Ο Λεωνίδας Κακούρης, ο τηλεοπτικός Δούκας Σεβαστός από τις «Άγριες Μέλισσες», μίλησε στο «Ενώπιος Ενωπίω» που προβλήθηκε το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Από τις πρώτες ερωτήσεις του παρουσιαστή ήταν φυσικά τι κοινά έχει ο ηθοποιός με τον σκληρό Δούκα από τις Άγριες Μέλισσες.
«Ο Δούκας είναι ένας εντελώς κόντρα ρόλος σε σχέση με μένα. Είμαι ένας εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας. Προκειμένου να βρω και να ανακαλύψω τις ποιότητες του Δούκα ανέτρεξα σε αυτό που έχουμε όλοι μας, τις αναμνήσεις. Έφερα στο μυαλό μου κάποιους ανθρώπους που ήταν ιδιαίτερα σκληροί εκείνη την εποχή».
Υπήρξε παιδί μεταναστών από τη Γερμανία που ήρθε στην Ελλάδα και ζούσε φιλοξενούμενος σε συγγενείς.
«Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν βίαια από τις εστίες τους, τις ζωές τους και δεν απέχουν πολύ από τις δικές μας ζωές διότι έχουμε λίγο την αίσθηση ότι κάποιοι πολιτισμοί έχουν μείνει πίσω. Ένας μετανάστης έχει μεγάλο βάρος να μεταφέρει. Είμαι παιδί μεταναστών, δούλευαν σε εργοστάσιο και οι δύο, ο πατέρας μου ήταν οδηγός, η μητέρα μου έραβε. Εγώ γεννήθηκα στη Γερμανία και μετά άρχισε μια μικρή οδύσσεια όπου με έπαιρνε ο ένας συγγενής μετά τον άλλον. Χωριστήκαμε μέχρι περίπου τετάρτη, πέμπτη δημοτικού που γύρισαν όλα τα μέλη της οικογένειας».
Ιδιαίτερη ήταν η αναφορά του Λεωνίδα Κάκουρη στην παιδική του ηλικία καθώς έχασε την αδελφή του σε ηλικία 9 ετών και τον πατέρα του μόλις στα 17 του.
«Ήμουν 17 στα 18 όταν έχασα τον πατέρα μου. […] Όταν έχασα την αδελφή μου ήμουν 13 και εκείνη 9 ετών. Πλέον έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά υπήρξε αυτή η δυσκολία αντικειμενικά. Έφερα και ένα χρέος μετά γιατί ο πατέρας μου σκοτώθηκε με ένα ταξί που δούλευε. Πλήρωσε πολύ άσχημα ότι δεν φορούσε ζώνη. Και κατόπιν εργαζόμουν και ξεχρέωνα το αυτοκίνητο».
Σχετικά με τον γάμο του, ο Λεωνίδας Κακούρης είπε: «Νομίζω θα μπορούσα να ζω χωρίς όρκους και δεσμεύσεις. Έχουμε δει πολλούς όρκους να καταπατούνται. Σε βάθος χρόνου νομίζω ο γάμος θα αρχίσει να περνά μεγάλη κρίση. Ήδη περνά… Αυτό που πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους δεν είναι τα δεσμά ή οι βέρες, αλλά τα μάτια και η αλήθεια τους. Να σέβονται ο ένας τον άλλο» συμπληρώνοντας: «Αυτή την περίοδο δεν υπάρχει χρόνος ούτε να βρεθούμε με τη γυναίκα μου. Θα βρούμε χρόνο στο τέλος της ημέρας αλλά οι υποχρεώσεις ειδικά με τα παιδιά είναι πολύ μεγάλες».
Όσο για την περίοδο που αντιμετώπισε την κατάθλιψη εξήγησε: «Είναι τόσο άδικο για τον καθένα από εμάς να βιώνει αυτή την εσωτερική φυλακή. Είναι ένα μέρος από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα. Αν η φυλακή είναι μέσα σου, όπου και αν ταξιδέψεις, υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο που έχουν αυξηθεί οι ασθένειες και οι καταθλίψεις. Έχει να κάνει με την πίεση, τον τρόπο ζωής, με το ότι θέλουμε να αποκτήσουμε χίλια πράγματα, όταν βομβαρδιζόμαστε από εκατομμύρια πληροφορίες. Δεν προλαβαίνουμε να σταθούμε. Μπορεί να βλέπουμε πολλά αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα από την ουσία των πραγμάτων. Δεν προλαβαίνουμε καν να αφομοιώσουμε αυτά που μαθαίνουμε. Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος και μέσα σε μια ημέρα θα έχουν έρθει άλλες πληροφορίες που καπακώνουν τις προηγούμενες. […] Όλα αυτά μένουν μέσα σου σαν ένα αγκάθι. Δεν είναι καμιά σοβαρή ασθένεια, αν την κοιτάξεις, αν βρεις έναν άνθρωπο. Έχει να κάνει σίγουρα με την παιδική ηλικία. Απενοχοποιείσαι κι εσύ. Τα βγάζεις όλα στο φως για να φύγει η μούχλα».
Δείτε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Λεωνίδα Κακούρη..
Μιλάει για τον χαμό της αδερφής του, του πατέρα του αλλά και τον ερχομό της κόρης του...