Ο Διονύσης Σαββόπουλος και η σύζυγός του, Άσπα, ήταν αχώριστοι για σχεδόν έξι δεκαετίες.
Πρόσφατα, στο βιβλίο του με τίτλο «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα», περιέγραψε τη γνωριμία του με τη σύζυγό του με ποιητική διάθεση.
«Ήταν μια περίοδος ταλαιπωρίας, αλλά κάθε εμπόδιο σε καλό. Γιατί έτσι γνώρισα τη γυναίκα που θα γινόταν η γυναίκα της ζωής μου. Ήταν μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου τότε. Αμίλητη και κλειστή σαν όστρακο. Και τόσο όμορφη, που το βράδυ φωσφόριζε. Αλλά εγώ τότε τρέκλιζα ακόμη, και μία με τους μπάφους, μία με τις απογοητεύσεις, δεν καταλάβαινα τον ρόλο που θα έπαιζε στη ζωή μου αυτό το πλάσμα», γράφει στο βιβλίο.
«Ήταν το 1967 όταν ήμουν σε μια φάση ανασφάλειας και εσωτερικών αναζητήσεων. Αποφάσισα ότι ο κάλος στη φωνή δεν θα φύγει ποτέ. "Θα φύγω από τα τραγούδια", σκεφτόμουν, δεν με ενδιαφέρουν πια. Θα βγάλω ναυτικό να μπαρκάρω, να θαλασσοπνιγώ». Ήταν η χρονιά που τελικά την παντρεύτηκε.
Σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ πρόσφατα, είχε επίσης δηλώσει: «Είναι η γυναίκα της ζωής μου, με ανέχεται 57 χρόνια. Είναι εξαιρετική. Είμαι ερωτευμένος μαζί της, και αυτή με ζηλεύει. Έμεινε αφοσιωμένη σε αυτόν τον γάμο. Και στα παιδιά μου. Η οικογένεια στάθηκε δίπλα μου. Δεν ήξερα τότε ότι ήταν η μία. Ήμουν αλλού γι’ αλλού. Τότε πήρα δύο σημαντικές αποφάσεις όσο ήμουν στην απομόνωση: Να ασχοληθώ με τη μουσική και να παντρευτώ την Άσπα, που την αγαπώ. Ήμασταν πολύ νέοι. Παντρευτήκαμε Οκτώβρη του 1967. Ήταν η δικτατορία, τότε παντρευόσουν όποιον έβλεπες μπροστά σου και μετά έπεφταν τα διαζύγια. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις με τον ίδιο άνθρωπο, της έχω πει πολλές φορές “σ’ αγαπώ”».
Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά και δύο εγγόνια...