Μια γυναίκα που έπεσε θύμα απαγωγής από έναν κατά συρροή δολοφόνο όταν ήταν 15 ετών, και κατάφερε να το σκάσει, αφηγείται πώς ξεγέλασε τον απαγωγέα της, λέγοντας ότι μελετούσε κάθε του κίνηση πριν σχεδιάσει την απόδρασή της.
Η 35χρονη σήμερα Κάρα Ρόμπινσον, από την Κολούμπια της Νότιας Καρολίνας, «ξαναέζησε» τις 18 ανατριχιαστικές ώρες που πέρασε αιχμάλωτη του Ρίτσαρντ Έβονιτς σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, στο νέο ντοκιμαντέρ του Oxygen, «Escaping Captivity: The Kara Robinson Story».
«Το να με πιάσει ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ποτέ», είπε στην ειδική δίωρη εκπομπή, η οποία δημιουργήθηκε από την Ελίζαμπεθ Σμαρτ, η οποία έχει επιζήσεις επίσης απαγωγής και είναι ακτιβίστριας για την ασφάλεια των παιδιών.
Η Ρόμπινσον πότιζε μόνη της λουλούδια στην αυλή της φίλης της στις 24 Ιουνίου 2002, όταν ένας άντρας που δεν γνώριζε μπήκε στον ιδιωτικό δρόμου που οδηγεί στο σπίτι και τη ρώτησε αν μπορούσε να της δώσει μερικά περιοδικά.
«Έγειρε και μου τα έδωσε στο χέρι», θυμάται. «Καθώς έγειρε, ένιωσα ένα προειδοποιητικό σημάδι κάπου στο κεφάλι μου και την ίδια στιγμή, ένιωσα ένα όπλο να πιέζει στο πλάι του λαιμού μου. Είπε, «Αν ουρλιάξεις. Θα σε πυροβολήσω».
Ο Έβονιτς ανάγκασε τη Ρόμπινσον να μπει σε ένα πλαστικό δοχείο στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του. Εκείνη, άρχισε αμέσως να καταγράφει πληροφορίες για τον απαγωγέα της, συμπεριλαμβανομένου του σειριακού αριθμού του κοντέινερ, τον οποίο απομνημόνευσε.
«Σε εκείνο το σημείο, ο εγκέφαλός μου έκλεισε τα συναισθήματά μου», είπε. «Απλά μπήκα σε λειτουργία επιβίωσης».
Αφού την οδήγησε στο διαμέρισμά του, της έβαλε χειροπέδες στους καρπούς της και της έδεσε τους αστραγάλους πριν την πάρει μέσα, όπου τη νάρκωσε και τη βίαζε επανειλημμένα για 18 ώρες.
«Σε εκείνο το διαμέρισμα, ήξερα ποιες ήταν οι προθέσεις αυτού του άντρα για μένα», είπε η νεαρή γυναίκα. «Ενώ μου επιτέθηκε, ένιωθα σαν να συνέβαινε αυτό σε κάποιον άλλο. Έκλεισα κατά κάποιον τρόπο τον εγκέφαλό μου και έφυγα από το σώμα μου».
Η Ρόμπινσον μελέτησε τον απαγωγέα της και τα υπάρχοντά του ενώ σχεδίαζε την απόδραση της, παρατηρώντας τα πάντα, από τους μαγνήτες της κουζίνας του μέχρι τις τούφες των μακριών, κόκκινων μαλλιών σε μια βούρτσα μαλλιών.
«Δεν μπορώ να εξηγήσω από πού προήλθε, ήταν απλά αυτή η φωνή που έλεγε ότι οι επιλογές μου ήταν να κάνω αυτό και να ξεφύγω και να επιβιώσω ή να πανικοβληθώ, να πολεμήσω και ίσως να πεθάνω», εξήγησε. «Έτσι, έπεισα τον εαυτό μου να παραμείνω όσο πιο ήρεμη μπορούσα για όσο μπορούσα».
Θυμήθηκε ότι κάποια στιγμή υπήρχε ένα όπλο στη διάθεσή της, αλλά το σκέφτηκε δύο φορές πριν ενεργήσει βιαστικά.
«Σκέφτηκα για μια στιγμή να πιάσω το όπλο και τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μικρή πιθανότητα να κερδίσω αυτόν τον αγώνα», είπε. Αυτό ενίσχυσε αυτό που περνούσε από το κεφάλι της: «Συγκέντρωσε πληροφορίες, περίμενε, ξέφυγε».
Η Ρόμπινσον μπόρεσε να απελευθερωθεί από τα δεσμά της το επόμενο πρωί, ενώ ο απαγωγέας της κοιμόταν δίπλα της στο κρεβάτι του. Όταν βγήκε έξω από την πόρτα, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο και έκανε τους δύο άνδρες να την μεταφέρουν στο Τμήμα του Σερίφη της Κομητείας Ρίτλαντ.
Βοήθησε στην ταυτοποίηση του άνδρα που της είχε επιτεθεί, ο οποίος κατέφυγε στη Σαρασότα της Φλόριντα, όταν κατάλαβε ότι η κοπέλα είχε διαφύγει. Αυτοκτόνησε μετά από καταδίωξη της αστυνομίας.
«Ήμουν λίγο θυμωμένη με αυτό», είπε η Ρόμπινσον στο Fox News. «Τα συναισθήματά μου αμφιταλαντεύονταν με την πάροδο των ετών για να νιώσω ανακούφιση που αυτοκτόνησε γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ να πάω στη δίκη. Ποτέ δεν χρειάστηκε να καθίσω σε μια αίθουσα του δικαστηρίου και να μιλήσω για όλες τις λεπτομέρειες αυτού που μου συνέβη. Ποτέ δεν χρειάζεται να ανησυχώ για το αν θα βγει ή κάτι τέτοιο», πρόσθεσε.
Η Ρόμπινσον αργότερα έμαθε ότι ο Έβονιτς ήταν κατά συρροή δολοφόνος, αφού η έρευνα αποκάλυψε ότι είχε απαγάγει και δολοφονήσει τη Σοφία Σίλβα, 16 ετών, το 1996, την Κρίστεν Λισκ, 15 ετώμ, και την αδελφή της, την Κάτι, 12 ετών, το 1997, ενώ ζούσε στην κομητεία Σποτσιλβάνια της Βιρτζίνια.
Ο Έβονιτς ήταν ύποπτος για άλλες δολοφονίες και πριν αυτοκτονήσει, ομολόγησε μια σειρά εγκλημάτων στην αδελφή του, σύμφωνα με την Washington Post.
«Είμαι θυμωμένη τώρα γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι υπεύθυνος για άλλα εγκλήματα», είπε η Ρόμπινσον στο Fox News. «Τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να τον προσδιορίσουμε ως υπεύθυνο για αυτά τα εγκλήματα. Και νομίζω ότι θα μπορούσαμε να τον συνδέσουμε με κάποια πράγματα αν δεν είχε αυτοκτονήσει».
Υπάρχει επίσης ένα μέρος της που εύχεται να μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. «Ήθελα να ξέρει ότι τον ξεγέλασα», είπε. «Ήθελα να ξέρει ότι επιλέγοντας εμένα, δεν θα ήμουν το θύμα που ήθελε. Ήταν το είδος του δράστη που θα καταδίωκε τους ανθρώπους. Δεν ήμουν στη φυσιολογική μου θέση στον κανονικό μου χρόνο, οπότε δεν ήμουν το προγραμματισμένο θύμα. Ήθελα λοιπόν να ξέρει ότι επιλέγοντας εμένα, το τυχαίο θύμα, ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει ποτέ».
Το σπέσιαλ του Oxygen, που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο μήνα και μεταδόθηκε ξανά στις 15 Οκτωβρίου, άγγιξε επίσης τη ζωή της μετά την απαγωγή και τη σεξουαλική επίθεση.
«Δεν ήθελα να με λυπούνται οι άνθρωποι. Το χειρότερο πράγμα στον κόσμο να ακούσω ή να νιώσω από κάποιον, για μένα, ήταν ο οίκτος γιατί δεν ένιωθα ότι ήμουν αξιολύπητος άνθρωπος. Δεν ένιωθα ότι ήμουν κάποιος που πρέπει να με λυπάται κανείς», είπε στο ντοκιμαντέρ.
«Ήθελα οι άνθρωποι να με βλέπουν με έναν τρόπο που ενδυναμώνει και όταν οι άνθρωποι με κοιτούσαν με οίκτο ή με λυπόταν, με έκανε να νιώθω πιο αδύναμη και δεν ήμουν αυτό. Δεν είμαι αυτό».
