Γερμανοί που χρειάζονται νέα νεφρά ταξιδεύουν στην Κένυα για να αγοράσουν ένα. Πίσω από αυτό το σχέδιο βρίσκεται ένας Ισραηλινός, τον οποίο οι Αρχές αναζητούν εδώ και χρόνια.
Η Γερμανίδα Sabine Fischer-Kugler ήξερε ότι σιγά σιγά ο χρόνος της τελείωνε. Τόσο για το νεφρό της, όσο και για τη ζωή της. Είχε ζήσει με το πρώτο νεφρό που της είχε δωρίσει ένας δωρητής για 30 χρόνια, αλλά πλέον η τιμή της κρεατινίνης της ήταν 3,6, πολύ πάνω από το φυσιολογικό όριο που είναι περίπου 1. Τότε κατάλαβε ότι το νεφρό της δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα.
Η 57χρονη Fischer-Kugler άντεξε για ένα ακόμη έτος, όπως θυμάται, πίνοντας λιγότερο και καταναλώνοντας λιγότερες πρωτεΐνες και κάλιο.
Τότε, ο γιατρός της τηλεφώνησε με τα νέα αποτελέσματα των εξετάσεων. Η τιμή της κρεατινίνης της ήταν πλέον πάνω από 6. Ο γιατρός της είπε να ετοιμαστεί και μισή ώρα αργότερα έφτασε το ταξί για να τη μεταφέρει στο μέρος όπου δεν ήθελε ποτέ να επιστρέψει: το κέντρο αιμοκάθαρσης. Τρεις φορές την εβδομάδα, πέντε ώρες κάθε φορά. Πιθανότατα για αρκετά χρόνια – όσο θα χρειαζόταν για να ανέβει σιγά-σιγά στη μακρά λίστα αναμονής στη Γερμανία, όπου χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν ένα νέο νεφρό.
Μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει ένας άνθρωπος για να αποκτήσει ένα νέο νεφρό; Μέχρι την Κένυα, σημειώνει το εκτενές και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Der Spiegel. Μέχρι τα όρια της ηθικής - και πέρα από αυτά. Και πόσο μακριά πρέπει να ταξιδέψει ένας νέος νεφρός για να μπορέσει η Fischer-Kugler να συνεχίσει να ζει όπως πριν; Στην περίπτωσή της, ήταν ένας νεφρός από τον Καύκασο, στο σώμα ενός νεαρού άνδρα που πέταξε στην Κένυα για να τον αφαιρέσουν, ώστε να μπορέσει μετά αυτός να επιστρέψει στην πατρίδα του με μερικές χιλιάδες ευρώ στην τσέπη.
«Γιατί να μην ψάξω στο εξωτερικό; Το σημαντικό είναι ότι έχω και πάλι νεφρό και δεν χρειάζεται να επιστρέψω στην αιμοκάθαρση» λέει η Fischer-Kugler, έξι εβδομάδες αργότερα, πίσω στο σαλόνι της στο βόρειο τμήμα της Βαυαρίας. Η εγχείρηση πραγματοποιήθηκε φέτος στις 4 Φεβρουαρίου και από τότε όλα πάνε καλά. Η τιμή της κρεατινίνης της έχει επιστρέψει στο 0,67. «Είναι ένας νεφρός νεαρός, όπως μπορείς να δεις αμέσως στον υπέρηχο. Είναι απόλυτα υγιής». Και πώς είναι ο δωρητής, με ένα μόνο νεφρό, έξι εβδομάδες μετά; Δεν ξέρει. Δεν γνωρίζει καν το όνομά του, ούτε θέλει να το μάθει.
«Τι συμβαίνει όταν ένας νεφρός γίνεται απλώς ένα ακόμα εμπόρευμα, όταν η προσφορά και η ζήτηση καθορίζονται από την απελπισία και των δύο πλευρών, όταν αδίστακτοι μεσάζοντες και γιατροί αποσπούν χρήματα από το παγκόσμιο σύστημα του καπιταλισμού των νεφρών; Είναι μια επιχείρηση που είναι εξίσου ασυμβίβαστη με την υπερβολική γνώση όσο και με την υπερβολική συνείδηση. Μια επιχείρηση που λειτουργεί λόγω της ανάγκης και λόγω των οφελών και των κερδών που αποφέρει», λένε από κοινού με νόημα το Der Spiegel, ο γερμανικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας ZDF και η Deutsche Welle, που συνεργάστηκαν επί αρκετούς μήνες για να ακολουθήσουν τα ίχνη των οργάνων.
