Tα ερείπια του κάστρου Dunskey βρίσκονται σκαρφαλωμένα ψηλά σε έναν γκρεμό στη Σκωτία και αποτελούν ένα εντυπωσιακό αλλά και επιβλητικό θέαμα.
Το κάστρο χρονολογείται από τον 12ο αιώνα και για γενιές υπήρξε φάρος για τα πλοία στη θάλασσα, καθώς και ένα σημαντικό αρχαιολογικό μνημείο που θεωρείται «εθνικής σημασίας» από την κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας.
Όμως, οι κάτοικοι της απομονωμένης κοινότητας του Portpatrick έμαθαν ότι τα ερείπια και το οικόπεδο των 32 στρεμμάτων στο οποίο βρίσκονται, βγήκαν προς πώληση για το ποσό των 100.000 λιρών.
Σε μια παράξενη αγγελία, όπου το ερείπιο περιγραφόταν ως «ανεξάρτητη κατοικία», οι μεσίτες αναφέρουν ότι το «χαρακτηρισμένο ως μνημείο» προσφέρει θέα προς τη Βόρεια Ιρλανδία και αποτελεί «την ιδανική τοποθεσία για δραματικές σκηνές σε ταινίες».
Αγγελία για το ερειπωμένο κάστρο στη Σκωτία
Ωστόσο, η είδηση ότι το μεγαλύτερο ορόσημο της πόλης είχε τεθεί προς πώληση προκάλεσε αμηχανία στους κατοίκους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η απομονωμένη αυτή τοποθεσία ανήκε σε κάποιον ιδιώτη.
Η Wikipedia ισχυριζόταν εδώ και καιρό ότι το ερείπιο ανήκε στη «Lady Amy McFall», ωστόσο δεν υπάρχει καμία απόδειξη ή φωτογραφικό τεκμήριο ότι αυτό το πρόσωπο το κατέχει ή ακόμη και ότι υπάρχει.
Η Daily Mail αποκάλυψε ότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του κάστρου από το 1999 είναι ο εκκεντρικός Γερμανός εκατομμυριούχος Ντίτερ Σταντσέλαϊτ, μια γνωστή φιγούρα στη δεύτερη πατρίδα του, τη Ρουμανία, ο οποίος κάποτε ισχυρίστηκε ότι ήταν ο νόθος γιος του εξόριστου βασιλιά Μιχαήλ Α΄.
Δυστυχώς, ο κ. Σταντσέλαϊτ, που έκανε περιουσία εμπορευόμενος σπάνια βιολιά, πάσχει πλέον από προχωρημένη άνοια και ζει σε γηροκομείο στη Γερμανία, ενώ η κόρη του, Σουζάνε, προσπαθεί τώρα να πουλήσει το κάστρο για να χρηματοδοτήσει τα ιατρικά του έξοδα.
Ο Σταντσέλαϊτ αγόρασε το κάστρο λίγο πριν την αλλαγή της χιλιετίας για 75.000 λίρες, στο πλαίσιο ενός «σαφάρι αγορών» στις Εβρίδες, κατά το οποίο απέκτησε και το γειτονικό νησί Ornsay.
Αν και αργότερα έβγαλε προς πώληση το νησί για 250.000 λίρες, ο κ. Σταντσέλαϊτ κράτησε το κάστρο, μια απόφαση που, σύμφωνα με την κόρη του, οφειλόταν στο μακροχρόνιο όνειρό του να το καταστήσει κατοικήσιμο.
Η κόρη του, Σουζάνε, εξήγησε: «Αφού αγόρασε το νησί, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν καθόλου πρακτικό, ενώ το κάστρο ήθελε να το κάνει κατοικήσιμο, κάτι που τελικά δεν κατέστη δυνατό. Είναι κρίμα, γιατί λάτρευε το κάστρο. Πάντα έλεγε ότι ήταν το πιο φανταστικό μέρος στη γη. Το επισκέφθηκα φέτος για πρώτη φορά και έπαιξα βιολί μέσα στα ερείπια, ήταν μαγικό».
