Το 1966, στα 16 της χρόνια, ήταν η ντραμίστρια των Sweet Girls, του πρώτου γυναικείου ροκ συγκροτήματος στην Ελλάδα -τότε Αλίκη Γεωργίου και το 1975 Αλίκη Αρβανιτίδη, σύζυγος του Πασχάλη.
Η Αλίκη ήταν 14 χρόνων όταν γνώρισε τον Πασχάλη, σε πλατωνική σχέση. Τότε, τους χώρισε ο αυστηρός της πατέρας.
Η περιπετειώδης ζωή της Αλίκης πριν παντρευτεί τον Πασχάλη
Βρισκόμαστε στο έτος 1966. Φανταστείτε την εικόνα: Η Αλίκη, μόλις 16 ετών, ανεβαίνει στη ντραμς, δίπλα της, το συγκρότημά της (όλα τα μέλη γυναίκες, νεαρές Θεσσαλονικιές), οι Sweet Girls, και κάτω από τη σκηνή, το πλήθος που ανυπομονεί για να αρχίσουν. Η Αλίκη μετρά 1... 2... 3… Χτυπά τις μπαγκέτες και πλησιάζει στο μικρόφωνο που είναι τοποθετημένο μπροστά της. Τραγουδά: «I think I’m gonna be mad I think it’s today … yeah!». Και αυτό το yeah, το βγάζει με ένα εκπληκτικό ουρλιαχτό που απλώνει φωτιά. Αγόρια και κορίτσια τώρα χορεύουν, ενώ οι Sweet Girls παίζουν το τραγούδι «Ticket to Ride» των Beatles.
Οι Sweet Girls ήταν το πρώτο γυναικείο ροκ συγκρότημα που σχηματίστηκε στην Ελλάδα, και το «Ticket to Ride» ένα από τα τραγούδια που έλεγαν με μεγάλη επιτυχία.
Δεν υπάρχουν παρά μία ή δύο φωτογραφίες του συγκροτήματος (και αυτές δεν δείχνουν όλα τα μέλη), γιατί τα περισσότερα κορίτσια που μετείχαν στο γκρουπ, δεν ήθελαν να το μάθουν οι γονείς τους που ήταν αυστηροί και ήθελαν να ασχολούνται μόνο με τα μαθήματά τους.
Η Αλίκη Γεωργίου, ήταν η ντράμερ και τραγουδίστρια του συγκροτήματος. Τραγουδούσε με πάθος «She’s got a Ticket to Ride but She don’t care». Τι να σήμαιναν τότε αυτοί οι στίχοι του John Lennon για το 16χρονο αυτό κορίτσι; Κατά τη δική της εκδοχή, θα ερμηνεύονταν σίγουρα κάτι σαν «Πήρα ένα εισιτήριο για να φύγω και θα φύγω δεν με νοιάζει». Γιατί, πραγματοποιούσε αναμφίβολα ένα είδος φυγής από το σπίτι.
Τι μας είπε η Αλίκη Αρβανιτίδη: «Μπήκα στο γκρουπ, στις Sweet Girls κρυφά από τον πατέρα μου. Του είχα ζητήσει να μου αγοράσει κιθάρα και το απαγόρευσε γιατί ήθελε να αφοσιωθώ στα μαθήματά μου, να σπουδάσω και να γίνω γιατρός. Εγώ του είχα πει: "Τι; σε νεκροτομεία δεν μπαίνω!". Έτσι γράφτηκα στον Οδηγισμό (στα κορίτσια προσκόπους) για να έχω δικαιολογία να βγαίνω. Και πήγαινα κρυφά στις πρόβες και στις συναυλίες με τα κορίτσια…».
- Ήταν τότε που γνωρίστηκες με τον Πασχάλη;
«Όχι. Με τον Πασχάλη είχαμε γνωριστεί πιο πριν, όταν ήμουν 14 χρόνων. Είχαμε μια πλατωνική σχέση. Αλλά, το 1964, μας είδε ο πατέρας μου στον δρόμο και έκανε μεγάλη φασαρία. Αναγκάστηκα να διακόψω τη σχέση. Το 1966 και αρχές 1967, όσο ήμουν με τις Sweet Girls, δεν ήμουν με τον Πασχάλη. Εκείνος τότε ήταν πολύ ζωηρός και άλλαζε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα. Μετά το 1967, που τα φτιάξαμε κανονικά, του τα έκοψα όλα».
Σύμφωνα με όσα μας διηγήθηκε η Αλίκη (τότε με το επώνυμο Γεωργίου και σήμερα με το επώνυμο του συζύγου της, Αρβανιτίδη), στην περιπετειώδη εφηβεία της, ήταν ένα επαναστατημένο και ονειροπόλο κορίτσι.
Ο πατέρας της πολύ αυστηρός, ήθελε να την κρατήσει μακριά από συγκροτήματα, γιατί ήταν πρώτη μαθήτρια και φοβόταν ότι οι μουσικές θα την εμπόδιζαν να σπουδάσει.
Η Αλίκη, ήταν στον κόσμο που πράγματι ήθελε μόνον, όταν με την δικαιολογία του Οδηγισμού ξέφευγε από το σπίτι και βρισκόταν με τις Sweet Girls.
Επί σκηνής τραγουδούσε πολλές φορές με ουρλιαχτά το «Wooly Bully» και το «Ticket to Ride», ενώ έμπαινε σε ένα όμορφο όνειρο, τραγουδώντας το «Quand revient la nuit» του Johnny Hallyday και το «Tous les garçons et les filles» της Françoise Hardy.
Η διάλυση των Sweet Girls
Οι Sweet Girls είχαν μεγάλη επιτυχία στο νεαρόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Μέλη ήταν η Φανή Φωτίου (φωνή και κιθάρα), η Βάσω Σικαρίδου (κιθάρα), η Άννυ Γκιουζέ (μπάσο), η Τζένη Φιλιππίδου (όργανο), και η Αλίκη Γεωργίου (ντραμς και φωνή).
Σχεδόν με συνωμοτικούς κανόνες, τα πέντε κορίτσια εμφανίζονταν σε κλαμπ της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχαν ακόμη και στο ιστορικό Φεστιβάλ Μαμούθ που έγινε τον Μάιο του 1966 στην Αθήνα. Μάλιστα τότε, η μπασίστριά τους δεν μπόρεσε να το σκάσει από το σπίτι της και μαζί με τα άλλα κορίτσια, έπαιξε μπάσο ο Σωτήρης Αρνής των Forminx.
Το τέλος του συγκροτήματος
Οι Sweet Girls προς το τέλος του 1966 υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Music Box και ήταν έτοιμες να κάνουν δίσκο και να εμφανιστούν πανελλήνια με μάνατζερ τον Νίκο Μαστοράκη. Λίγο όμως μετά, διαλύθηκαν. Πώς;
Αφηγείται η Αλίκη: «Τελικά συμμετείχαμε σε μια μεγάλη συναυλία στο Παλέ ντε Σπορ. Εγώ είχα πει ότι θα πάω στον Οδηγισμό, ενώ πήγα με τα κορίτσια στη συναυλία. Και εκεί που ήμουν στη σκηνή και έπαιζα ντραμς, βλέπω ξαφνικά τον πατέρα μου από κάτω. Ήταν εκεί, γιατί ήταν μηχανικός ηλεκτρολόγος και ορίστηκε, χωρίς εγώ να το ξέρω, υπεύθυνος για τα ηλεκτρολογικά της συναυλίας. Δεν με είδε. Πέταξα αμέσως τις μπαγκέτες και εξαφανίστηκα από τη σκηνή. Πίστεψα πως τη γλίτωσα. Αλλά, στη συναυλία με είδαν τα ξαδέλφια μου και τηλεφώνησαν στη μάνα μου να της δώσουν συγχαρητήρια. Έτσι προδόθηκε το μυστικό και μόλις το έμαθε ο πατέρας μου, μου απαγόρευσε να ξαναπλησιάσω συγκροτήματα, με έβαλε υπό περιορισμό και διαλύθηκαν οι Sweet Girls».
Σε αυτή την ιδιότυπη μάχη πατέρα-κόρης ποιος τελικά νίκησε; Και οι δύο. Ο πατέρας, γιατί, μετά την διάλυση των Sweet Girls, η Αλίκη σπούδασε Νομική στο ΑΠΘ και έγινε δικηγόρος. Δεν έγινε βέβαια γιατρός, αλλά οι σπουδές ήταν αυτό που ουσιαστικά ικανοποίησε τον πατέρα.
Τώρα η κόρη τους, η Ζηνοβία Αρβανιτίδη, έχει από καιρό εγκατασταθεί στη Γαλλία, όπου και κάνει σπουδαία καριέρα ως μουσικός. Ποτέ η Αλίκη δεν έκανε το λάθος του πατέρα της. Ποτέ δεν πίεσε την κόρη της. Η Ζηνοβία ήταν εντελώς ελεύθερη να ακολουθήσει το μουσικό όνειρό της.
Αλλά, και η Αλίκη νίκησε, γιατί ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τη μουσική και τα συγκροτήματα αφού, στις 21 Ιουλίου 1975, παντρεύτηκε τον έρωτά της, τον τραγουδιστή Πασχάλη.
