Το αμφιθέατρο που κάποτε δονούνταν από συνθήματα εναντίον του καπιταλισμού έγινε σκηνή δοξολογίας του πιο λαμπερού του προσώπου.
Το αμφιθέατρο «Ρισελιέ» του Πανεπιστημίου της Σορβόννης έχει δει και ζήσει πολλά: φοιτητικές συνελεύσεις, διαδηλώσεις, το ξεκίνημα του Μάη του ’68. Εκεί όπου κάποτε οι νέοι ζητούσαν την πτώση των θεσμών, φώναζαν ενάντια στην εξουσία και στην εμπορευματοποίηση του κόσμου, την Τετάρτη φιλοξένησε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του σύγχρονου ποδοσφαιρικού θεάματος.
Ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, πρόεδρος της Παρί Σεν Ζερμέν, ανέβηκε στην έδρα του ίδιου πανεπιστημίου όχι για να αμφισβητήσει το κατεστημένο, αλλά για να το ενσαρκώσει - και δη με το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ στα χέρια!
Συνθήματα σε γηπεδική ατμόσφαιρα
Η Σορβόννη τον υποδέχθηκε με μια θερμή ατμόσφαιρα. Πάνω από πεντακόσιοι φοιτητές στριμώχτηκαν στα καθίσματα του αμφιθεάτρου για να ακούσουν τον ιδιοκτήτη της γαλλικής ομάδας να μιλάει για τη «μεταμόρφωση του brand PSG», για τη στρατηγική και την οικονομία πίσω από τον θρίαμβο της ομάδας του.
Το κύπελλο βρισκόταν εκεί, σαν σύμβολο μιας νέας εποχής, και οι φωνές των φοιτητών έσμιξαν σε συνθήματα που θύμιζαν περισσότερο το γήπεδο «Παρκ ντε Πρενς» παρά πανεπιστημιακή αίθουσα. «C’est les Marseillais, ça !»: «Μας σαμποτάρει η [σ.σ.: αιώνια αντίπαλος της Παρί] Μαρσέιγ!», αστειεύτηκε ο Κελαϊφί όταν χάλασε το μικρόφωνο, προκαλώντας γέλια και χειροκροτήματα.
Στην ομιλία του, ο πρόεδρος του συλλόγου επανέλαβε λέξεις-κλειδιά της επιχειρηματικής επιτυχίας: πειθαρχία, δουλειά, συλλογικότητα. «Κάποτε λέγαμε “Dream Bigger”, αλλά σταματήσαμε· δεν θέλαμε μόνο όνειρα», είπε. «Ήξερα ότι θα κερδίσουμε αυτό το τρόπαιο. Δεν ήξερα πότε. Μην αφήνετε κανέναν να σας αποσπάσει από τους στόχους σας. Σκεφτείτε μεγαλεπήβολα και δώστε σημασία στις λεπτομέρειες· αυτές κάνουν τη διαφορά».
Στην κορύφωση της ομιλίας, ο Κελαϊφί υπερασπίστηκε το παρελθόν της ομάδας του με μια απροσδόκητη τρυφερότητα: «Κάθε παίκτης που πέρασε άφησε το λιθαράκι του για να φτάσουμε εδώ. Ο Εμπαπέ, ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Καβάνι - όλοι βοήθησαν να χτιστεί ο σύλλογος. Να είστε πάντα πιστοί σε όσους σας έδωσαν». Η φράση του, επενδυμένη με τη βεβαιότητα του νικητή, έδειχνε να συγκινεί το κοινό.
Ο ίδιος μίλησε και για την οικονομική πλευρά της επένδυσής του: «Αγαπήσαμε το Παρίσι, είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Αγοράσαμε το κλαμπ για 70 εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα, χωρίς το στάδιο, αξίζει πάνω από 5 δισεκατομμύρια». Στο τέλος, μοίρασε φανέλες, φωτογραφήθηκε μπροστά στο τρόπαιο και αποχαιρέτησε το κοινό με τη φράση: «Δουλέψτε σκληρά, πιστέψτε στα όνειρά σας και ελάτε και εσείς στην οικογένεια της PSG!».
Και κάπως έτσι, το αμφιθέατρο που κάποτε δονούνταν από συνθήματα εναντίον του καπιταλισμού, έγινε σκηνή δοξολογίας του πιο λαμπερού του προσώπου. Από τις αφίσες της εξέγερσης, στα πανό του θεάματος, η Σορβόννη παραμένει καθρέφτης του Παρισιού: μιας πόλης που ξέρει να μετατρέπει κάθε ιδέα, ακόμη και την αμφισβήτηση, σε παράσταση.