Από τη Γερμανία και την Πολωνία, μέσω του Ισραήλ, μέχρι την κλινική στο Eldoret της Κένυας, που βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός διεθνούς και φαινομενικά εγκληματικού εμπορίου νεφρών. Οι συναλλαγές και οι μεταμοσχεύσεις συνδέουν ασθενείς στη Γερμανία με δότες σε χώρες του Καυκάσου, όπως το Αζερμπαϊτζάν. Και συνδέουν ευημερούντες Σομαλούς με νέους Κενυάτες που πείθονται να κερδίσουν γρήγορα 2.000 έως 5.000 ευρώ για έναν από τους νεφρούς τους, ενώ ασθενείς στη Δύση πληρώνουν έως και 200.000 ευρώ στους εμπόρους οργάνων - κατά προτίμηση σε μετρητά.
Νεφρά από το διαδίκτυο
Όλα αυτά ακούγονται σαν μια σκοτεινή βιομηχανία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και υπό τέτοια μυστικότητα που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ακόμη και τα φώτα του χειρουργείου πρέπει να είναι χαμηλωμένα. Αλλά δεν είναι έτσι.
Νεφρά από την Κένυα προσφέρονται ανοιχτά στο διαδίκτυο - στα γερμανικά, σε έναν ιστότοπο που είναι καταχωρισμένος στη Γερμανία. Κάτω από τη φωτογραφία ενός άνδρα με γκρίζα μαλλιά, που φοράει λευκή ποδιά και έχει ένα στηθοσκόπιο γύρω από το λαιμό του, η εταιρεία υπόσχεται κάτι που είναι -νομικά- σχεδόν αδύνατο οπουδήποτε στον κόσμο: «μεταμόσχευση νεφρού σε μόλις τέσσερις έως έξι εβδομάδες».
Οι επισκέπτες της ιστοσελίδας καλούνται να κάνουν «κλικ στους παρακάτω συνδέσμους» για να μάθουν το κόστος της υπηρεσίας. Μόλις το κάνουν, καταλήγουν σε μια συνομιλία στο WhatsApp, που τελικά τους οδηγεί σε έναν άνδρα χωρίς επώνυμο - γιατί στον κόσμο των εμπόρων οργάνων το μικρό όνομα αρκεί.
Η έδρα της εταιρείας -η οποία ισχυρίζεται ότι «εστιάζει στην ενσυναίσθηση και την αποτελεσματικότητα»- παραμένει επίσης κρυφή. Η διεύθυνση που αναφέρεται στην εκτύπωση οδηγεί σε ένα εργοτάξιο στη Βαρσοβία. Το πολυώροφο κτίριο που κάποτε βρισκόταν εκεί κατεδαφίστηκε το 2023.
Η «σύμβαση παροχής συμβουλών και υπηρεσιών» που υπέγραψε η Fischer-Kugler με τη Medlead, εν τω μεταξύ, αναφέρει ότι η εταιρεία βρίσκεται σε μια διεύθυνση στη Βαρσοβία. Όμως, κανείς εκεί δεν έχει ακούσει ποτέ για την εταιρεία.
Στο YouTube και στο Facebook, όμως, οι έμποροι οργάνων είναι πολύ πιο εύκολο να βρεθούν. Κάτω από hashtags όπως #Nierentransplantation (μεταμόσχευση νεφρού) και #Erfolgsgeschichten (ιστορίες επιτυχίας), Γερμανοί ασθενείς εκθειάζουν το ιατρικό παραμύθι της Κένυας.
Ο Frank, μεσίτης ακινήτων, η Isabelle, σύμβουλος επιχειρήσεων, και ο Ingo, τεχνικός θέρμανσης, κοιτάζουν κατευθείαν στην κάμερα καθώς περιγράφουν με ενθουσιασμό την πορεία τους προς την απελευθέρωση από τη «φυλακή της αιμοκάθαρσης». Μερικοί από αυτούς δίνουν ακόμη και συμβουλές: «Παροτρύνω όσους πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια στη Γερμανία: Μην κάθεστε και περιμένετε κάποιο νόμο που πιστεύετε ότι θα σας εξασφαλίσει πιο γρήγορα ένα όργανο».
