Το μυστικό της για να μένει μακριά από το αλκοόλ εδώ και 5 χρόνια αποκάλυψε η Μάιλι Σάιρους.
Η ποπ σταρ, μιλώντας με την Πάμελα Άντερσον για το CR Fashion Book, περιέγραψε πως αγαπά τα «απλά» πράγματα στη ζωή, παρά τη φήμη και την επιτυχία της ενώ δεν απορρίπτει τελείως το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει κάποια στιγμή το χώρο του θεάματος.
Το μυστικό χόμπι της Μάιλι Σάιρους
«Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που κάνουμε είναι το να μοιραζόμαστε. Κάτι που αγαπώ πολύ είναι η κηπουρική» είπε η Μάιλι Σάιρους. «Η κηπουρική είναι κάτι που κάνεις για τον εαυτό σου. Όταν έχουμε μοιραστεί τόσα πολλά από τον εαυτό μας, αυτές οι μικρές, πολύτιμες στιγμές με κάτι απλό – όπως το να βάζεις έναν σπόρο στο χώμα και να τον φροντίζεις – γίνονται μια πολύ προσωπική διαδικασία».
Και συμπλήρωσε: «Αυτό ήταν το φάρμακο που με κράτησε προσγειωμένη στον νηφάλιο τρόπο ζωής μου. Είναι μέρος μιας πρακτικής, όπως μπορεί να είναι η γιόγκα: να βγαίνεις στη φύση, να κάνεις κάτι με τα χέρια σου και να έχεις μια δημιουργική διέξοδο που δεν σχετίζεται με τη φήμη ή την επιτυχία».
Και αυτό, σύμφωνα με την Μάιλι Σάιρους, είναι που την κάνει χαρούμενη. «Είναι μια αληθινή νίκη όταν βάζεις έναν σπόρο στο χώμα και βλέπεις λουλούδια την άνοιξη. Το έκανα αυτό σε μια πλαγιά πριν από λίγο καιρό. Ετοιμαζόμουν να φύγω για περιοδεία και απλώς πέταξα σπόρους, σκεπτόμενη πως ίσως όταν επιστρέψω να έχει συμβεί κάτι μαγικό. Και συνέβη. Γύρισα και όλος ο λόφος μου έμοιαζε με κήπο νεράιδας. Οπότε όλο αυτό τον καιρό που πέρασα στο σπίτι, ήμουν περιτριγυρισμένη από ομορφιά με έναν διαφορετικό τρόπο – είναι απλά απίστευτο».
Σκέφτεται το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τον χώρο του θεάματος;
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η Μάιλι Σάιρους είπε ότι δεν «φοβάται» την ιδέα να απομακρυνθεί από τη βιομηχανία του θεάματος.
Η 32χρονη τραγουδίστρια επέμεινε ότι δεν είναι «δεσμευμένη» με τη βιομηχανία και πως πλέον είναι ανοιχτή στην ιδέα να αποχωρήσει κάποια μέρα. Όπως εξήγησε: «Πάντα επανασχεδιάζω, ξαναφαντάζομαι, εμπνέομαι ξανά. Στην πραγματικότητα, είχα μια στιγμή προχθές το βράδυ που ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και σκεφτόμουν: ‘Ουάου, πήδηξα σε ένα τρένο όταν ήμουν 11 ετών και ποτέ δεν κατέβηκα’. Πήρα μια απόφαση στα 11 μου και δεν σταμάτησα ποτέ. Έκανα αυτή τη βαθιά δέσμευση, και ποτέ δεν την αμφισβήτησα ούτε την επανεξέτασα. Μόνο όταν έφτασα περίπου στα 30 άρχισα να την επαναξιολογώ. ‘Είναι αυτό που θέλω ακόμα;’. Μέχρι στιγμής, η απάντηση είναι ναι, αλλά δεν φοβάμαι τη μέρα που θα είναι όχι. Δεν ξέρω αν θα έρθει αυτή η μέρα- όταν αυτό δεν θα έχει πια την καρδιά μου όπως την έχει τώρα».