική προφορά. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για εσάς;
Γεννήθηκα στην Αγγλία, αλλά μεγάλωσα στην Αμερική, οπότε η φωνή μου που ακούτε στη σειρά, είναι ουσιαστικά μια βαθύτερη εκδοχή του 13χρονου μου εαυτού. Όταν ήμουν παιδί είχα αμερικανική προφορά και όταν επέστρεψα στην Αγγλία κατά την εφηβεία μου, η προφορά μου διασκορπίστηκε αργά και έγινε αυτό που ακούτε σήμερα.
- Τι θα λέγατε ότι κάνει κάποιον ήρωα; Υπάρχουν ήρωες σήμερα;
Πιστεύω ότι ο καθένας μας είναι ικανός να κάνει ηρωικές πράξεις. Νομίζω όμως ότι θέλει προσοχή όταν χαρακτηρίζουμε κάποιον ήρωα. Υπάρχουν σίγουρα ηρωικές πράξεις στις οποίες είμαστε μάρτυρες και υποθέτω ότι όταν έρχεται η στιγμή για τον καθένα μας, όλοι μας θα μπορούσαμε να φερθούμε ηρωικά σε ορισμένες περιπτώσεις, οπότε νομίζω ότι ο καθένας μας είναι ικανός για στιγμές ηρωισμού.
- Θα λέγατε ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα όλος ο πλανήτης, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, μοιάζει με πόλεμο; Η ατάκα στο τρέιλερ «τις μεγαλύτερες μας μάχες, δεν μπορούμε να τις πολεμήσουμε μόνοι μας», με έκανε να το σκεφτώ αυτό.
Σίγουρα νομίζω ότι υπάρχουν κάποιες αόριστες ομοιότητες, αλλά ένα πράγμα που έχω συνειδητοποιήσει κάνοντας έρευνα για το «The Liberator» και γυρίζοντας το, είναι ότι δεν πιστεύω ότι η κοινωνία μας έχει την ευκαιρία να κατανοήσει αρκετά το βάθος της θυσίας που έκανε εκείνη την εποχή. Νομίζω ότι ζούμε σε πολύ, πολύ προνομιακές στιγμές και ως κοινωνία πιθανότατα έχουμε περισσότερα παράπονα, γιατί οι προσδοκίες μας είναι πολύ υψηλότερες εξαιτίας αυτού. Ζούμε σε μια πολύ άνετη εποχή, και λέω άνετη συγκριτικά με το πώς ήταν ο πλανήτης τη δεκαετία του 1940, λόγω των ακραίων συγκρούσεων που συνέβαιναν. Οπότε νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο να ευθυγραμμίσουμε τα πράγματα που εμείς περνάμε σήμερα, με οτιδήποτε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί πιστεύω ότι είμαστε πολύ μακριά. Ψάχνουμε σχεδόν για πράγματα να παραπονεθούμε, νομίζω. Και με κάποιους τρόπους ίσως είναι καλό που μπορούμε να το θεωρήσουμε δεδομένο, αλλά ταυτόχρονα νομίζω ότι υπάρχει ένα τεράστιο μάθημα που πρέπει να μάθουμε από τους πολέμους και ιδιαίτερα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ότι μάλλον πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην επαναλάβουμε αυτό το σενάριο. Έτσι, είναι λίγο δύσκολο να γίνουν οι παραλληλισμοί, είναι πολύπλοκο σχετικά με αυτές τις δύο χρονικές περιόδους.
- Όταν πρωτοείδα το τρέιλερ του «The Liberator», μου θύμισε τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία «1917» του Σαμ Μέντες. Την έχετε δει; Σας άρεσε;
Πραγματικά λάτρεψα αυτή την ταινία. Νομίζω ότι πήγα στον κινηματογράφο για να τη δω 2 ή 3 φορές. Είναι φανταστική. Κατά τη γνώμη μου δεν πήρε αυτό που άξιζε, μιλώντας για βραβεία. Μου άρεσε πολύ. Και τα δύο μιλούν για πολύ παρόμοιους καιρούς, δύο πολύ παρόμοιους αγώνες. Και στις δύο καταστάσεις η ζωή είναι ασταθής σε πολλά επίπεδα και νομίζω ότι υπάρχουν παραλληλισμοί μεταξύ των δύο. Βρισκόμαστε έναν αιώνα μακριά από αυτόν τον πόλεμο, ενώ είμαστε σχεδόν ογδόντα χρόνια μακριά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ελπίζω ότι έχουμε μάθει αρκετά μαθήματα ως παγκόσμια κοινότητα για να μη βρεθούμε ξανά πίσω σε αυτά. Είναι καλό να έχουμε αυτές τις υπενθυμίσεις, έτσι ώστε να γνωρίζουμε όλοι τους κινδύνους επανάληψης των λαθών του παρελθόντος.