Έτσι, το κάστρο έχει εγκαταλειφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά, με φωτογραφίες να δείχνουν τις συνέπειες των δυνατών ανέμων και αλμύρας στο ραγισμένο κουφάρι του.
Η αγγελία αναφέρει: «Το κάστρο παραμένει εγκαταλελειμμένο από περίπου το 1700, αλλά μια μεγαλοπρεπή πέτρινη κατασκευή, με τοίχους πάχους 1,5 μέτρου, στέκουν ακόμα, δίνοντας μια αίσθηση του μεγαλείου των οχυρώσεων και της αρχικής διάταξης».
Τι θα έκανε οποιοσδήποτε νέος αγοραστής με το κάστρο είναι άγνωστο, καθώς λόγω του ότι είναι «χαρακτηρισμένο μνημείο» ακόμη και οι μικρότερες επισκευές απαιτούν την έγκριση της υπηρεσίας Historic Environment Scotland.
Όταν ο Σταντσέλαϊτ αγόρασε το κάστρο το 1999, υπήρξαν αντιδράσεις από τους ντόπιους στην ιδέα ότι η κυβέρνηση πουλούσε γη και ιστορία σε ξένους αγοραστές.
Τα απομακρυσμένα κτήματα και τα νησιά των Highlands ανέκαθεν ασκούσαν έλξη σε διεθνείς επενδυτές ακινήτων, καθώς στη Σκωτία δεν υπάρχουν περιορισμοί στην ξένη ιδιοκτησία γης.
Ο επιχειρηματίας, ο οποίος ισχυρίστηκε επίσης ότι η μητέρα του ήταν μέλος της φατρίας των ΜακΝτόναλντ του Σκάι που εκτελέστηκε από τους Ναζί, υπερασπίστηκε τότε την αγορά του νησιού και του κάστρου, υποστηρίζοντας ότι θα «απελευθέρωνε το τουριστικό τους δυναμικό».
«Αγαπώ τη Σκωτία και όλα όσα αντιπροσωπεύει και είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να αγοράσω ένα κομμάτι από την πατρίδα μου. Αν δεν τα καταφέρω στη Ρουμανία, μπορώ πάντα να ξεφύγω στη Σκωτία», είχε δηλώσει.
Σύμφωνα με τη Σουζάνε, πολλοί από τους πιο εκκεντρικούς ισχυρισμούς του πατέρα της στη διάρκεια της ζωής του, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων περί συγγένειας με τη βασιλική οικογένεια, μπορούν ίσως να εξηγηθούν από μια μορφή ψυχωσικού επεισοδίου τύπου PTSD, το οποίο υπέστη όταν διέφυγε από τους Ναζί ως μικρό αγόρι.
«Η συχνά εμμονή του να παρουσιάζεται ως εξόριστος πρίγκιπας ήταν το θλιβερό αποτέλεσμα ενός συγχυσμένου νου», είπε.
Ο κ. Σταντσέλαϊτ δεν έχει εμφανιστεί στο απομονωμένο κάστρο εδώ και χρόνια και, πριν από την εκδήλωση της ασθένειάς του, διέμενε στο Βουκουρέστι.
Οι μεσίτες αναφέρουν ότι η οικογένεια του κ. Σταντσέλαϊτ είναι ανοιχτή σε προσφορές από 100.000 λίρες και άνω.
Σκαρφαλωμένο σε γκρεμό με θέα στη δυτική ακτή της Σκωτίας και προς τη Βόρεια Ιρλανδία, έχει αυτή τη μεγαλειώδη κινηματογραφική παρουσία που εξηγεί γιατί έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως κινηματογραφικό σκηνικό, πιο χαρακτηριστικά στην ταινία Hunted του 1952, με πρωταγωνιστή τον Ντιρκ Μπογκάρντ.