Δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες έκανε η Άννα Βίσση, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση και της δεύτερης μεγάλης συναυλίας της στο Καλλιμάρμαρο.
Το Σάββατο και την Κυριακή, 13 και 14 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα, η Άννα Βίσση πρόσφερε ένα μοναδικό θέαμα σε περισσότερους από 130.000 θεατές, που έσπευσαν να δώσουν το «παρών» στις δύο sold out συναυλίες της.
Το show περιλάμβανε φαντασμαγορικά οπτικά εφέ, ενώ σε αυτό συμμετείχαν 20 χορευτές που ενθουσίασαν το κοινό με τις εντυπωσιακές χορογραφίες τους, αλλά και η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών, η οποία συνόδευσε η δημοφιλή ερμηνεύτρια σε ορισμένα εμβληματικά τραγούδια της.
Άννα Βίσση για τις δύο συναυλίες-υπερθέαμα στο Καλλιμάρμαρο: Είναι μια ευλογία και δικαίωση
Μιλώντας στις τηλεοπτικές κάμερες, η δημοφιλής τραγουδίστρια έκανε λόγο για «ευλογία» και «δικαίωση», χωρίς να κρύβει τη συγκίνησή της για την ανταπόκριση του κόσμου.
«Πριν φύγω για να έρθω εδώ φίλησα τη μαμά μου, η οποία είναι 94 ετών. Και μου λέει “πού πας;”, λέω “πάω να κάνω κάτι δηλώσεις στην τηλεόραση”. Μου λέει “να μην έχεις υπεροχή και φαντασία, να είσαι ταπεινή”. Αυτό θέλω να είμαι, γιατί όταν επί δυο ημέρες ζεις κάτι τέτοιο, όποιος και να είσαι, το χάνεις λίγο. Δεν θέλω να γυρίζει ο κόσμος γύρω από εμένα. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ πια αυτό το πράγμα. Αυτό είναι μια ευλογία και δικαίωση», ανέφερε αρχικά η Άννα Βίσση.
«Ο Νίκος Καρβέλας δεν είναι για να τον ευχαριστώ, είναι μέσα μου. Είμαστε μαζί σε αυτό, και μιλάω και εκ μέρους του. Άννα Βίσση σημαίνει φωνή και τραγούδια. Ο Καρβέλας είναι τα τραγούδια. Το καλοκαίρι ξυπνούσα σε όλες μου τις διακοπές και είχα έναν πανικό και φόβο, για το τι θα κάνω φέτος. Σκεφτόμουν ότι πρέπει να ικανοποιήσω τον κόσμο και να του δώσω άλλα πράγματα, δεν είμαι άνθρωπος της επανάληψης», συνέχισε.
Καλούμενη να αποκαλύψει το «μυστικό» της ομορφιάς της, η Άννα Βίσση τόνισε: «Δεν υπάρχει μυστικό, όλα φανερά είναι. Έχω δείξει από παλιά ότι πιστεύω και στη γυμναστική, και στην καλή διατροφή, αλλιώς δεν βγαίνει. Δεν θα μπορούσα να τραγουδάω 3,5 ώρες, και να είμαι αγνή, χωρίς ουσίες, χωρίς τίποτα. Και ας λένε διάφορα πίσω από την πλάτη μου. Πρέπει να είσαι στρατιώτης, πρέπει να προσέχεις. Πλησιάζω σε μια ηλικία που είναι δύσκολη, εγώ δεν την αισθάνομαι. Λίγο στα σκαλιά που πήγα πέρα, συνειδητοποίησα ότι ήταν μακριά. Ίσως του χρόνου βάλω πατίνι! Βρίσκομαι στον κόσμο της μουσικής, που μου δίνει συνέχεια φτερά, και θα μου δίνει για όσο μπορώ. Δεν θέλω να πιέσω ποτέ τον εαυτό μου, ούτε να φανώ ποτέ απελπισμένη για αυτό που κάνω».