- Πιστεύετε ότι οι πολεμικές ταινίες και σειρές, μπορούν να είναι διδακτικές;
Φυσικά. Όπως είπα, μιλάμε για μια χρονική περίοδο που είναι πολύ δύσκολη για εμάς σήμερα. Οι ταινίες ανοίγουν το μυαλό μας σε νέους κόσμους και όταν τα πάνε καλά, λένε ιστορίες που μας τραβάνε σε αυτόν τον κόσμο. Ξέρετε, οποιαδήποτε ιστορία, οποιαδήποτε ταινία, κάθε σειρά που έχει ένα είδος στοιχείου που λέει την ιστορία σωστά, θα μας ανοίξει μια νέα προοπτική, για το πώς ήταν η ζωή των ανθρώπων σε διαφορετικές εποχές.
- Υπάρχει κάποια έντονη σκηνή που θυμάστε από τα γυρίσματα; Κάποια που σας συγκλόνισε;
Τις θυμάμαι όλες, μία προς μία. Θυμάμαι κάθε στιγμή αυτής της εμπειρίας. Από τη στιγμή που πήρα το σενάριο, δεν το άφησα, είναι μαζί μου ακόμα μέχρι σήμερα. Έχω περάσει τρεις ή τέσσερις μήνες προετοιμασίας, θέλοντας να είναι όλα σωστά τη στιγμή που θα πάω να κάνω το γύρισμα. Έχτισα σχέσεις όπου μπορούσα με τους ανθρώπους με τους οποίους δούλευα. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να τις γυρίσω και να επικεντρωθώ σε αυτές, απέκτησα μια πολύ ζωντανή ανάμνηση όλων αυτών. Μία ή δύο σκηνές σίγουρα άφησαν πίσω τους ένα σημάδι που σε στοιχειώνει και ξέρεις ότι άφησαν το στίγμα τους, αλλά ναι θυμάμαι όλη την εμπειρία πολύ, πολύ έντονα. Πήγα στη Δραματική Σχολή πριν από πολλά χρόνια, γιατί ήθελα να έρθω στην άλλη πλευρά και να παίξω ρόλους σαν αυτόν και είμαι πολύ τυχερός γιατί αυτό συνέβη. Υπήρξα τυχερός και με κάποιους άλλους ρόλους, τους οποίους επίσης αγαπώ. Αλλά η εμπειρία που είχα με το «The Liberator» δεν ήταν παρά θετική και είμαι τόσο ευγνώμων για αυτό.
