«Υπάρχουν σπίτια σιωπηρά, σπίτια που μιλούν και υπάρχουν σπίτια που τραγουδούν». Εχοντας μια ιστορία που υπερβαίνει τα 800 χρόνια, το αρχοντικό Camara Suites στην Ανδρο μοιάζει να είναι βγαλμένο από άλλη εποχή, παραμυθένιο, με πολυτέλεια και φινέτσα, ξυπνάει μνήμες και αρώματα του
παρελθόντος σε όσους επιλέξετε να το επισκεφθείτε.
Εχοντας το προνόμιο να βρίσκεται στο πιο υπερυψωμένο και απόκρημνο σημείο του βράχου, έχεις την αίσθηση ότι ταξιδεύεις στα κύματα και τον χρόνο.
Παλιός οχυρωματικός πύργος, κατά την Ενετική εποχή, σου εξασφαλίζει απόλυτη
εποπτεία της χερσονήσου και του κόλπου, ενώ εσύ καραδοκείς αν θα εμφανιστεί ή όχι κάποιος πειρατής.
Με ανέσεις που ξεπερνούν το αναμενόμενο, οι Suites υπόσχονται ότι θα δώσουν στον ταξιδιώτη μια εμπειρία απόλυτης χαλάρωσης, με ήχους και χρώματα της θάλασσας που σπάνια μπορεί κανείς να αισθανθεί.
Πολυτελή χειροποίητα έπιπλα με υπογραφή του N. Haritos, χειροποίητα στρώματα της εταιρείας HYPNOS brand, εικαστικά στοιχεία που απηχούν την ανδριώτικη ναυτοσύνη, ατμοσφαιρικός φωτισμός, όλα αυτά συνθέτουν ένα ειδυλλιακό σκηνικό, έτοιμο να ικανοποιήσει και τα πιο απαιτητικά γούστα.
Σουίτες με στιλ και άποψη
Το όνομά μου είναι Φόρκυς, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Είμαι θεότητα με όψη γέροντα και σχετίζομαι με την περιφορά των υδάτων…
Με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση, η σουίτα αυτή θυμίζει όσο καμία άλλη τις
παλιές ένδοξες εποχές του σπιτιού. Η μεγαλύτερη σε μέγεθος σουίτα αντιστοιχεί στην παλιά αίθουσα δεξιώσεων που λάμπρυναν τον χώρο στη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Με γεύση από το παρελθόν μιας ναυτικής μεγαλοσύνης, με τον αέρα της αρχοντιάς ενός πραγματικού νεοκλασικού και θέα το κάστρο και τη θάλασσα, ο επισκέπτης δεν επιλέγει απλώς μια διαμονή, αλλά πολύ περισσότερο εμπλέκεται στην ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου. Ιδιαίτερο σημείο αναφοράς το τμήμα της οροφογραφίας-τοιχογραφίας που διασώθηκε από τον βομβαρδισμό στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και συντηρήθηκε κατά τη διαδικασία της αναπαλαίωσης.
Το όνομά μου είναι Λευκοθέα ή Ινώ, κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας. Είμαι η θεά του αφρού και των κυμάτων και βοηθώ τους ναυτικούς την ώρα της θύελλας. Ετσι βοήθησα και τον Οδυσσέα δίνοντάς του το μαγικό μαγδάνι για να φτάσει ασφαλής στο νησί των Φαιάκων.
Εχοντας ένα μαγευτικό μπαλκόνι πάνω στα βράχια της θάλασσας, η σουίτα αυτή φαντάζει με πλοίο που ταξιδεύει στα κύματα.
Ανεση, πολυτέλεια και αισθητική που παντρεύει το παλαιό με το σύγχρονο υπόσχονται μια αξέχαστη διαμονή.
Ξύλινα παραδοσιακά πατώματα από κυπαρίσσι, παλαιά αντικείμενα της οικογένειας από τη ναυτική παράδοση και ατμοσφαιρικός φωτισμός με ιδιαίτερη επιμέλεια, αναδεικνύουν τη φιλοσοφία της φιλοξενίας των Camara Suites.
Το όνομά μου είναι Οδυσσέας, γιος του Λαέρτη και της Αντίκλειας, ξακουστός ήρωας του Τρωικού Πολέμου. Με αποκαλούν πολυμήχανο και έχω γνωρίσει τις διαθέσεις της θάλασσας όσο κανένας άλλος θνητός.
Εχοντας το προνόμιο να βρίσκεται στο πιο υψηλό τμήμα του αρχοντικού, συμπεριλαμβάνοντας και τη σοφίτα του, η σουίτα αυτή ξεχωρίζει για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της.
