Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μάς θυμίζει ότι, όπως και στον κινηματογράφο του, η αισθητική δεν είναι πολυτέλεια: είναι τρόπος να υπάρχουμε μέσα και έξω από έναν χώρο.
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ δεν ήταν ποτέ μόνο σκηνοθέτης. Ήταν πάντα ένας αρχιτέκτονας του βλέμματος, ένας δημιουργός χώρων όπου το χρώμα δεν ντύνει απλώς τα πράγματα, αλλά τα κάνει να ζουν.
Από τα κατακόκκινα σαλόνια του Volver ως τα βαθιά μπλε του Pain and Glory, ο Αλμοδόβαρ μεταχειρίζεται το σκηνικό όπως άλλοι τη μουσική: ως έκρηξη συναισθήματος, ως παλέτα ψυχής.
Η πρώτη συλλογή επίπλων του Αλμοδόβαρ: Μια έκρηξη χρώματος, επιθυμίας και αισθητικής θεατρικότητας
Γι’ αυτό και η είδηση ότι μεταφέρει τώρα τον κινηματογραφικό του κόσμο στον χώρο του design δεν μοιάζει με απόκλιση από τον μέχρι τώρα καλλιτεχνικό του ρόλο· μοιάζει με φυσική συνέχεια. Στην εφετινή Milan Design Week ο Ισπανός δημιουργός παρουσίασε την πρώτη του συλλογή επίπλων σε συνεργασία με τον γαλλικό οίκο Roche Bobois, υπό τον τίτλο «Cromática». Είναι μια έκρηξη χρώματος, επιθυμίας και αισθητικής θεατρικότητας - ένα σύμπαν που επιτρέπει σε όποιον το αποκτήσει να ζήσει μέσα σε ταινία του Αλμοδόβαρ.
Η σειρά Cromática αποτελείται από περιορισμένα κομμάτια, αριθμημένα και υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Κεντρικό σημείο της συλλογής είναι ο εμβληματικός καναπές Lounge του Hans Hopfer, που σχεδιάστηκε αρχικά το 1971.
Ο Αλμοδόβαρ τον μεταμόρφωσε σε κινηματογραφικό τοτέμ, επενδύοντάς τον με υφάσματα που φέρουν εικόνες και χρώματα από τις πιο χαρακτηριστικές του ταινίες.
Είναι σαν κάθε κάθισμα να αφηγείται μια σκηνή: το μπλε των σκιών στο The Room Next Door, το κόκκινο των χειλιών της Πενέλοπε Κρουζ, το πράσινο των τοίχων που ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί πάντα για να αφήσει το βλέμμα να ανασάνει.
Κάθε καναπές, ένα αντικείμενο τέχνης που ανασαίνει κινηματογράφο. Η συλλογή συνεχίζεται με τον καναπέ Bubble του Sacha Lakic, ο οποίος αποκτά τέσσερις νέες αποχρώσεις - τα χρώματα που κυριαρχούν στην τελευταία του ταινία.
Ένα σκηνικό όπου το σώμα και η φαντασία συναντιούνται
Ο Αλμοδόβαρ δεν αντιμετωπίζει το έπιπλο ως αντικείμενο άνεσης, αλλά ως συναισθηματικό αντικείμενο, ένα σκηνικό όπου το σώμα και η φαντασία συναντιούνται.
Όπως είπε ο ίδιος στο Μιλάνο, στόχος του ήταν «να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα joie de vivre», μια «χαρά για τη ζωή» που θυμίζει την ένταση των ταινιών του, αλλά και την υπερβολή του ισπανικού πάθους.
Η αισθητική του Αλμοδόβαρ μεταφράζεται και στα μικρότερα αντικείμενα της συλλογής. Ένα ντουλάπι από τη σειρά Rondo αποκτά πόρτες εμπνευσμένες από αφίσες ταινιών, φωτογραφίες και νεκρές φύσεις που έχει τραβήξει ο ίδιος.
Τα χαλιά και τα μαξιλάρια θυμίζουν κινηματογραφικές αφίσες: λουλουδάτα σχέδια από το «Volver», μεγάλα μάτια από το «Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης», ένα στιλέτο που παραπέμπει στα «Ψηλά Τακούνια». Είναι σαν κάθε αντικείμενο να κουβαλά πάνω του μια ατάκα, ένα βλέμμα, ένα κομμάτι μνήμης.
Δίπλα του, όπως πάντα, βρίσκεται η Ρόσι ντε Πάλμα - η μούσα του, η παράξενη θεότητα του σύμπαντός του. Για τη συλλογή της Roche Bobois, η Ντε Πάλμα σχεδίασε μια σειρά αξεσουάρ εμπνευσμένα από τον κόσμο του Αλμοδόβαρ: καθρέφτες σε σχήμα ματιών, βάζα που θυμίζουν ισπανικές βεντάλιες, φωτιστικά σαν τις περίτεχνες χτένες των φλαμένκο χορευτριών.
Είναι σαν η ίδια να μετατρέπει τη θηλυκότητα των ταινιών του σε αντικείμενα καθημερινότητας, με το θράσος και τη γοητεία που χαρακτηρίζουν κάθε της ρόλο.
Η συνεργασία περιλαμβάνει, ακόμη, τραπέζια Pepa του Maurizio Manzoni, επανασχεδιασμένα με τις τολμηρές αποχρώσεις που επέλεξε ο Αλμοδόβαρ, ένα Pedro cocktail table διακοσμημένο με δική του φωτογραφία, καθώς και μια σειρά χαλιών που μοιάζουν με καρέ ταινίας ή με κάδρο από φακό κάμερας.
Κάθε επιφάνεια, κάθε αντικείμενο, έχει κάτι από την αισθητική των σκηνικών του: τη γεωμετρία που ερωτεύεται το χάος, τη χρωματική ισορροπία που κρύβει μέσα της το δράμα.
Η Roche Bobois, γνωστή για τη μακρά ιστορία της στο design, βρήκε στον Αλμοδόβαρ έναν ιδανικό συνομιλητή. Ο οίκος ανέκαθεν προωθούσε τη δημιουργικότητα πέρα από τη λειτουργικότητα· τώρα, με τον Ισπανό σκηνοθέτη στο τιμόνι της αισθητικής, το έπιπλο αποκτά αφήγηση, κινηματογραφική ένταση και, κυρίως, μια νέα μορφή συναισθηματικής ταυτότητας.
Ο Αλμοδόβαρ δεν έρχεται να φέρει απλώς χρώμα· φέρνει τον κινηματογραφικό χρόνο μέσα στο σπίτι. Όπως στις ταινίες του, όπου κάθε τοίχος, κάθε λάμπα, κάθε καρέ είναι μέρος του χαρακτήρα, έτσι κι εδώ το αντικείμενο γίνεται πρωταγωνιστής μιας ιστορίας που συνεχίζεται όταν τα φώτα σβήνουν.
Η συλλογή έχει ήδη βγει στην αγορά από τον Σεπτέμβριο, με κάθε αντικείμενο να είναι κάτι περισσότερο από διακοσμητικό. Είναι μια δήλωση ταυτότητας: για όσους αγαπούν την υπερβολή, το χιούμορ, το μελόδραμα που δεν απολογείται. Είναι, επίσης, ένα κάλεσμα να ξαναδούμε το σπίτι μας όπως ο Αλμοδόβαρ βλέπει τον κόσμο: ως σκηνή, ως χώρο συναισθηματικής απελευθέρωσης, όπου τίποτα δεν είναι ουδέτερο και κάθε χρώμα κρύβει μια ιστορία.
Στο τέλος, αυτό που καταφέρνει ο Πέδρο Αλμοδόβαρ με τη σειρά επίπλων Cromática δεν είναι απλώς να σχεδιάσει έπιπλα, αλλά να ξαναδώσει στη ζωή το χρώμα της. Μεταφέρει τον κινηματογράφο από την οθόνη στο σαλόνι, από το φως του προβολέα στο φως του σπιτιού. Και μας θυμίζει ότι, όπως και στον κινηματογράφο του, η αισθητική δεν είναι πολυτέλεια: είναι τρόπος να υπάρχουμε μέσα και έξω από έναν χώρο.