- Το «The Liberator» είναι η πρώτη παραγωγή που γυρίστηκε μέσω του Trioscope, μια νέα τεχνολογία υβριδικών κινουμένων σχεδίων που συνδυάζει το υπερσύγχρονο CGI με ζωντανή δράση από τους ηθοποιούς. Πώς ήταν η εμπειρία και η διαδικασία των γυρισμάτων; Διέφερε πολύ από τον τρόπο που συνήθως δουλεύετε; Και ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση μόλις είδατε το τελικό αποτέλεσμα;
Κάναμε τα γυρίσματα με τη βοήθεια μιας τεράστιας μπλε οθόνης. Ήμασταν εμείς κανονικά με τις στολές μας, τα σκηνικά και τα αντικείμενα μας, αλλά υπήρχε και ένας κόσμος που δημιουργήθηκε από το Trioscope. Χρειάζεται πολλή δουλειά από το σπίτι που πρέπει να κάνεις πριν πας στο σετ, γιατί πρέπει να δημιουργήσεις έναν κόσμο δικό σου. Πρέπει να ανακαλέσεις στη μνήμη σου, πώς είναι να είσαι στο χιόνι, παρ' όλο που είσαι στο στούντιο, πώς είναι να είσαι στη βροχή, ενώ το στούντιο είναι στεγνό, τέτοια πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, σου δίνεται η ευκαιρία πραγματικά να ερμηνεύσεις, είναι σχεδόν σαν να παίζεις σε μία θεατρική παράσταση εκείνη την ώρα. Η φαντασία σου πρέπει να δημιουργήσει αυτό το περιβάλλον. Δεν έχεις σφαίρες να έρχονται κατά πάνω σου, έχεις τη φαντασία σου που σου λέει ότι δέχεσαι πυρά. Πρέπει να κάνεις αρκετή δουλειά πριν σιγουρευτείς ότι είσαι προετοιμασμένος για να πας στο σετ, αλλά καμία στιγμή δεν το ένιωσα σαν «αγγαρεία». Το απόλαυσα τόσο πολύ, μου άρεσε να εμβαθύνω στις λεπτομέρειες όπου χρειαζόταν. Ήμουν τόσο παθιασμένος με αυτό το πρότζεκτ, που ένιωθα σαν να μην πηγαίνω στη δουλειά.
Ήμουν πολύ τυχερός γιατί μου είχαν πει συνάδελφοι ηθοποιοί ότι το Trioscope συνεργάζεται με τους ηθοποιούς, με τον τρόπο που οι ηθοποιοί θέλουν να συνεργαστούν, και το Trioscope δημιουργεί το περιβάλλον για να συμβεί αυτό, οπότε όλοι ήμασταν τόσο ευγνώμονες. Και το Netflix επίσης, έπαιξε μεγάλο ρόλο επειδή ήταν πάντα όλοι πολύ επικοινωνιακοί. Έτσι, αφού τελειώσαμε τα γυρίσματα, σε ένα στάδιο ήμουν σε θέση να δω τη σειρά πριν γίνει οποιαδήποτε επεξεργασία με το Trioscope. Αρχικά είπα ότι αυτό που έβλεπα ήταν στην ουσία ένα θεατρικό έργο και σκέφτηκα «αυτό θα είναι “σκληρό”». Δεν υπήρχε μουσική υπόκρουση, υπήρχαν κομμάτια διαλόγων που ήταν λίγο ακατάστατα, ξέρετε, ήταν πολύ «τραχύ», αλλά όταν το παρακολούθησα όλο, είπα «Ουάου, αυτό λειτουργεί! Είμαι περήφανος που συμμετέχω σε αυτό». Και σκέφτηκα ότι αν λειτουργεί έτσι, όταν θα γίνει η δουλειά με το Trioscope, απλά θα εκτοξευθεί. Δεν αρκεί να βλέπεις μόνο κάτι ωραίο, δεν μπορεί να κρατήσει από μόνο του αυτό την προσοχή του κοινού. Πρέπει να υπάρχει και μια ιστορία με την οποία θα συνδεθεί ο κόσμος. Αλλιώς το κλείνεις ή αλλάζεις κανάλι.
Η στιγμή που πραγματικά με συγκίνησε ήταν όταν είδα το trailer. Ήταν μια πολύ συναισθηματική στιγμή. Το βρήκα πολύ δυνατό. Έμεινα έκπληκτος με τα πράγματα που μπορείς να κάνεις μέσω του Trioscope.
