Μπορεί να μοιάζει με μια αυθόρμητη κουβέντα στον καβγά, όμως η φράση «Γιατί δεν μπορείς να είσαι σαν τον/την…;» είναι από τις πιο τοξικές που μπορεί να ειπωθούν σε ένα ζευγάρι.
Αυτό υποστηρίζει ψυχολόγος και ερευνήτρια σχέσεων, η οποία εξηγεί ότι πολλά ζευγάρια δεν χωρίζουν από μεγάλες κρίσεις, αλλά από μικρά, επαναλαμβανόμενα «τραύματα» στην επικοινωνία τους.
Σύμφωνα με την ειδικό, πίσω από τη φράση «Γιατί δεν είσαι σαν τον άντρα της φίλης μου;», κρύβεται ένα σαφές και βαθιά πληγωτικό μήνυμα:
«Δεν είσαι αρκετός/ή – και κάποιος άλλος θα τα κατάφερνε καλύτερα».
Είτε αναφέρεστε σε έναν πρώην, είτε σε κάποιο πρόσωπο του κύκλου σας, είτε σε μια «παλιότερη εκδοχή» του συντρόφου σας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: γεννάται μια αίσθηση ανασφάλειας και μειονεξίας, που μπορεί να διαβρώσει αργά αλλά σταθερά τη σχέση.
Γιατί το λέμε;
Στην πραγματικότητα, η φράση αυτή δεν είναι το βασικό πρόβλημα, αλλά το σύμπτωμα μιας βαθύτερης δυσλειτουργίας: τον φόβο να εκφράσουμε ανοιχτά αυτά που χρειαζόμαστε.
Όπως δείχνουν και σχετικές μελέτες, οι άνθρωποι που δεν νιώθουν σιγουριά στη σχέση τους, τείνουν να καταπιέζουν τα παράπονά τους. Και όταν αυτά ξεσπούν τελικά, βγαίνουν μέσα από συγκρίσεις:
«Ο σύζυγος της Μαρίας κανονίζει ραντεβού. Εσύ;»
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι θέλουν άλλον σύντροφο. Είναι ότι δεν νιώθουν ασφαλείς να ζητήσουν αυτό που πραγματικά χρειάζονται.
Πώς να εκφράσετε σωστά τις ανάγκες σας
Αντί να κάνετε σύγκριση, δοκιμάστε να επικοινωνήσετε το συναίσθημά σας με ειλικρίνεια. Παραδείγματα:
«Θα είχε σημασία για μένα να μιλάμε με ηρεμία, ακόμα και όταν διαφωνούμε».
«Νιώθω άβολα όταν φωνάζουμε. Θα ήθελα να προσπαθήσουμε να κρατάμε τον τόνο χαμηλά».
Αυτές οι εκφράσεις δεν κριτικάρουν τον άλλο. Κάνουν “πρόσκληση για σύνδεση” και δείχνουν σεβασμό τόσο στις δικές σας ανάγκες όσο και στη σχέση συνολικά.
Το μήνυμα της ψυχολόγου
«Οι σχέσεις βασίζονται στην αποδοχή και την επικοινωνία. Όχι στη σύγκριση και την επίκριση», λέει η ειδικός.
Αν θέλουμε να τις διατηρήσουμε ζωντανές και υγιείς, πρέπει να έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε ανοιχτά — και να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου ο άλλος νιώθει ότι αξίζει όπως είναι, όχι όπως “θα έπρεπε” να είναι.