Με προεξάρχον στοιχείο στον χώρο την πολύ μοναδική στήριξη της στέγης, την αποκαλούμενη «μάνα», ο επισκέπτης μένει έκπληκτος και αντιλαμβάνεται συγχρόνως τον τρόπο με τον οποίο οι παλιοί τεχνίτες του τόπου στήριζαν τις στέγες των σπιτιών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Με ξύλα από κυπαρίσσι -χρονολογούμενα από τα μέσα του 1920- που διαπερνούν τα επίπεδα και συνδυάζονται άψογα με την παλιά πέτρα των τοίχων, με άψογη διαρρύθμιση χώρου σε τρία επίπεδα και ένα καταπληκτικό μπαλκόνι με θέα το κάστρο και τον φάρο, ο επισκέπτης θα νιώσει μια εμπειρία ανεπανάληπτη.
Το όνομά μου είναι Κητώ, κόρη του Πόντου και της Γαίας. Αντιπροσωπεύω τη θάλασσα και τους κινδύνους που αυτή γεννά, ενώ συχνά σχετίζομαι με τα μεγαλόσωμα κήτη που κατοικούν σε αυτή…
Με θέα που κόβει την ανάσα, στην πιο βορινή πλευρά του αρχοντικού, πάνω στο πιο απόκρημνο σημείο του βράχου, δεν ακούς απλώς τη θάλασσα, τον άνεμο και τον παφλασμό των κυμάτων.
Πολύ περισσότερο νιώθεις ότι βρίσκεσαι εν πλω στα άλλοτε φουρτουνιασμένα, άλλοτε γαλήνια νερά.
Η μικρότερη σε μέγεθος από τις άλλες σουίτες θα σου εγγυηθεί για στιγμές απόλυτης χαλάρωσης σε μία εμπειρία αισθήσεων που δύσκολα συναντά κανείς.
Πολυτέλεια, αρχοντιά και ρομαντισμός σε ένα μοναδικό πάντρεμα στοιχείων, καθιστούν την σουίτα αυτή από κάθε άποψη τον απόλυτο προορισμό για επισκέπτες που ψάχνουν αυθεντικές εμπειρίες.
Η Ανδρος για την Ιστορία...
Η Ανδρος στην Ενετοκρατία
Το 1207 οι Ενετοί κατέκτησαν το νησί και η Ανδρος αποτελούσε μια μικρή λατινική ηγεμονία με θεμελιωτή της, τον Marino Dandolo. Σε αυτόν οφείλεται η ανέγερση των τριών κάστρων, το κάστρο του «Μακροταντάλου» (παραφθορά του ονόματος του ηγεμόνα Marco Dandolo), το «Κάτω Κάστρο» και «Μέσα Κάστρο» και το «Πάνω Κάστρο». Το σπίτι χτίστηκε την εποχή της Λατινοκρατίας και αποτελούσε έναν από τους αμυντικούς περιμετρικούς πύργους του «Κάτω Κάστρου». Μέσα στο «Κάτω Κάστρο» είχε δημιουργηθεί ένας μεσαιωνικός οικισμός που συν τω χρόνω γνώρισε εμπορική και οικονομική άνθηση.
Ο οχυρωμένος αυτός οικισμός αναπτύχθηκε πάνω στη χερσόνησο, από όπου προέκυψε η παλιά πόλη της Ανδρου μέσα από την πόρτα που το έκλεινε από δυτικά, την «Οξώπορτα». Η νησίδα που βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου και ενώνεται με πέτρινη καμάρα παρέμεινε η ακρόπολη του κάστρου και η έδρα της ενετικής διοίκησης.
Εκτός από την κυρία είσοδο στο κάστρο, υπήρχαν και άλλες μικρότερες πύλες που
για την υπεράσπισή τους κυρίως από τους πειρατές, είχαν ανεγερθεί αυτοί οι
αμυντικοί πύργοι. Η πειρατεία αποτελεί μόνιμη μάστιγα για την Ανδρο. Μετά το 1400 θα ενταθεί, υποκινούμενη από τους Τούρκους.
Το 1556 το νησί τελικά πέρασε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στις οικίες και τους πύργους του Κάστρου, μέχρι την καταστροφή του από τον διαβόητο πειρατή Hugues De Creveliers το 1672. Ακολουθεί σφαγή των κατοίκων
και οι εναπομείναντες κάτοικοι εγκαταλείπουν το Κάστρο και κτίζουν πύργους στην ενδοχώρα.