- Κάνετε και εξωτερικά γυρίσματα, ή μόνο σε στούντιο;
Είναι όλα γυρισμένα με μπλε οθόνη. Στην πραγματικότητα, το 99% είναι γυρισμένο με μπλε οθόνη. Κάναμε γυρίσματα σε ένα στούντιο στην Πολωνία, αλλά έπρεπε να πάω για γυρίσματα και στην Ατλάντα, επειδή το στούντιο στην Πολωνία δεν είχε τον συγκεκριμένο εξοπλισμό που απαιτείται για συγκεκριμένες λήψεις, οπότε έπρεπε να πάω και να γυρίσω και κάποιες από τις σκηνές στην Ατλάντα. Και εκεί τα γυρίσματα έγιναν με πράσινη οθόνη λόγω της διαφορετικής τεχνολογίας, καθώς και όλων των διαφορετικών τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν. Οπότε όλα αυτά ήταν από τη φαντασία μας, δημιουργούσαμε αυτό που έπρεπε να έχουμε μπροστά μας, πίσω μας, γύρω μας… Ήταν πολύ διασκεδαστική η διαδικασία δημιουργίας αυτού του κόσμου με το μυαλό μας. Πιστεύω ότι για τους άλλους που περνούσαν και σε έβλεπαν, φαινόταν περίεργο, σε έκανε να φαίνεσαι λίγο τρελός. Νομίζω ότι η Δραματική Σχολή, σε προετοιμάζει πραγματικά για κάτι τέτοιο. Δεν είναι πολύ διαφορετικό για μένα, γιατί κάναμε πολλή δουλειά με τα μαθήματα, με το θέατρο, και όλο αυτό με προετοίμασε επαγγελματικά με τρόπο που τώρα συνειδητοποιώ πώς λειτουργεί τελικά. Είναι μεγάλη ευκαιρία να πυροδοτείς τη φαντασία σου, οπότε νομίζω ότι ήμουν πολύ τυχερός σε αυτό το κομμάτι.
- Τι πιστεύετε ότι θα κερδίσουν οι θεατές, βλέποντας το «The Liberator»;
Αυτό με ιντριγκάρει και εμένα, γιατί νομίζω ότι μου είναι πολύ δύσκολο να βγω έξω από αυτή την εμπειρία. Έμαθα πολλά για έναν άνδρα για τον οποίο έχω τον μεγαλύτερο σεβασμό. Yπάρχoυν ήδη πολλές ιστορίες για το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχουν πολλές ταινίες, εκπομπές… Αυτή η σειρά αγγίζει ένα στοιχείο εκείνης της εποχής, στο οποίο ίσως οι άνθρωποι δεν έχουν εκτεθεί στο παρελθόν. Ο Φίλιξ βρίσκεται με μια ομάδα στρατιωτών που κανένας άλλος δεν ήθελε πραγματικά στην παρέα τους και αυτό οφείλεται στην κοινωνική δυναμική της δεκαετίας του 1940 που σήμαινε ότι οι Μεξικανοί-Αμερικανοί, οι Ιθαγενείς Αμερικανοί, οι λευκοί κάουμποϋ δεν είχαν ίσως τόσο πολύ χρόνο ή χώρο όπως άλλοι άνθρωποι και δεν τους αντιμετώπιζαν όπως θα 'πρεπε. Και τότε έρχεται ο Φίλιξ, ο οποίος ήταν ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στο Μαϊάμι της Αριζόνα. Νομίζω ότι πάνω από το ήμισυ της τάξης του προερχόταν από την κοινότητα των Λατίνων, οπότε είχε “εκτεθεί” σε ανθρώπους από αυτήν την κουλτούρα εκ των προτέρων. Νομίζω ότι αυτό τον έκανε πιο ανοιχτό να τους καταλάβει, πιθανώς καλύτερα από τους περισσότερους αξιωματικούς, και να τους σέβεται πολύ περισσότερο από άλλους αξιωματικούς ή από άλλα άτομα που είχαν εξουσία. Αυτό τον βοήθησε να φέρει κοντά αυτούς τους άντρες. Η ιστορία αυτή μιλά για τη μεγάλη συνεισφορά αυτών των ανθρώπων, η οποία δεν έχει ειπωθεί πολλές φορές και νομίζω αυτή η στιγμή είναι η καλύτερη για να ειπωθεί. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι μέρος αυτή της ιστορίας.
- Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς;
Πραγματικά υπέροχη. Ο Jeb Stuart και ο L.C. Crowley που είναι μερικοί από τους παραγωγούς της σειράς, και ο Greg Jonkajtys που είναι ο σκηνοθέτης, ήταν πολύ συγκεκριμένοι για το ποιους ήθελαν για τους ρόλους. Κατάφεραν να βρουν πολλά παιδιά που ταιριάζουν στους ρόλους. Κατάφεραν να βρουν πολλούς ηθοποιούς που είχαν πολλά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων που παίζουν και βρήκαν πολλά καλά παιδιά, πολλούς ταλαντούχους ηθοποιούς. Μάλιστα, πολλοί ήταν πολύ παθιασμένοι με το project, με το να θέλουν να πουν την ιστορία και ήταν πολύ ενθουσιασμένοι, γιατί νομίζω ότι έχουν εμπλακεί σε κάτι καινούριο, που δεν έχουν κάνει στο παρελθόν και αυτό πέρασε σε όλους. Όταν έφτανε ο καθένας μας, όλοι έκαναν το καλύτερο για να το καλωσορίσουν, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Έχω τόσες χαρούμενες αναμνήσεις από τη συνεργασία μου μαζί τους. Συνήθως δεν συνεχίζεις να βλέπεσαι με τα άτομα που συνεργάζεσαι αφού τελειώσουν τα γυρίσματα, αλλά τώρα είναι αλλιώς, θα είμαι σε επαφή με όλους. Μιλάμε πολύ συχνά, ο δεσμός που δημιουργήθηκε είναι δυνατός. Οπότε έκανα σίγουρα μερικούς φίλους από αυτήν την εμπειρία και είμαι πολύ περήφανος που συμμετέχω σε αυτό, λόγω αυτών των ατόμων.
Όσο πιο υψηλή θέση έχει κάποιος, τόσο μεγαλύτερη επιρροή έχει σε όλη την παραγωγή. Έτσι, όταν είναι κάποιος στην κορυφή, όπως οι παραγωγοί, οι σκηνοθέτες κτλ., η ενέργεια που φέρνουν, διαχέεται σε όλους τους άλλους. Εμείς είχαμε τους παραγωγούς Jeb Stuart, L. C. Crowley και τον σκηνοθέτη Greg Jonkajtys, οι οποίοι είχαν πολύ θετική ενέργεια και ήταν πολύ συνεργάσιμοι, και αυτό μεταδόθηκε σε όλους τους υπόλοιπους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ηθοποιούς. Έχω δουλέψει σε σετ που υπάρχει αυτό από την αρνητική του πλευρά. Και δεν είναι καθόλου ωραίο. Ευτυχώς, εδώ είχαμε τον Martin Sensmeier (υποδύεται τον Κολντφουτ) και τον Jose Miguel Vasquez (υποδύεται τον "Γκόμεζ"), οι οποίοι έφεραν τόση θετική ενέργεια, κι αυτό είχε τεράστια επιρροή και στο υπόλοιπο καστ.
- Περάσατε αρκετό καιρό μαζί πριν, για να δεθείτε και να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα;
Δεν φτάσαμε όλοι ταυτόχρονα. Τέσσερις ή πέντε φτάσαμε μέσα στην πρώτη εβδομάδα και πήγαμε για paintball, μαζί με το συνεργείο και αυτό ήταν μια καλή αρχή. Ο λόχος όλο και μεγάλωνε και νιώθω ότι όλοι όσοι έρχονταν, αισθάνονταν ευπρόσδεκτοι, οπότε ήταν μια υπέροχη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία εργάστηκα.
- Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός; Τι πιστεύετε ότι θα ήσασταν αν δεν είχατε γίνει ηθοποιός;
Όταν ήμουν μικρός, πάντα έβλεπα ταινίες, αλλά δεν καταλάβαινα απαραίτητα ότι αυτό ήταν δουλειά. Λαχταρούσα όμως να κάνω αυτό που έκαναν. Επίσης, όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να επιδεικνύομαι. Η πρώτη φορά που θυμάμαι ότι άρχισα να ψάχνομαι για αυτό, ήταν όταν πήγαινα σχολείο. Πολλά παιδιά τότε, κάθε Τετάρτη μετά το μάθημα εξαφανίζονταν κι εγώ αναρωτιόμουν «Μα πού πάνε όλοι;». Και μετά ανακάλυψα ότι έκαναν μαθήματα υποκριτικής, που τότε δεν ήξερα καν τι σημαίνει, αλλά είπα «θέλω κι εγώ να κάνω». Κι έτσι ξαφνικά, βρίσκω αυτή την τάξη και πραγματικά αγάπησα την υποκριτική. Στα πρώτα μου χρόνια μετακόμιζα συχνά, και όταν τελικά στην εφηβεία μου επέστρεψα στην Αγγλία, θυμάμαι μια μέρα, υπήρχε ένας πίνακας ανακοινώσεων στο σχολείο. Υπήρχε επίσης ένα κορίτσι που μου άρεσε -ήταν κάτι σαν δεύτερος οιωνός που μου δινόταν – που κοίταζε μια ανακοίνωση για μία σχολική παράσταση και με ρώτησε «Θα συμμετάσχεις κι εσύ;». Και τότε εγώ της απάντησα «Δεν ξέρω, εσύ θα το κάνεις;». Και αφού μου είπε ναι, είπα πως κι εγώ θα το κάνω.
