Πολλοί ονειρεύονται να επισκεφθούν την Times Square της Νέας Υόρκης ή να δουν από κοντά τη Μόνα Λίζα στο μουσείο του Λούβρου. Σύμφωνα με έναν ειδικό όμως, σε αυτά τα τουριστικά μερή, η αλήθεια απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Ο Άνταμ Κέλτον, παθιασμένος εξερευνητής και συνεργάτης του VegOut, μοιράστηκε την άποψή του για μερικά από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του πλανήτη κι όπως λέει το πρόβλημα δεν βρίσκεται στους προορισμούς αυτούς καθεαυτούς, αλλά στις μη ρεαλιστικές προσδοκίες που δημιουργούνται από τις προσεκτικά επιμελημένες φωτογραφίες.
Όπως έγραψε: «Τα social media έχουν κάνει viral ορισμένους προορισμούς. Μετά φτάνεις εκεί και η πραγματικότητα σε χτυπάει σαν μέτριο πρωινό ξενοδοχείου». Ο Κέλτον υποστηρίζει ότι πολλά αγαπημένα ταξιδιωτικά αξιοθέατα έχουν γίνει πια υπερβολικά πολυσύχναστα ή απλώς απογοητεύουν όποιον τα επισκέπτεται, προτείνοντας παράλληλα εναλλακτικές που προσφέρουν πιο ουσιαστικές εμπειρίες. Ακολουθούν οι 9 προορισμοί που δεν ανταποκρίνονται στη «χρυσή» τους φήμη.
Times Square, Νέα Υόρκη
Ο Κέλτον, που έζησε στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του στη γαστρονομία, ανέφερε ότι επισκέφθηκε την Times Square «οικειοθελώς» μόνο λίγες φορές. Περιέγραψε το φαγητό στην περιοχή ως «καθολικά απαίσιο», εκτός κι αν κάποιος περπατήσει «αρκετά χιλιόμετρα παραπέρα».
Επιπλέον, η περιοχή, γνωστή για τις φωτεινές νέον πινακίδες της, είναι κατάμεστη από «ασφυκτικά» πλήθη, αλυσίδες εστιατορίων και πανάκριβα καταστήματα με σουβενίρ – για να μην αναφερθεί κανείς στους αναρίθμητους ανθρώπους ντυμένους ως διάσημοι χαρακτήρες που υπερχρεώνουν τους τουρίστες για μια φωτογραφία.
Αντί γι’ αυτό, ο Κέλτον συμβουλεύει τους επισκέπτες να περάσουν το πολύ δέκα λεπτά στην περιοχή, πριν κατευθυνθούν προς τα θέατρα του Μπροντγουέι, το West Village ή το Μπρούκλιν για μια πιο ουσιαστική εμπειρία.
Μόνα Λίζα, Μουσείο Λούβρου, Παρίσι
Παρότι ο Κέλτον αποκάλεσε το Λούβρο «πραγματικά απίστευτο», ανέφερε ότι το να δεις την Μόνα Λίζα από κοντά σπάνια ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που μπορεί να έχεις. Προειδοποιεί μάλιστα ότι οι τουρίστες ωθούνται μέσα σε ένα «τεράστιο» πλήθος για να ρίξουν μια ματιά από περίπου πέντε μέτρα μακριά στο «εκπληκτικά μικρό» έργο τέχνης το οποίο βρίσκεται πίσω από αλεξίσφαιρο γυαλί.
Οι περισσότεροι καταφέρνουν να δουν τον πίνακα για περίπου 30 δευτερόλεπτα, τη στιγμή που όλοι σηκώνουν τα κινητά τους για να τραβήξουν μια «θολή φωτογραφία», προτού η ασφάλεια ζητήσει από το πλήθος να προχωρήσει για να μπουν οι επόμενοι.
Ο Κέλτον επισημαίνει ότι υπάρχουν άλλα αριστουργήματα στο Λούβρο που προσφέρουν πολύ πλουσιότερη εμπειρία, αλλά λαμβάνουν μικρότερη προσοχή — όπως έργα του Καραβάτζιο και του Ρέμπραντ.
