Η επιστημονική κοινότητα έμεινε έκπληκτη όταν εντοπίστηκε για πρώτη φορά καρχαρίας με εξαιρετικά σπάνιο πορτοκαλί δέρμα.
Τον Αύγουστο του 2024, κατά τη διάρκεια αθλητικής αλιείας στην Κόστα Ρίκα, πιάστηκε ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα καρχαρία στην ιστορία μας. Πέρα από το μέγεθός του, ξεχώριζε για το πορτοκαλί χρώμα του και τα λευκά μάτια, κάτι πραγματικά ασυνήθιστο για αυτό το είδος ζώου. Αν και απελευθερώθηκε αμέσως, η ανακάλυψή του σόκαρε την επιστημονική κοινότητα.
«Ένα μοναδικό γεγονός στην ιστορία της θάλασσας που έχει αφήσει άναυδους βιολόγους, ψαράδες και λάτρεις των ωκεανών», έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η εταιρεία Parismina Domus Dei.
Έναν χρόνο μετά την πρώτη του παρατήρηση, έχει γίνει μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στη σύγχρονη Βιολογία. Όπως επισημαίνει μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Marine Biodiversity, πρόκειται για έναν καρχαρία-νοσοκόμο (Ginglymostoma cirratum) μήκους δύο μέτρων.
Ο ενήλικος καρχαρίας εμφάνιζε έντονη κιτρινο-πορτοκαλί χρώση και λευκά μάτια, υποδεικνύοντας μια πάθηση γνωστή ως αλμπινο-ξανθοχρωμισμός», σημειώνεται στη μελέτη ερευνητών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Ρίο Γκράντε της Βραζιλίας.
Τι είναι ο ξανθισμός;
Ο ξανθισμός είναι μια γενετική ανωμαλία που χαρακτηρίζεται από κιτρινωπό ή πορτοκαλί χρωματισμό. Αυτό οφείλεται κυρίως σε περίσσεια κίτρινων χρωστικών και έλλειψη κόκκινων στο δέρμα, τη γούνα, τα λέπια ή το φτέρωμα του οργανισμού. Επομένως, πρόκειται για έναν τύπο μετάλλαξης που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ξανθίνης, μιας κίτρινης χρωστικής, αντί για μελανίνη ή άλλες χρωστικές ουσίες κοινές στο είδος.
Οι ερευνητές προσπαθούν να εξηγήσουν πώς αυτός ο καρχαρίας κατάφερε να φτάσει στην ενηλικίωση. Το έντονο χρώμα του δεν είναι μόνο εντυπωσιακό, αλλά τον καθιστά και εύκολη λεία για τα αρπακτικά. Οι καρχαρίες-νοσοκόμοι κινδυνεύουν, επίσης, με εξαφάνιση. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, από «ευάλωτο» είδος έχουν περάσει στο «κρίσιμα απειλούμενο» είδος από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης [IUCN], λόγω της μείωσης του πληθυσμού τους κατά 80% σε διάστημα 30 ετών.
Οι κύριες απειλές είναι η τυχαία αλιεία και το εμπόριο πτερυγίων, σε συνδυασμό με την αργή αναπαραγωγική τους βιολογία και την απώλεια του οικοτόπου τους σε σπηλιές και βραχώδεις περιοχές.