Ένας ερασιτέχνης χειριστής ανιχνευτή μετάλλων ανακάλυψε ένα εντυπωσιακό δαχτυλίδι του 18ου αιώνα σε χωράφι στο Νόρφολκ, το οποίο φαίνεται να συνδέεται με τη βρετανική αριστοκρατία.
Ο 53χρονος Μάλκολμ Γουίλ βρήκε το χρυσό κόσμημα σε ένα χωράφι κοντά στο Θέτφορντ, στο Νόρφολκ, μετά από 18 μήνες ερευνών στην περιοχή.
Ο ίδιος δήλωσε ότι «έτρεμε» όταν είδε το δαχτυλίδι να λάμπει στο φως του ήλιου.
Ο κ. Γουίλ δήλωσε στο BBC: «Ήξερα ότι είχα βρει κάτι πολύ ξεχωριστό και χόρεψα λίγο από τη χαρά μου».
«Ήταν εκεί - μια λάμψη καθαρού χρυσού, λαμπερό όπως την ημέρα που έπεσε, έξι ίντσες μέσα στη λάσπη».
«Είναι πολύ σπάνιο να μπορείς να συνδέσεις κάτι που βρίσκεις με ένα συγκεκριμένο όνομα», πρόσθεσε.
Η ιστορία του δαχτυλιδιού που βρέθηκε στο Νόρφολκ
Ο θησαυρός δημιουργήθηκε πριν από περίπου 300 χρόνια για να τιμήσει ένα μέλος της βρετανικής αριστοκρατίας, τον Σερ Μπάσινγκμπορν Γκόντι.
Ένα σκαλιστό τμήμα στο εξωτερικό του δαχτυλιδιού απεικονίζει, όπως πιστεύεται, ένα κρανίο, ενώ μια επιγραφή στο εσωτερικό του καταγράφει την ημερομηνία του θανάτου του.
Η οβάλ εσοχή στο εξωτερικό του δαχτυλιδιού περιέχει σμάλτο, ένα υλικό που κατασκευάζεται με τη σύντηξη γυαλιού ή κεραμικού σε σκόνη σε υψηλές θερμοκρασίες.
Πάνω στο γκρίζο φόντο χρησιμοποιήθηκαν μαύρα σημεία και γραμμές για να αποδοθεί το παραμορφωμένο κρανίο, σύμφωνα με το Live Science.
Ο κ. Γουίλ έκανε την ανακάλυψη στις 9 Αυγούστου του περασμένου έτους, ωστόσο μόλις πρόσφατα το αντικείμενο ανακηρύχθηκε επίσημα «θησαυρός», αφού μελετήθηκε μέσω του Portable Antiquities Scheme από ειδικούς του Βρετανικού Μουσείου.
Το δαχτυλίδι αποτελεί φόρο τιμής στον Σερ Μπάσινγκμπορν Γκόντι, τον 3ο Βαρόνο του Χάρλινγκ, ο οποίος πέθανε σε κυνηγετικό ατύχημα το 1723, σε ηλικία 56 ετών.
Περιγράφεται ως «εξέχων κυνηγός» που του άρεσαν οι «θορυβώδεις περιπέτειες».
Το όνομα και η ημερομηνία θανάτου του βαρόνου είναι χαραγμένα στο εσωτερικό του δαχτυλιδιού.
Η επιγραφή γράφει: «B.G. Bart. ob: 10. Oct: 1723. aet: 56», δηλαδή σύμφωνα με την ιστορικό Χέλεν Γκικ: «B.G. Βαρώνος, απεβίωσε στις 10 Οκτωβρίου 1723, σε ηλικία 56 ετών».
Πιθανόν ο Σερ Μπάσινγκμπορν Γκόντι να είχε ζητήσει να κατασκευαστούν αρκετά τέτοια «δαχτυλίδια πένθους» μετά τον θάνατό του, ωστόσο μέχρι στιγμής έχει βρεθεί μόνο ένα, από τον κ. Γουίλ.
Αλλά ποιος ακριβώς ήταν ο κάτοχος αυτού του συγκεκριμένου δαχτυλιδιού πριν από 300 χρόνια παραμένει ένα μικρό μυστήριο.
Σύμφωνα με τα αρχεία, ο Σερ Μπάσινγκμπορν Γκόντι δεν ήταν παντρεμένος και δεν είχε παιδιά, επομένως είναι πιθανό το δαχτυλίδι να ανήκε σε κάποιον στενό φίλο ή συνεργάτη.
Ο Σερ Μπάσινγκμπορν ήταν γιος του διάσημου ζωγράφου Σερ Τζον Γκόντι (1639-1699), ο οποίος, μαζί με τον αδελφό του Φράμλινγκαμ, γεννήθηκαν κωφάλαλοι.
Οι δύο αδελφοί έχουν τη διάκριση να είναι οι πρώτοι καταγεγραμμένοι Βρετανοί γεννημένοι κωφοί που μορφώθηκαν και διδάχθηκαν ανάγνωση και γραφή μέσω της νοηματικής γλώσσας.
Ο Τζον περιγράφεται ως ένας όμορφος και ευφυής άνδρας με ιδιαίτερη κλίση στη ζωγραφική, στην οποία, σύμφωνα με μία πηγή, «απέκτησε όχι μικρή φήμη».
Ωστόσο, ο Μπάσινγκμπορν (ο γιος του) έμεινε ανύπαντρος και, με τον θάνατό του στις 10 Οκτωβρίου 1723 λόγω ατυχήματος, ο τίτλος του βαρόνου έσβησε.
Ο Τζον και ο Μπάσινγκμπορν προέρχονταν από μια επιτυχημένη και επιδραστική οικογένεια νομικών που γνώρισε ακμή στο Νόρφολκ και το Σάφολκ κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.
Η οικογένεια Γκόντι λέγεται ότι καταγόταν από τον Σερ Μπρους Γκόντι, έναν Γάλλο ιππότη που αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου (1337-1453).
Αφού αιχμαλωτίστηκε το 1352, φαίνεται ότι ο Σερ Μπρους Γκόντι πολιτογραφήθηκε και εγκαταστάθηκε στο Σάφολκ, αν και το αρχοντικό Gawdy Hall στο Νόρφολκ χτίστηκε από την οικογένεια τον 16ο αιώνα.
Πιστεύεται ότι η βασίλισσα Ελισάβετ Α' διέμεινε στο Gawdy Hall το 1578.
Ο κ. Γουίλ, που ασχολείται με τον ανιχνευτή μετάλλων από την ηλικία των 7 ετών, δήλωσε ότι η ανακάλυψη του ιστορικού δαχτυλιδιού «αποδείχθηκε μία από τις καλύτερες μέρες μου».
«Με τα χρόνια έχω βρει κάθε λογής θησαυρούς, όπως θησαυρούς ρωμαϊκών νομισμάτων, χρυσά δαχτυλίδια και κοσμήματα», είπε στο BBC.
«Πέρυσι ήταν μια ιδιαίτερα καλή χρονιά για ανίχνευση, καθώς χάρη στις πολλές βροχοπτώσεις τα επίπεδα υγρασίας στο έδαφος ήταν πολύ υψηλά».
«Με την ανίχνευση μετάλλων μπορεί να περάσεις μέρες, εβδομάδες ή μήνες ψάχνοντας, ή καμιά φορά να βρεις κάτι απίστευτο μέσα σε μόλις 20 λεπτά».
Φωτογραφίες: Malcom Weale