Και οι δύο γονείς της συγκλονίστηκαν όταν θυμήθηκαν τις αλλαγές στην προσωπικότητα της κόρης τους όταν επέστρεψε στο σπίτι. «Η Κάρα παλιά ήταν πολύ τρυφερή. Το παιδί που πήρα πίσω δεν ήθελε αγκαλιές, ούτε φιλιά», είπε η μητέρα της, Ντέμπρα Τζόνσον. «Αυτός ήταν ο μηχανισμός της για να το αντιμετωπίσει. Αλλά ήταν πέρα από καταστροφικό».
Ο πατέρας της, Ρον Ρόμπινσον, είπε ότι σταμάτησε να τον αποκαλεί «μπαμπάκα» και άρχισε να τον αναφέρει ως «μπαμπά». «Ήξερα ότι είχε να κάνει με αυτό που της συνέβη», είπε. «Μου ράγισε την καρδιά, αλλά κατάλαβα γιατί».
Η Ρόμπινσον δεν έλαβε συμβουλές για να αντιμετωπίσει το τραύμα της. Δεν ήθελε να μιλήσει γι' αυτό και η μητέρα της αρνήθηκε να την αναγκάσει μετά από όλα όσα είχε περάσει.
«Θα περίμενες να λυγίσει, αλλά είναι σχεδόν σαν να μην συνέβη πραγματικά ή κάτι τέτοιο. Φαινόταν ότι ήθελε απλώς να διαγράψει αυτό το γεγονός από τη ζωή της. Δεν μιλήσαμε ποτέ για αυτό», θυμάται ο πρώην φίλος της, Κρις Πάτναμ. Η Ρόμπινσον είπε ότι εξακολουθεί να υποφέρει από το να αποσυνδέεται από το σώμα της και να απενεργοποιεί τα συναισθήματά της μέχρι σήμερα.
Η εμπειρία την ενέπνευσε να ακολουθήσει καριέρα στην επιβολή του νόμου. Το καλοκαίρι μετά την απαγωγή της, άρχισε να εργάζεται με το Τμήμα Σερίφη του Ρίτσλαντ. Έκανε διοικητικές εργασίες σε υπηρεσίες θυμάτων και στο εργαστήριο DNA για το υπόλοιπο λύκειο και κολέγιο, το οποίο πλήρωσε χρησιμοποιώντας τα χρήματα ανταμοιβής που έλαβε βοηθώντας στην επίλυση των δολοφονιών των θυμάτων του Έβονιτς στη Βιρτζίνια.
Αργότερα εντάχθηκε στην αστυνομική ακαδημία και πέρασε μερικά χρόνια δουλεύοντας ως αστυνομικός σε σχολείο (school resource officer). Στη συνέχεια ασχολήθηκε με έρευνες, αναλαμβάνοντας υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης και κακοποίησης παιδιών, πριν επιστρέψει τελικά στις υπηρεσίες θυμάτων.
Έφυγε από τις αρχές επιβολής του νόμου αφού απέκτησε τους δύο γιους της, αλλά χρησιμοποιεί την ιστορία της επιβίωσης της και εργάζεται ως αστυνομικός για να εκπαιδεύσει άλλους ως ομιλήτρια ενθάρρυνσης.
«Ξέρω ότι μου δόθηκε η θέληση να μιλήσω για αυτό, γιατί θα βοηθήσω άλλους ανθρώπους, οπότε δεν έχω σκεφτεί ποτέ, "Γιατί εγώ;". Πάντα ήξερα ότι ήμουν εγώ γιατί μπορούσα να το διαχειριστώ και θα μπορούσα να βοηθήσω τους άλλους με την ιστορία της επιβίωσής μου», είπε.
Η Ρόμπινσον δήλωσε στο Fox News ότι επέλεξε να ξαναζήσει το παρελθόν της για την εκπομπή, γιατί θέλει να βοηθήσει άλλους.
«Συνειδητοποίησα ότι αν επρόκειτο να το κάνω αυτό, έπρεπε να πω την ιστορία μου… ήθελα να έχω τον έλεγχο της. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι η ιστορία ειπώθηκε με ακρίβεια», είπε.
«Επικοινώνησα λοιπόν με τη φίλη μου Ελίζαμπεθ Σμαρτ. Της είπα ότι αυτό είναι κάτι που ήθελα να κάνω. Μου συνέστησε την ομάδα με την οποία κατέληξα να δουλεύω και ήταν πολύ φανταστικοί στη διαδικασία».
Τώρα πλέον, η Κάρα μιλά συχνά για την περιπέτεια της στο TikTok, δίνοντας συμβουλές και απαντά συχνά σε ερωτήματα που θέτουν οι ακόλουθοί της.