Καλεσμένη στην εκπομπή του Θεοχάρη Ιωαννίδη «Νight Out» βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης η Ευγενία Σαμαρά η οποία, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου, μίλησε για τον σύντροφό της Γιάννη Ποιμενίδη και δεν έκρυψε τη συγκίνησή της για την απώλεια του πατέρα της.
Η Ευγενία Σαμαρά περιέγραψε πως εντάχθηκε στην ομάδα των «Ράδιο Αρβύλα»: «Ήθελα από 6 χρονών να γίνω ηθοποιός. Είχα την τύχη να είμαι σε ένα σχολείο που ασχολούταν πολύ με τα καλλιτεχνικά και ήρθα νωρίς σε επαφή με το θέατρο. Αισθάνθηκα μία μεγάλη οικειότητα και έλεγα από τότε ότι ήθελα να κάνω αυτό. Έμεινα Θεσσαλονίκη μέχρι τα 26 μου, δεν ήρθα μικρή εδώ. Οι “Ράδιο Αρβύλα” μπήκαν στη ζωή μου στα 19 μου. Είχα βγει στο μαγαζί του Αντώνη Κανάκη και είχα ακούσει ότι θα ανοίξει ραδιόφωνο και ήταν κοντά στο σπίτι μου. Έμεινα εκεί για ένα χρόνο και μου πρότειναν να κάνω οντισιόν για να συμμετάσχω για την τηλεόραση. Δεν το είδα ποτέ σαν δουλειά, περνούσα πολύ ωραία, ένιωθα οικεία. Σαν παιχνίδι το είδα!» είπε και πρόσθεσε για την απόφασή της να μετακομίσει στην Αθήνα: «Σαν γνήσιος άνθρωπος που σκέφτεται τα πράγματα, το μελετούσα 4 χρόνια για να κατέβω. Κατεβαίνω στην Αθήνα, ζω φοιτητική ζωάρα. Βγαίνω, γνωρίζω την πόλη, ζω και τον έρωτα παράλληλα και μετά πήραν τα πράγματα στο δρόμο τους. Συνήθως με έβλεπαν στην προηγούμενη δουλειά και μου πρότειναν την επόμενη. Είχα την τύχη να μην πετύχω άσχημες συμπεριφορές. Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα. Ό,τι και εάν σκεφτούμε, μόλις συμβεί αυτό, δεν σημαίνει ότι θα αντιδράσεις όπως έχεις σκεφτεί. Ένα κομμάτι μέσα μου θεωρώ ότι “μπορεί να παγώσω”. Είναι τρομακτικό στους ανθρώπους που συμβαίνει και πρέπει να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά σε τέτοιες συμπεριφορές» τόνισε.
Μιλώντας για την υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου υπογράμμισε: «Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος ήταν άνθρωπος που γνώριζα και σε ένα σκηνικό που δεν φανταζόμουν, σοκαρίστηκα. Είναι σοκαριστικό να μαθαίνεις κάτι τόσο ακραίο για άνθρωπο που ξέρεις. Αυτά με κάνουν να νιώθω απογοήτευση, σήψη και αισθάνομαι πολύ άσχημα. Εύχομαι να πάμε στο φως και να μην χαθούμε σε αυτό το σκοτάδι. Με τα παιδιά των “Αρβύλα” είχα επικοινωνία, με τον Στάθη δεν είχα. Θεωρώ ότι είναι άδικο να υποθέτεις κάτι για έναν άνθρωπο και να τον κατατάσσεις κάπου. Οι “Αρβύλα” δεν γνώριζαν και είναι άδικο να χτυπήσεις έναν άνθρωπο που δεν ξέρει».
Όσα είπε η Ευεγενία Σαμαρά για τον πατέρα της
«Τι να λέμε. Έχει ένα χρόνο που έφυγε ο πατέρας μου. Μεγάλο σοκ, μεγάλη απώλεια και ήταν και πολύ ξαφνικό αυτό που συνέβη. Δε το περιμέναμε. Πάγωμα μπορώ να σου πω ότι αισθανόμουν. Άδειασα ξαφνικά και αισθάνθηκα συναισθήματα που δε μπορώ να περιγράψω. Για μένα είναι απελευθερωτικό το ότι τα είχα πει όλα με τον μπαμπά μου….
Θέλω να νιώθει η ενέργειά του και η ψυχή του ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά αν αυτό έπρεπε να γίνει… Είμαι πολύ τυχερή που τον είχα όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή μου. Είμαι πολύ τυχερή για όλα όσα μου έδωσε. Έχω περάσει μαζί του πάρα πολλά. Ήταν ένας άνθρωπος της διασκέδασης. Οι φίλοι μου όλοι τον λάτρευαν… Έχει πολλή δυσκολία μέσα η απώλεια αλλά… Δε νομίζω ότι θα το λύσω και θα πω ότι είμαι καλά με την απώλειά του. Μου λείπει πολύ. Είναι ωραίο όμως να σκέφτομαι αυτά που είχαμε, δεν έχει νόημα να σκέφτομαι τι δεν έχω τώρα. Είναι έτσι κι αλλιώς μέσα μου αλλά μου λείπει, μου λείπει πολύ. Είναι αυτή η επαφή», είπε η Ευγενία Σαμαρά.
Η εξομολόγηση της Ευγενίας Σαμαρά για τον σύντροφό της Γιάννη Ποιμενίδη
«Ο Γιάννης παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου. Μετά από τόσα χρόνια είναι οικογένειά μου. Γνωριστήκαμε στην “Εκδρομή” κάναμε παρέα, ήμασταν φίλοι. Προφανώς δεν ήμασταν κολλητοί. Είχαμε πολύ ωραία επαφή σαν μυαλά, στην επικοινωνία. Είναι πολύ πιο ουσιαστικό για μένα το ότι τον γνώριζα πριν να είμαστε μαζί και τον θαύμαζα. Στο δικό μου μυαλό υπάρχει πολύ το κομμάτι της επικοινωνίας. Είναι ο άνθρωπος που μπορώ να πω τα πάντα…
Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Αν ένα πράγμα θεωρώ σημαντικό στις σχέσεις είναι η επικοινωνία… Ο γάμος σαν μυστήριο είναι κάτι μακρινό για μένα, δεν είναι κάτι που υπάρχει πολύ στο μυαλό μου. Δε λέω ότι αποκλείεται, αλλά δε μου έχει γεννηθεί τέτοια ανάγκη. Είμαι πιο κοντά στη σκέψη ενός παιδιού, ότι ίσως και να θέλαμε. Αλλά δε σου κρύβω ότι με αγχώνει πολύ. Βρίσκω ότι είναι μια μεγάλη ευθύνη και πρέπει να είσαι εκεί. Θα έκανα οικογένεια χωρίς γάμο. Το μυστήριο δε πιστεύω ότι θα άλλαζε κάτι στη ζωή μου. Ένα παιδί θα άλλαζε. Αν είναι να γίνει κάτι, ας γίνει μια αλλαγή».