Μετά από δυο βδομάδες περίπου, είχα ξεχάσει το κορίτσι και με είχε συνεπάρει ο κόσμος της υποκριτικής. Οπότε νομίζω ότι πάντοτε το είχα, πάντα ήταν μέσα μου, ανεξάρτητα αν μπορούσα να διατυπώσω τι ακριβώς ήταν αυτό και τι σήμαινε να είσαι ηθοποιός. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Νομίζω ότι γεννήθηκα για να γίνω ηθοποιός.
- Έχετε στο μυαλό σας έναν συγκεκριμένο σκηνοθέτη ή ηθοποιό με τον οποίο θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον;
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με πολλούς. Ανάμεσα στους σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, είναι ο Ντέιβιντ Φίντσερ και ο Κρίστοφερ Νόλαν. Από ηθοποιούς είναι ο Γκάρι Όλντμαν και η Έμμα Τόμσον. Είναι δύο ηθοποιοί που μου αρέσει να παρακολουθώ και μου αρέσει η δουλειά τους. Το καλό πράγμα στη βιομηχανία μας, είναι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί ταλαντούχοι και ικανοί ηθοποιοί εκεί έξω, που μου αρέσει να δουλεύω μαζί τους γιατί μαθαίνεις πολλά από αυτούς. Όσο καλύτεροι είναι, τόσο περισσότερα μαθαίνεις. Ήμουν πολύ τυχερός όσον αφορά τη συνεργασία μου με ταλαντούχους ανθρώπους, όχι μόνο από το κομμάτι των ηθοποιών, αλλά και από την πλευρά της σκηνοθεσίας και της παραγωγής. Ελπίζω να προχωρήσει έτσι και να συνεχίσω να συνεργάζομαι με ταλαντούχους ανθρώπους, γιατί ωριμάζω από αυτές τις εμπειρίες.
- Είστε επίσης γνωστός από τον ρόλο σας ως «Βασιλιάς Αρθούρος» στην πετυχημένη σειρά του BBC «Μέρλιν», μια σειρά με πάρα πολλούς θαυμαστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Περιμένατε αυτού του είδους την επιτυχία όταν τη γυρίζατε; Και πώς είναι η σχέση σας με τους θαυμαστές σας μέχρι τώρα;
Είναι πάρα πολύ υποστηρικτικοί. Νομίζω ότι μια από τις πιο δύσκολες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός, όταν σταματά μια σειρά όπως αυτή, είναι ότι μερικοί άνθρωποι σου βάζουν έναν περιορισμό, στο να είσαι εκείνο το πρόσωπο για αυτούς, για όλο τον υπόλοιπο καιρό… Όταν τελείωσε η σειρά και έφυγα από αυτήν, έπρεπε να περάσω λίγο χρόνο, επιλέγοντας προσεκτικά τους ρόλους που θα έπαιρνα, ενώ επίσης μέσα σε αυτό το διάστημα, κάποιοι μπορεί να μη με σκέφτονταν για ορισμένους ρόλους και να μη μου τους πρότειναν, επειδή δεν μπορούσαν να με δουν έξω από τον ρόλο του Αρθούρου για ένα διάστημα. Ήταν σκληρή δουλειά, ήταν μια πρόκληση να απομακρυνθώ από αυτό όσο καλύτερα μπορούσα. Ήταν μια φανταστική εμπειρία. Έμαθα πολλά από αυτή τη σειρά και ευτυχώς υπήρξε μια fanbase που δεν με κράτησε εγκλωβισμένο σε αυτόν τον ρόλο. Στην πορεία με υποστήριξαν και τους είμαι πολύ ευγνώμων. Για να κάνεις αυτή τη μετάβαση, πρέπει να έχεις ανθρώπους που σε εκτιμάνε για αυτό που είσαι και για αυτό που κάνεις και ευτυχώς αυτό έχει συμβεί, και οι νέες μου δουλειές έχουν λάβει πολλή υποστήριξη από τους θαυμαστές και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί.