Λεωφόρος του Χόλιγουντ, Λος Άντζελες
Σύμφωνα με τον Kelton, η Λεωφόρος του Χόλιγουντ υπόσχεται άφθονη λάμψη και glamour — αλλά δεν τα προσφέρει. Το παγκοσμίου φήμης σημείο, με τα πεζοδρόμια γεμάτα ροζ αστέρια, τιμά επιτεύγματα των πιο εμβληματικών ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών και παραγωγών.
Ωστόσο, οι επισκέπτες μπορεί να μείνουν απογοητευμένοι από το θλιβερό περιβάλλον, το οποίο περιλαμβάνει ένα «βρώμικο κομμάτι ραγισμένου πεζοδρομίου», τουριστικές παγίδες που πωλούν αναμνηστικά και «επιθετικούς» επαίτες.
Όπως προσθέτει: «Τα αστέρια του Walk of Fame είναι βρώμικα. Το Chinese Theatre είναι ενδιαφέρον για περίπου πέντε λεπτά. Και οι πιθανότητες να δεις πραγματική διασημότητα είναι όσο χαμηλές κι οπουδήποτε αλλού στο LA: σχεδόν μηδενικές».
Για να εξερευνήσει κανείς το Λος Άντζελες «σωστά», προτείνει να επισκεφτεί το Μουσείο Getty, να ανακαλύψει τη γαστρονομική σκηνή της Koreatown, ή να κάνει hiking στο Runyon Canyon.
Πύργος της Πίζας, Ιταλία
Αν και ο Κέλτον δεν έχει επισκεφθεί ο ίδιος την Πίζα, σημειώνει ότι τα αρνητικά σχόλια από άλλους ταξιδιώτες είναι σε μεγάλο βαθμό πανομοιότυπα.
Οι περισσότεροι επισκέπτες, όπως λέει, καταλήγουν να βγάζουν την ίδια κλασική φωτογραφία που δείχνει ότι «σπρώχνουν» τον κεκλιμένο πύργο, ενώ περιηγούνται σε σχεδόν πανομοιότυπους πάγκους με σουβενίρ — μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουν ότι ταξίδεψαν ώρες για να δουν «ένα κεκλιμένο κτίριο».
Για μια αυθεντική ιταλική εμπειρία, προτείνει να ταξιδέψει κανείς μία ώρα μακριά στη Φλωρεντία, με τη μοναδική Αναγεννησιακή τέχνη και αρχιτεκτονική της, ή να μείνει στην Τοσκάνη, που είναι φημισμένη για το κρασί και την κουζίνα παγκόσμιας κλάσης.
Bourbon Street, Νέα Ορλεάνη
Ο Κέλτον διευκρίνισε ότι λατρεύει τη Νέα Ορλεάνη, αλλά περιέγραψε τον πιο διάσημο δρόμο της πόλης ως ένα «φοιτητικό πάρτι σε ανοιχτό χώρο». Η Bourbon Street είναι γνωστή για τη ζωντανή νυχτερινή ζωή της, τα μπαρ, τα κλαμπ και τη ζωντανή μουσική, ενώ περισσότερα από 3 εκατομμύρια άτομα συρρέουν στην περιοχή κάθε χρόνο για το Mardi Gras, το ετήσιο καρναβάλι με επίκεντρο τα γλέντια, τις παρελάσεις και τα πάρτι.
Ωστόσο, οι τουρίστες μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με υπερτιμημένα μπαρ, μια έντονη μυρωδιά από μπίρα και μια άτονη, «θεματικού πάρκου εκδοχή της ακολασίας», όπως τη χαρακτηρίζει.
Αντί για αυτό, προτείνει τη Frenchmen Street για μουσική και τη Magazine Street για ψώνια — περιοχές που, όπως λέει, αποτυπώνουν πολύ καλύτερα τον πολιτισμικό πλούτο της πόλης.
Σαντορίνη, Ελλάδα (στην υψηλή σεζόν)
Σύμφωνα με τον Κέλτον, οι καρτποσταλικές εικόνες της Σαντορίνης συχνά κρύβουν την πραγματικότητα της εμπειρίας του επισκέπτη το καλοκαίρι.
Χιλιάδες ημερήσιοι ταξιδιώτες αποβιβάζονται από κρουαζιερόπλοια και πλημμυρίζουν μικρά χωριά όπως η Οία, που μπορεί να γίνουν τόσο ασφυκτικά γεμάτα ώστε δύσκολα κινείται κανείς. Τα εστιατόρια συχνά ανεβάζουν τις τιμές, γνωρίζοντας ότι οι τουρίστες έχουν «περιορισμένες επιλογές».
Ο Κέλτον προσθέτει ωστόσο, ότι το νησί μπορεί να είναι μαγικό εκτός υψηλής σεζόν — απλώς όχι τους μήνες αιχμής. Αντί για αυτό, προτείνει άλλα νησιά που προσφέρουν ομορφιά χωρίς τα πλήθη, όπως η Νάξος, η Πάρος και η Μήλος.
Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Για τον Κέλτον, η λαμπερή μεγαλούπολη του Ντουμπάι είναι όλη εμφάνιση και καθόλου ουσία.
Περιγράφοντας το hotspot των ΗΑΕ ως «κενό», σημειώνει ότι το «πολύ ακριβό» εμπορικό κέντρο, τα τεχνητά νησιά, οι κλειστές πίστες σκι και τα «πάντα-επικαλυμμένα-με-χρυσό» απλώς ενισχύουν την αίσθηση μιας «κατασκευασμένης πολυτέλειας».
Τονίζει ότι οι επισκέπτες που εκτιμούν την ιστορία, το πολιτισμικό βάθος και τις αυθεντικές γαστρονομικές εμπειρίες μπορεί να φύγουν νιώθοντας αποσυνδεδεμένοι.
Στόουνχετζ, Αγγλία
Αν και το Στόουνχετζ θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του αρχαίου κόσμου, ο Κέλτον υποστηρίζει ότι η εμπειρία του επισκέπτη μπορεί να είναι απογοητευτική. Παρά τη δημοτικότητά του, ο προϊστορικός μεγαλιθικός κύκλος δεν προσφέρει το μυστήριο ή τη «σύνδεση με τον αρχαίο κόσμο» που πολλοί περιμένουν.
Όπως γράφει: «Ουσιαστικά πληρώνεις εισιτήριο για να κοιτάξεις πέτρες από απόσταση, ενώ σε καθοδηγούν σε μια προκαθορισμένη διαδρομή.»
Αντί να κοιτά κανείς τον αρχαιολογικό χώρο μέσα στο κρύο και πίσω από όρια που καθορίζονται με σχοινιά, ο Κέλτον προτείνει να επισκεφθεί κανείς μέρη όπως το Μπαθ, η Γιορκ ή τα χωριά των Κοτσγουόλντς για μια πιο ουσιαστική και «ζωντανή» εμπειρία.
Μνημείο Τεσσάρων Συνόρων, ΗΠΑ (Four Corners Monument)
Για τον Κέλτον, το Four Corners Monument δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ευκαιρία για φωτογραφία.
Το σημείο είναι διάσημο γιατί αποτελεί το μοναδικό μέρος στις ΗΠΑ όπου συναντώνται τέσσερις πολιτείες ταυτόχρονα. Οι επισκέπτες μπορούν να σταθούν στη Γιούτα, το Κολοράντο, την Αριζόνα και το Νέο Μεξικό — αλλά… μέχρι εκεί.
Ο Κέλτον προειδοποιεί ότι οι τουρίστες πρέπει να περιμένουν να πληρώσουν μερικά δολάρια για να σταθούν πάνω σε μια «τσιμεντένια πλάκα στη μέση της ερήμου», έπειτα από μια πολύωρη διαδρομή για μια εμπειρία που διαρκεί «μόλις τριάντα δευτερόλεπτα».
Εναλλακτικά, στο αμερικανικό Νοτιοδυτικό τμήμα υπάρχουν αναρίθμητα φυσικά θαύματα λίγες ώρες πιο πέρα — από τη Monument Valley μέχρι το Arches National Park και τη Sedona.