Ηταν μια ζεστή Δευτέρα, 25 Ιουλίου του 1983. Η παραλιακή ήταν ήδη μποτιλιαρισμένη από το απόγευμα καθώς οι Αθηναίοι πήγαιναν στο μεγάλο πάρτι.
Και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Βουλιαγμένη. Η βραδιά χαρακτηρίστηκε ως το «Woodstock της Αθήνας» και όσοι τυχεροί την έζησαν δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Σήμερα η πλάζ της Βουλιαγμένης, τιμητικά, ονομάζεται πλάζ Λουκιανος Κηλαηδόνης, πρός τιμήν του συνθέτη που έβαλε την παραλία στην ιστορία της ελληνικής μουσικής...
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης προετοίμαζε το πάρτι πολύ καιρό πρίν. Αρχικά πηγαίνει στα γραφεία του ΕΟΤ και ζητά να τού παραχωρηθεί η πλαζ της Βουλιαγμένης για να κάνει ένα μοναδικό πάρτι. Και ηθελε την βραδιά που θα του δώσουν την πλαζ να έχει οπωσδήποτε πανσέληνο. Είχε ψάξει στο ημερολόγιο και είχε δει ότι εκείνο το βράδυ ήταν της 25ης Ιουλίου.
«Σκεφτόμουν πάντα ότι θα ήταν πολύ ωραίο να μαζευτούμε όλοι μια βραδιά με φεγγάρι, να ξαπλώσουμε στην αμμουδιά και να ακούμε μουσική όπου θα έρχεται από τη θάλασσα. Κάθε τόσο να βλέπουμε πυροτεχνήματα γύρω μας. Κι αν μας αρέσει, να σηκωθούμε και να χορέψουμε. Θα ήθελα μάλιστα να πετούσαν και χιλιάδες πυγολαμπίδες γύρω μας, αλλά δυστυχώς αυτό θα ήταν δύσκολο να γίνει», έλεγε ο Κηλαηδόνης.
Κι όλα έγιναν όπως τα είχε σχεδιάσει.. Μέχρι το απόγευμα της 25ης Ιουλίου είχαν πουληθεί πάνω από 25.000 εισιτήρια – η τιμή τους ήταν 300 δραχμές- αλλά υπολογίζεται ότι στην πλαζ βρέθηκαν σχεδόν 100.000 άνθρωποι. Ερωτευμένα ζευγάρια, οικογένειες με καροτσάκια και μωρά, μεγάλες και μικρές παρέες. Όλοι άπλωσαν την πετσέτα τους στην άμμο, έκαναν βραδινό μπάνιο, ζαλίστηκαν με τις μπύρες, τραγούδησαν και χόρεψαν μέσα στο νερό....
Περίπου 4.000 άνθρωποι δεν γύρισαν στο σπίτι τους το βράδυ. Προτίμησαν να μείνουν στην παραλία και να γυρίσουν το πρωί με το λεωφορείο της γραμμής. Ο Κηλαηδόνης με τους μουσικούς του, τους ηχολήπτες και τους φωτιστές, βρίσκονταν από νωρίς στο χώρο. Το πρότζεκτ ήταν για την επόχή δύσκολο. Από νωρίς βρέθηκαν στην πλάζ και οι τεχνικοί της τηλεόρασης, αφού η συναυλία μεταδόθηκε απευθείας απο την ΕΡΤ. Ακόμα και το στήσιμο της εξέδρας μέσα στη θάλασσα, απ όπου τραγούδησε ο Κηλαηδόνης και οι άλλοι καλλιτέχνες, δεν ήταν κάτι εύκολο. Επιστρατεύτηκαν ακόμα και ασύρματοι της τροχαίας ώστε να γίνουν οι τεχνικές συνεννοήσεις. Οι πόρτες της πλάζ άνοιξαν στις 7 το απόγευμα και η παραλία άρχισε να γεμίζει με κόσμο. Ολη τη νύχτα δεν σταμάτησαν να καταφθάνουν από κάθε γωνιά της Αθήνας. Οταν τα εισητήρια τελείωσαν, πολλοί πήδηξαν τα κάγκελα της πλαζ, αγνοώντας τους φύλακες. Τελικά, υπο την πίεση του κόσμου που περίμενε έξω, οι πόρτες άνοιξαν και όσοι βρίσκονταν στον δρόμο εισέβαλαν στην αμμουδιά....
Καλωσορίσατε στο πάρτι μας» είπε στο μικρόφωνο ο Κηλαηδόνης και η συναυλία άρχισε. Οι περισσότεροι είχαν ήδη βουτήξει και παρακολούθησαν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες που έπαιζαν στην πλωτή εξέδρα που στήθηκε σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από την ακτή...Οσοι καλλιτέχνες συμμετείχαν στο πάρτι του Λουκιανού έφθαναν στην εξέδρα με κρις κράφτ.
Οι θεατές μπαινόβγαιναν στη θάλασσα, έπαιζαν ρακέτες, χόρευαν στην άμμο, έκαναν πικ νικ, έπιναν. Κι όλα αυτά κάτω από το τεράστιο φεγγάρι που φώτιζε την παραλία. Η συναυλία άρχισε στις 9 και τελείωσε στις 2 τα ξημερώματα. Ακούστηκαν δεκάδες τραγούδια από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τους φίλους του που βρέθηκαν στην πλωτή εξέδρα....
Βαγγέλης Γερμανός, Διονύσης Σαββόπουλος, Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Νταλάρας, Μαργαρίτα Ζορμπαλά και Μαντώ. Όσοι βρέθηκαν στο πάρτι της Βουλιαγμένης ακόμα θυμούνται τη συναυλία που άλλαξε τη νοοτροπία και έβγαλε τους καλλιτέχνες από τα στάδια. Έτσι ξεκίνησαν να γίνονται συναυλίες σε φυσικούς χώρους όπως λόφοι, ποτάμια και κάστρα.