Για τους μυημένους στον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ, ο «αόρατος μανδύας» είναι ένα από τα πιο ζηλευτά αξεσουάρ. Ποιος δεν θα ήθελε να μπορεί, έστω για μια φορά, να φορέσει έναν μανδύα που σε κάνει αόρατο για τους υπόλοιπους; Τώρα Ρώσοι επιστήμονες λένε πως έκαναν ένα βήμα για τη δημιουργία του.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικομαθηματικής της Μόσχας παρουσίασαν μια νέα τεχνολογία μέσω της οποίας μπορούν να παράγουν διμερή υλικά από ουσίες που δεν εντάσσονται στην κατηγορία αυτή των διμερών υλικών. Μέσω της τεχνολογίας αυτής παράγεται μια υπερ-λεπτή ταινία χρυσού πάχους ίσου με μια μονάδα νανομέτρου (nm). Αυτές οι ταινίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή εύκαμπτων και διαφανών ηλεκτρονικών και οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα και ο αόρατος μανδύας του Χάρι Πότερ.
Οταν ο Χάρι Πότερ δοκίμασε για πρώτη φορά τον αόρατο μανδύα
«Οι Ρώσοι ερευνητές έδειξαν για παράδειγμα με τον χρυσό πως μπορούν να ληφθούν ψευδοδιμερή υλικά που δεν ανήκουν στην κατηγορία των διμερών υλικών…Οι επιστήμονες επισημαίνουν την έξοχη ηλεκτρική αγωγιμότητα των υπερ-λεπτών ταινιών του χρυσού πάχους μόλις μια μονάδας νανομέτρου και προτείνουν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή εύκαμπτων και διαφανών ηλεκτρονικών», αναφέρει η ανακοίνωση του Ινστιτούτου, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
«Τα διμερή μέταλλα μας φέρνουν πιο κοντά και στην εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας οπτικών υλικών, οι δυνατότητες των οποίων στην διαχείριση του φωτός θα βοηθήσει στο να δημιουργηθούν οι πιο απίθανες τεχνολογίες, για παράδειγμα να γίνει πραγματικότητα ο μαγικός μανδύας του Χάρι Πότερ που σε κάνει αόρατο», σημειώνει ακόμη η ανακοίνωση.
Πώς ξεκίνησε η έρευνα
Η ανακάλυψη του γραφενίου, του πρώτου διμερούς υλικού, σηματοδότησε την δημιουργία νέων τομέων έρευνας στην επιστήμη, στην τεχνολογία αλλά ακόμη και στον κόσμο των νέων υλικών. Σήμερα είναι γνωστά περισσότερα από 100 διμερή υλικά με μοναδικές ιδιότητες, με εφαρμογή στον τομέα της βιοϊατρικής, της ηλεκτρονικής και της αεροδιαστημικής. Όλα τα γνωστά διμερή υλικά ανήκουν στην κατηγορία των στρωματωδών κρυστάλλων, χαρακτηρίζονται από αδύναμη σχέση μεταξύ των στρωμάτων και μια ισχυρή σχέση εντός του στρώματος. Η αποκόλληση ενός τέτοιους στρώματος δεν είναι δύσκολο να γίνει, αφού για παράδειγμα ο διαχωρισμός του γραφενίου από τον γραφίτη έγινε με σελοτέιπ.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικομαθηματικής της Μόσχας ξεκίνησαν την έρευνα τους από την υπόθεση ότι τα διμερή υλικά μπορεί να ληφθούν στην επιφάνεια άλλων διμερών υλικών. Στις έρευνες τους χρησιμοποίησαν ως ένα τέτοιο υλικό το διμερές δισουλφίδιο του μολυβδαινίου. Είναι γνωστό ότι ο χρυσός αλληλεπιδρά πολύ άσχημα με όλα σχεδόν τα υλικά , αλλά με τις ενώσεις θείου μπορεί να δημιουργήσει σταθερές χημικές ενώσεις. Αποδείχθηκε ότι η προσθήκη ενός μόνο στρώματος δισουλφιδίου του μολυβδαινίου ήταν αρκετά για να ληφθούν εξαιρετικά λεπτές και λείες ταινίες.
Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι η μέθοδος τους είναι καθολική, καθώς σε οποιαδήποτε επιφάνεια ανεξαρτήτων των ιδιοτήτων της μπορεί να τοποθετήσεις μονοστρωματικό δισουλφιδίο του μολυβδαινίου και να λάβεις μια υπέρ-λεπτή και υπέρ- λεία ταινία μετάλλου. Τα υπέρ-λεπτά ηλεκτρόδια όπως επισημαίνει το Ινστιτούτο στην ανακοίνωση του, μπορούν να αποτελέσουν την τεχνολογική προϋπόθεση για την δημιουργία υψηλής απόδοσης συστημάτων διεπαφής νευρωνικών δικτύων με υπολογιστές και να συμβάλλουν στο να επιλυθούν μια σειρά ιατρικά προβλήματα.