- Κατά τη διάρκεια του COVID-19 που έχουν διακοπεί τα γυρίσματα γενικά, συν-γράψατε έναν τηλεοπτικό πιλότο, ο οποίος έχει επιλεγεί από την CaliWood Pictures, και τώρα ολοκληρώνετε επίσης ένα σενάριο. Θα θέλατε να μας μιλήσετε και για τα δύο αυτά πρότζεκτ;
Θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω για αυτά και να εμβαθύνω περισσότερο, απλά τίποτα δεν είναι ακόμα χειροπιαστό. Έλαβα ένα τηλεφώνημα από έναν παραγωγό, που μου είπε ότι με έχει στο μυαλό του για έναν ρόλο κι αν ήθελα να το συζητήσω. Μου ήρθαν κάποιες ιδέες, τις συζητήσαμε και τότε γυρνάει και μου λέει «θα έπρεπε να το γράψεις αυτό». Υπέθεσα ότι έκανε πλάκα, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν έκανε πλάκα κι έτσι άρχισα να γράφω τον πιλότο. Είναι σε πολύ πρωταρχικό στάδιο αυτή τη στιγμή, τίποτα δεν είναι απτό, αλλά έχει ξεκινήσει να προχωράει και θα δούμε πώς θα πάει… Γιατί βρέθηκα να ταξιδεύω σε έναν νέο κόσμο με αυτήν την εμπειρία. Αυτό επεκτάθηκε, υποθέτω επειδή τα πράγματα πάνε καλά με τον πιλότο, και προέκυψε να γράψω ένα σενάριο για μια ταινία, το οποίο επίσης φαίνεται ότι πηγαίνει καλά.
- Τι σκέφτεστε για το μέλλον; Υπάρχουν κάποια άλλα σχέδια;
Αυτά τα δύο πρότζεκτ βρίσκονται σε εξέλιξη. Πιστεύω πως όλοι στη βιομηχανία είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους για το 2020. Νομίζω λοιπόν, ότι τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Επειδή μπορεί να ξεκινήσεις γυρίσματα και την επόμενη εβδομάδα ξαφνικά να λάβεις ένα τηλεφώνημα που σου λέει ότι ακυρώνονται. Οπότε δεν έχω τίποτα συγκεκριμένο να αναφέρω, λόγω της κατάστασης που βρίσκεται ο κόσμος αυτή τη στιγμή.
- Έχετε έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Ναι, όταν ήμουν έφηβος, είχα έρθει για διακοπές στα Μάλια, στην Κρήτη. Και όταν ήμουν πολύ μικρός, είχα επισκεφθεί την Αθήνα. Δεν έχω καταφέρει όμως να έρθω ως ενήλικας και να εκτιμήσω τις ομορφιές της, αλλά θέλω πάρα πολύ να έρθω, ανυπομονώ. Ακούω ότι έχετε υπέροχα πράγματα. Νομίζω κάθε φίλος που έχω, έχει έρθει για διακοπές στη Μύκονο. Τουλάχιστον το 90% των φίλων μου την έχουν επισκεφθεί.
- Τι θα θέλατε να πείτε στο ελληνικό κοινό;
Λοιπόν, θα σας δω σύντομα τώρα που έκλεισα τις διακοπές μου, όταν έρθει η ώρα και θα μπορούμε και πάλι να ταξιδεύουμε ελεύθερα. Φαίνεται ότι έχω χάσει πολλά όλον αυτόν τον καιρό. Θα ήταν υπέροχο επίσης, αν μου έλεγαν οι ίδιοι πώς σας φάνηκε το «The Liberator». Στείλτε να μου πείτε στο Instagram και το Twitter τι πιστεύετε. Θα ήθελα να ξέρω πως σας φάνηκε στην Ελλάδα. Ειδικά αφού σχεδιάζω να έρθω εκεί στις επόμενες διακοπές μου. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα.