Ο Γιάννης Βογιατζής, ο θρύλος του ελληνικού κινηματογράφου, μίλησε για τη ζωή του σε μια απολαυστική συνέντευξη.
«Ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός. Δεν ήθελε με τίποτα να γίνω ηθοποιός –η μητέρα μου το΄θελε. Τράβηξα πολλά για να τα καταφέρω. Το πρώτο μου ποίημα το είπα επτά ετών “Μηχανικός θέλω να γίνω…” και το έλεγα με νόημα. Οπως και αργότερα, όταν έδωσα εξετάσεις στην Δραματική του Εθνικού: Στην επιτροπή ήταν ο Μελάς, ο Ροντήρης, ο Τερζάκης, μόνο τα ονόματα να ακούσεις, σε πιάνει ρίγος. Δούλευα τότε στην εφημερίδα Εμπρός, κάπως είχα τρυπώσει για να βγάζω λίγο χρήματα.
Ολα, όλα με την γυναίκα μου ήταν σαν μυθιστόρημα -όπως και στην δουλειά. Γιατί έτσι ξανοίγεσαι κάπως, ανοίγουν τα φτερά σου, λειτουργεί η φαντασία σου και την αναμειγνύεις με την πραγματικότητα και κάπως αισθάνεσαι πιο ευτυχισμένος και πιο χαρούμενος.
Πώς την γνώρισα; Εγώ ήμουν πολύ καλός σε δύο μαθήματα, στα μαθηματικά και στην έκθεση –όπου έπαιρνα κι όλα τα βραβεία. Ετσι γνώρισα την γυναίκα μου, της έκανα μαθήματα –ήταν νεότερη. Η γυναίκα μου με κατανοούσε πλήρως. Είχε απόλυτη σχέση μαζί μου, με καταλάβαινε πολύ. Γιατί εγώ δεν ζούσα για τίποτε άλλο παρά μόνον για τον ρόλο που ήταν να παίξω. Πέθανε 19 Απριλίου του ΄19 και αισθάνθηκα μόνος –μένω μόνος πια. Ερχεται μια κυρία που φροντίζει το σπίτι και βέβαια ο γιος μου, η νύφη μου, ο εγγονός μου –μένουν εδώ όταν χρειάζεται».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Bovary.gr.