Ο Λουκ Πίκερινγκ, πατέρας δύο παιδιών από το Νότιγχαμ, μίλησε για την περιπέτεια της υγείας του που ξεκίνησε με ένα απλό μούδιασμα.
Ο 33χρονος παρατήρησε ένα παράξενο μούδιασμα στα χέρια του, το οποίο την επόμενη μέρα είχε προχωρήσει στα δάχτυλα των ποδιών του.
Παρά τα συμπτώματα, συνέχισε κανονικά να εργάζεται. Σύντομα όμως κατάλαβε ότι η κατάστασή του χειροτέρευε.
«Κουβαλούσα τον μεγάλο μου γιο στις σκάλες και απλά ένιωσα αδύναμος και νόμιζα ότι θα τον έριχνα κάτω», δήλωσε ίδιος στον Independent.
Παρότι ο Πίκερινγκ επέμενε ότι μπορούσε ακόμη να πάει στη δουλειά, η σύντροφός του κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε και τον πήγε στα επείγοντα. Εκεί οι γιατροί διέγνωσαν σύνδρομο Guillain-Barre (GBS), μια σπάνια αυτοάνοση πάθηση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να επιτίθεται στο νευρικό σύστημα.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Πίκερινγκ δεν επέστρεψε στο σπίτι του για άλλες 94 ημέρες. «Νόμιζα ότι θα έβγαινα σύντομα από το νοσοκομείο, αλλά καθώς περνούσε η εβδομάδα, γινόμουν όλο και πιο αδύναμος. Από το να χρησιμοποιώ πατερίτσες, κατέληξα να με σηκώνουν με μηχανισμό ανύψωσης. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μόνος μου», περιέγραψε.
Η κατάστασή του επιδεινώθηκε δραματικά, με αποτέλεσμα να παραλύσει εντελώς από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Ακόμη και το πρόσωπό του παρέλυσε, με συνέπεια να αναγκάζεται να κοιμάται με ανοιχτά μάτια για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, καθώς δεν μπορούσε να τα κλείσει.
Το σύνδρομο Guillain-Barre
Το σύνδρομο Guillain-Barre συνήθως προκαλείται από ιογενή λοίμωξη και η πάθηση προκαλεί μυρμήγκιασμα, μούδιασμα ή τσιμπήματα στα χέρια και τα πόδια, προτού τα συμπτώματα εξαπλωθούν σε άλλα μέρη του σώματος, προκαλώντας μυϊκή αδυναμία. Ωστόσο, ο Πίκερινγκ δεν θυμάται να είχε κρυολόγημα, πυρετό ή στομαχικές διαταραχές πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα.
Η πάθηση αντιμετωπίζεται με ανοσοθεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της ενδοφλέβιας χορήγησης ανοσοσφαιρίνης (IVIG) και της θεραπευτικής πλασμαφαίρεσης.
Παρότι ο Πίκερινγκ έλαβε θεραπεία με IVIG, η κατάστασή του συνέχισε να επιδεινώνεται, με αποτέλεσμα οι γιατροί να αποφασίσουν τη μεταφορά του στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
«Ένιωθα ότι χειροτέρευα. Προετοιμάστηκα να πω αντίο στην οικογένειά μου, αλλά δεν ήθελα να το κάνω. Απλώς τους είπα 'τα λέμε αργότερα», είπε. Ο ίδιος ωστόσο ήταν αποφασισμένος να βγει από το νοσοκομείο και να περπατήσει ξανά. Η τρίτη δόση IVIG σε συνδυασμό με μετάγγιση πλάσματος αίματος τελικά έδωσε αποτελέσματα, επιτρέποντας του να ξεκινήσει την αποκατάσταση. Υποβλήθηκε σε λογοθεραπεία και έμαθε πώς να περπατά ξανά κάτι που κατάφερε τον Φεβρουάριο του 2024.
Το μούδιασμα τον τρομάζει ακόμα και σήμερα
Σήμερα, έναν χρόνο μετά την επιστροφή του στο σπίτι, ζει μια σχεδόν κανονική ζωή, έχοντας επιστρέψει στη δουλειά του όπου επισκευάζει αυτοκίνητα και τρακτέρ.
Παρότι εξακολουθεί να μην αισθάνεται τα δάχτυλα των ποδιών του, νιώθει ευγνώμων για τη θεραπεία που έλαβε. Ωστόσο, ο μικρός κίνδυνος υποτροπής της πάθησής του εξακολουθεί να τον απασχολεί. «Αν ξυπνήσω μέσα στη νύχτα με μούδιασμα, αυτό είναι. Μένω ξύπνιος όλη τη νύχτα γιατί νομίζω ότι ξανά συμβαίνει».
Μετά την ανάρρωσή του, έγινε εθελοντής πρεσβευτής ασθενών για το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (NRC), μια ολοκαίνουργια μονάδα αποκατάστασης 70 κλινών, και υποστηρίζει άλλους ασθενείς που περνούν παρόμοια αποκατάσταση.