Είχε στην πρόσοψη του την Γοργόνα που φιλοτέχνησε η δεκαεξάχρονη τότε Κρητικοπούλα Πηνελόπη Ξαγοραράκη η οποία σήμερα είναι η διάσημη σχεδιάστρια μόδας Πηνελόπη Ζαγορά
Έχουν περάσει πενήντα πέντε χρόνια , από την Άνοιξη του 1970, που η Τζόνι Μίτσελ πήγε στα Μάταλα, και έζησε τον έρωτά της με τον Carey, έναν χίπη που γνώρισε στο καφενείο της Γοργόνας, το Mermaid Café, που υπήρχε εκεί στην μαγευτική παραλία. Tο Καφενείο, έγινε εμβληματικό, για την Παγκόσμια Ψυχεδέλεια, αφού η Τζόνι το απαθανάτισε στο τραγούδι που έγραψε για τον Carey.
Come on Carey down to the Mermaid Cafe /And I will buy you a bottle of wine/And we'll laugh and toast to nothing and/Smash our empty glasses down...
Έλα Κάρευ, στο καφενείο της Γοργόνας/Και θα σε κεράσω ένα μπουκάλι κρασί/ Και θα γελάσουμε και θα πιούμε στην υγειά του Τίποτα/ Και θα σπάσουμε μετά τα άδεια ποτήρια μας κάτω…
Αυτός ο στίχος «θα πιούμε στην υγειά του Τίποτα», που ακολουθεί τα συγκλονιστικά λόγια του Καζαντζάκη «Δεν ελπίζω τίποτα δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος», ήταν η πίστη, των παιδιών των λουλουδιών, που βρήκαν καταφύγιο τότε στις σπηλιές των Ματάλων.
Το τραγούδι, αποτέλεσε έμπνευση, για τον βρετανό καλλιτέχνη Julian Davies, που έχοντας μουσική υπόκρουση την υπέροχη φωνή της Μίτσελ, δημιούργησε ένα ωραίο βιντεοκλίπ, για το Μάταλα, το πανέμορφο ψαροχώρι της Κρήτης...
Σήμερα, η καφενείο αυτό, δεν υπάρχει. Το γκρέμισαν οι χουντικοί την Άνοιξη του 1970, όταν με στρατιωτικού τύπου επέμβαση, έδιωξαν και τους χίπηδες από τις σπηλιές. Μαζί με το καφενείο, χάθηκε και η Γοργόνα που είχε ζωγραφίσει η Πηνελόπη.
Τι μας είπε η Πηνελόπη Ζαγορά :
«Το καφενείο το είχε ο αδελφός μου Στέλιος Ξαγοραράκης. Εγώ έκανα την Γοργόνα στην πρόσοψη με χρώματα και κοχύλια. Ζωγράφισα να έχει τα στήθη γυμνά, αυτή είναι η αυθεντική πρώτη εικόνα. Γρήγορα όμως ήρθαν οι χωροφύλακες και μας ανάγκασαν να τη σβήσουμε γιατί είχε τα στήθη γυμνά. Έτσι την ξανάκανα και στην δεύτερη εκδοχή της είχα βάλει στηθόδεσμο…»
Το γιατί οι χουντικοί γκρέμισαν το καφενείο, μας λέει ο αδελφός της Πηνελόπης, Στέλιος Ξαγοραράκης :
«Ερχόντουσαν τότε οι χουντικοί στο καφενείο και με πίεζαν. Μου ζητούσαν να τους λέω τί κάνουν οι χίπηδες, να τους παρακολουθώ στις σπηλιές. Να τους δείξω ποιοι ήταν λιποτάκτες από τον πόλεμο στο Βιετνάμ, γιατί είχαμε πολλούς τέτοιους. Εγώ, δεν τους έλεγα. Για να με εκδικηθούν, βρήκαν πρόφαση ότι το καφενείο δεν είχε χτιστεί όλο με άδεια. Έλεγαν πως ένας τοίχος ήταν παράνομος. Ήρθαν με βαριοπούλες και το γκρέμισαν όλο. Οι χίπηδες το έμαθαν και συγκεντρώθηκαν έξω από το καφενείο και φώναζαν. Οι χωροφύλακες όμως δεν άκουγαν…»
Τις επόμενες μέρες έγιναν και τα δραματικά γεγονότα όπου οι χουντικοί έδιωξαν όλους τους χίπηδες από τις σπηλιές. Ο Στέλιος Ξαγοραράκης, συνελήφθη, θεωρούμενος προστάτης των "αλητών". Πέρασε και από δίκη και καταδικάστηκε «για παράνομο χτίσμα» δηλαδή για το καφενείο της Γοργόνας. Λίγο αργότερα, έφυγε από την Ελλάδα, και μετανάστευσε για πάντα στις ΗΠΑ, όπου έγινε επιτυχημένος επιχειρηματίας.