Κανένας από τους λήπτες των νεφρών δεν μιλάει για τα χρήματα που έπρεπε να πληρώσουν και για το τι μπορεί να απέγινε αυτό το χρήμα. Και μόνο ένας από αυτούς φαίνεται να πιστεύει την ιστορία που η Medlead θέλει να πιστέψει ο κόσμος: ότι τα νεφρά προέρχονται από δότες που προσφέρουν τα όργανά τους αποκλειστικά από την καλοσύνη της καρδιάς τους για τους απελπισμένους ανθρώπους που τα λαμβάνουν.
Η αφήγηση υποστηρίζει ότι υπάρχουν δήθεν ανιδιοτελείς δωρητές οργάνων από φτωχές χώρες που κάνουν ουρά για να τους αφαιρέσει η Medlead τα νεφρά τους - όταν τα κέντρα μεταμόσχευσης σε πλούσιες χώρες, όπως η Γερμανία, δεν μπορούν να βρουν αρκετούς ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να δωρίσουν τα νεφρά τους ακόμη και μετά το θάνατό τους.
Άγνωστοι γιατροί και μια αμφίβολη εταιρεία
Η Fischer-Kugler είναι ιδιαίτερα πρόθυμη να μιλήσει για όλα. Έψαξε στο διαδίκτυο και βρήκε τη Medlead, συμπλήρωσε μια φόρμα επικοινωνίας και την έστειλε. Λίγο αργότερα, ο Alexander επικοινώνησε μαζί της. Μόνο Alexander. Χωρίς επώνυμο, χωρίς καμία ένδειξη για το πού βρισκόταν.
Ο Alexander παρουσίασε τις προσφορές της Medlead, συμπεριλαμβανομένου του κανονικού πακέτου με πτήση, διαμονή σε ξενοδοχείο, νοσοκομείο και μεταμόσχευση. Ή μήπως θα την ενδιέφερε το πακέτο ασφάλειας, που ήταν μόνο 25% πιο ακριβό; Αυτό το πακέτο περιλαμβάνει ένα δεύτερο νεφρό, σε περίπτωση που το πρώτο δεν λειτουργήσει. Ένα δεύτερο; Για να είμαστε σίγουροι; Ακόμα και οι απελπισμένοι θα το σκεφτόντουσαν δύο φορές. Αλλά ο Alexander ήταν καλός στη δουλειά του. Έδωσε στη Fischer-Kugler τα τηλέφωνα ασθενών από τη Γερμανία που είχαν ήδη ολοκληρώσει τη μεταμόσχευσή τους στην Κένυα. Τους τηλεφώνησε και άκουσε τις ιστορίες τους για τις επιτυχημένες επεμβάσεις. Μετά, είχε μόνο μία ερώτηση: Πώς μπορούσε να είναι σίγουρη ότι δεν ήταν μέρος ενός κυκλώματος εμπορίας οργάνων. «Δεν θέλω να πάω φυλακή όταν γυρίσω σπίτι».
Ο Αλεξάντερ ήξερε πώς να καθησυχάσει τη Φίσερ-Κούγκλερ. Θα πλήρωνε μόνο τη Medlead και την κλινική, δεν θα έστελνε χρήματα σε κανέναν δότη. Επιπλέον, το συμβόλαιο που είδαν το Der Spiegel και το ZDF περιλαμβάνει τη φράση: «Διευκρινίζεται ότι απαγορεύεται απολύτως η καταβολή αποζημίωσης στον δωρητή για το όργανό του». Η Fischer-Kugler το ερμήνευσε ως: «Δεν χρειάζεται να ανησυχώ».
Αργότερα, χρησιμοποίησε το Google Earth για να αναζητήσει την πολωνική διεύθυνση της Medlead που αναγραφόταν στο συμβόλαιό της, αλλά δεν βρήκε τίποτα που να μοιάζει με κτίριο γραφείων. Άρχισε να υποψιάζεται, όπως λέει, ότι κάτι δεν ήταν «εντελώς νόμιμο». Αν είχε ψάξει λίγο πιο βαθιά και είχε αναζητήσει το όνομα του άνδρα που αναφέρεται στη Medlead ως «πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου», οι υποψίες της πιθανότατα θα είχαν επιβεβαιωθεί.