Η Ανδρος στα χρόνια της Επανάστασης
Μεγάλη ήταν η συμβολή της Ανδρου στην Επανάσταση του 1821 κατά των Τούρκων. Στις 10 Μαΐου ο Ανδριώτης λόγιος, νεοέλληνας διαφωτιστής Θεόφιλος Καΐρης ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης στον πύργο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία βρίσκεται 100 μέτρα από το σπίτι. Σε λίγη απόσταση κάτω από την εκκλησία βρίσκεται η οικία του Θεόφιλου Καΐρη, που σήμερα στεγάζει το ψηφιακό μουσείο της Ανδρου.
Μετά την απελευθέρωση το 1829, στο Κάστρο κατοίκησαν πλούσιοι άρχοντες, γαιοκτήμονες ή καραβοκύρηδες από κοντινά χωριά, όπως οι Στενιές, ή πλούσιοι ναυτικοί και έμποροι αστοί.
Το σπίτι
Το σπίτι βρέθηκε τότε (άγνωστο πώς) στην ιδιοκτησία της οικογενείας αρχόντων
Μπίστη. Ολα τα σπίτια εκείνης της περιόδου στο Κάστρο ακολουθούν μια ομοιομορφία σε σημείο εμμονής. Ολα είναι διώροφα και όλα είχαν έναν στεγασμένο ημιυπαίθριο χώρο προς την πλευρά του δρόμου, ο οποίος είχε την ίδια ρυθμολογία της βενετσιάνικης επιρροής με καμάρες στηριγμένες σε λεπτές μαρμάρινες κολόνες.
Το σπίτι έχει τοίχους με πλάτος 1,50 μέτρα οι οποίοι είναι φτιαγμένοι από ισχυρή πέτρα με porcelana. Στο ισόγειο, που ονομάζουν στην Ανδρο «κατώι», υπήρχε χτισμένη με πέτρα στέρνα συλλογής βρόχινου νερού που χρησίμευε για την παροχή νερού στους κατοίκους σε περίπτωση πολιορκίας. Εκεί ήταν το πλυσταριό, ο χώρος που έκαναν οι ιδιοκτήτες τα «χοιροσφάγεια» και τα καπνιστά λουκάνικα, και που επίσης χρησίμευε σαν αποθήκη.
Το 1926 οι κληρονόμοι, τα τρία παιδιά του τότε ιδιοκτήτη Κλεάνθη Μπίστη, το
πούλησαν στον πλοίαρχο Ματθαίο Κουτσούκο από τις Στενιές. Εδώ μετά από
επισκευές και έπιπλα αγορασμένα κυρίως από το εξωτερικό, έμεινε με την οικογένειά του, τη σύζυγό του από το Swansea της Ουαλίας Helen Peters, την κόρη του Αννεζιώ, μετέπειτα σύζυγο του ιατρού Πέτρου Καΐρη και τη Λουίζα σύζυγο Στρατηγού Ιωάννη Τσατσόμοιρου. Το 1943, στον βομβαρδισμό των Γερμανών από θαλάσσης, κατά τον οποίο καταστράφηκε το «Μέσα Κάστρο» και όλα τα αρχοντικά των Εμπειρίκων, στη σημερινή πλατεία του Αφανούς Ναύτη, γκρεμίστηκε και η νότια πλευρά του σπιτιού προς τη θάλασσα. Η οικογένεια το επισκεύασε μετά την επιστροφή του πλοιάρχου και πλοιοκτήτη Ματθαίου Κουτσούκου ο οποίος είχε αποκλειστεί εκτός Ελλάδος και είχε λάβει μάλιστα μέρος σε πολλές νηοπομπές ως πλοίαρχος της εμπορικής ναυτιλίας. Σε μια από αυτές είχε διασώσει ναυαγούς αγγλικού υποβρυχίου και για την διάσωση μάλιστα αυτή βραβεύτηκε από το αγγλικό ναυαρχείο.
Στα ξύλα που στηρίζουν την οροφή (κυπαρίσσια φερμένα από το εξωτερικό) φαίνονται ακόμα τρεις οπές από οβίδες εκείνου του βομβαρδισμού.
Κατά την περίοδο των βομβαρδισμών από τους Γερμανούς, το κατώι του σπιτιού
διέσωσε τους περισσότερους κατοίκους της γειτονιάς της Καμάρας, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο λόγω της ισχυρής κατασκευής του.
Το σπίτι δόθηκε στη Λουίζα Κουτσούκου-Τσατσομοίρου, κόρη του Ματθαίου Κουτσούκου, και πέρασε στην εγγονή της, Λουίζα Διαπούλη, η οποία ανέλαβε με τον σύζυγό της, Δημήτριο Στογιόγλου, την αναπαλαίωσή του.