Ένας άνδρας με παρελθόν
Στο διαδίκτυο, ο διευθυντής της Medlead, Robert Shpolansky, παρουσιάζεται με έναν τρόπο που δεν ταιριάζει ακριβώς με τον γκριζομάλλη «γιατρό» που απεικονίζεται στην ιστοσελίδα της εταιρείας. Ο Shpolansky, ένας ημίγυμνος bodybuilder, επιδεικνύει τους μυς του σαν «μπράβος» σε ένα κλαμπ μιας μικρής πόλης.
Υπάρχει μια κατηγορία που καθιστά σαφές ότι αυτός ο άνδρας δεν είναι προβληματικός καθαρά και μόνο... από αισθητικής άποψης. Το 40σέλιδο έγγραφο που συνέταξαν οι εισαγγελείς στο Τελ Αβίβ το 2016 περιγράφει τις δραστηριότητες ενός δικτύου εμπορίας οργάνων που φέρεται να έχει πραγματοποιήσει «μεγάλο αριθμό παράνομων μεταμοσχεύσεων νεφρών» έναντι ποσών μεταξύ 140.000 και 180.000 δολαρίων στη Σρι Λάνκα, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη και την Τουρκία. Ο επικεφαλής του δικτύου προσδιορίζεται στην κατηγορία ως ο Μπόρις Γούλφμαν, ο οποίος ήταν ήδη ύποπτος ως ο «νονός» μιας μαφίας και ενός δικτύου μεταμοσχεύσεων στη Λατινική Αμερική, την Ουκρανία και το Κοσσυφοπέδιο. Η κατηγορία προσδιόρισε τον σημαντικότερο συνεργό του ως τον Ρόμπερτ Σπολάνσκι.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι οι δύο εξακολουθούν να συνεργάζονται. Για παράδειγμα, οι διευθύνσεις διαδικτύου τόσο του Wolfman όσο και της Medlead καταχωρίστηκαν από κάποιον «mike.k», ο οποίος είναι προσβάσιμος μέσω του «fly-medical.com», του domain με το οποίο συνδέεται και η γερμανική ιστοσελίδα της Medlead. Επιπλέον, ένας αριθμός τηλεφώνου που χρησιμοποιούν ο Wolfman και η σύζυγός του συνδέεται με ένα προφίλ Skype με το όνομα «Med-Lead SP.ZO.O», με έδρα τη Βαρσοβία.
Δεν είναι γνωστό πού βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ο Shpolansky. Εξαφανίστηκε από το Ισραήλ το 2013. Οι ερευνητές τον εντόπισαν στην Ταϊλάνδη και στη συνέχεια στην Τουρκία. Αυτό που είναι σαφές, ωστόσο, είναι ότι η Medlead λειτουργεί για περισσότερα από τρία χρόνια στην πόλη Eldoret της Κένυας, με πληθυσμό 500.000 κατοίκους. Πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους προορισμούς για τους εμπόρους οργάνων και από το 2020 βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής των κενυατικών μέσων ενημέρωσης ως προπύργιο του εμπορίου οργάνων. Η κλινική Mediheal στο κέντρο της πόλης αναφέρεται συχνά ως συχνός προορισμός της λεγόμενης «μαφίας των νεφρών».
Υποστήριξη από πολιτικούς
Ο Swarup Ranjan Mishra, ιδρυτής και πρόεδρος του ομίλου νοσοκομείων Mediheal, είναι ένας άνθρωπος με τις καλύτερες δυνατές διασυνδέσεις. Το σύνθημά του είναι: «Καλύτερα να είσαι κεφάλι γάτας παρά ουρά τίγρης».
Ο Mishra, γυναικολόγος ινδικής καταγωγής, μετακόμισε στην Κένυα στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όπου έγινε πολυεκατομμυριούχος στον τομέα της ιατρικής. Το 2017 εξελέγη μέλος του κοινοβουλίου και τον Νοέμβριο του 2024 ο πρόεδρος της Κένυας, William Ruto, τον διόρισε επικεφαλής του Kenya BioVax Institute, γεγονός που σημαίνει ότι πλέον συναναστρέφεται με κορυφαίες προσωπικότητες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και εκπροσώπους ξένων κυβερνήσεων.
Ένας αστυνομικός, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει αποκτήσει βαθιά γνώση του εύρους και του μεγέθους της κενυάτικης βιομηχανίας οργάνων, δέχεται να συναντηθεί με το Der Spiegel μόνο υπό άκρα μυστικότητα. Έχει διερευνήσει το εμπόριο οργάνων σε αρκετές περιπτώσεις - και πάντα ένιωθε ότι του έβαζαν εμπόδια, παρά τα αποτελέσματα που είχε επιτύχει, συμπεριλαμβανομένων θυμάτων, μαρτύρων και στοιχείων για τους δράστες σε διάφορες κλινικές στο Eldoret. Λέει ότι του έκαναν σαφές ότι δεν πρέπει να ερευνήσει σε βάθος το θέμα. «Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλούς φίλους στο σύστημα, ισχυρούς φίλους». Στην κυβέρνηση; Ο άνδρας γνέφει καταφατικά. Ο Μίσρα είναι επίσης εξαιρετική επιρροή, λέει.
Μεταξύ των υποθέσεων που σκονίζονται στα αρχεία του αστυνομικού είναι και αυτή του Άμον Κίπρουτο Μέλι. Ο 22χρονος ζει λίγα χιλιόμετρα μακριά από το νοσοκομείο του Μίσρα - και σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Οι δρόμοι είναι χωματόδρομοι και τα σπίτια είναι φτιαγμένα από λάσπη. Ο Mely πούλησε ένα από τα νεφρά του στα τέλη του 2024 επειδή ήθελε να χτίσει ένα μέλλον. Τώρα, αγωνίζεται να συμβιβαστεί με αυτή την απόφαση - «το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου», όπως το περιγράφει, καθώς δείχνει το σημάδι στην κοιλιά που του έμεινε ως ενθύμιο.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας γνωστός του τον πλησίασε, λέγοντάς του ότι τα νεφρά έχουν μεγάλη ζήτηση στην πόλη, και τον ρώτησε αν ήθελε να πουλήσει ένα από τα δικά του. Θα του έδιναν το ισοδύναμο των 6.000 ευρώ, του είπε ο γνωστός του, όπως λέει ο Mely. «Στην αρχή είπα όχι, αλλά συνέχισε να με ρωτάει και τελικά δέχτηκα». Άλλωστε, 6.000 ευρώ είναι αρκετά πολλά χρήματα για έναν φτωχό Κενυάτη. Ο μέσος μισθός στη χώρα είναι 500 ευρώ το μήνα.
Στην κλινική Mediheal, λέει ο Mely, ένας γιατρός του είπε ότι ήταν πολύ νέος για να δωρίσει νεφρό, αλλά του αφαίρεσε τον νεφρό ούτως ή άλλως. Ισχυρίζεται ότι του έδωσαν μόνο 4.000 ευρώ, αντί για τα 6.000 που του είχαν υποσχεθεί. Χρησιμοποίησε τα χρήματα για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο και να ξεκινήσει μια επιχείρηση ταξί. Το αυτοκίνητο χάλασε και δεν είχε χρήματα για να το επισκευάσει. Οι ελπίδες του Μέλι για μια καλύτερη ζωή χάθηκαν, όπως και η υγεία του.
«Πριν από την επέμβαση, οι γιατροί μου είπαν ότι όλοι οι δότες νεφρών ήταν μια χαρά. Τώρα, πονάω συνεχώς». Μια φορά, λέει, λιποθύμησε, και η μητέρα του τον πήγε στο νοσοκομείο, πληρώνοντας η ίδια τα έξοδα. Ο μεσάζων που τον έφερε σε επαφή με τη Mediheal, λέει ο Mely, του είπε ότι απλά έπρεπε να πίνει περισσότερο νερό και θα άρχιζε να νιώθει καλύτερα.
Ιστορίες όπως αυτή του Mely ακούγονται σε πολλές πόλεις της δυτικής Κένυας. Η Oyugis, μια πόλη 50.000 κατοίκων, τρεισήμισι ώρες με το αυτοκίνητο από το Eldoret, θεωρείται... κέντρο δωρητών νεφρών.
«Λίγο ύποπτο»
Την ίδια στιγμή, η Medlead φιλοξενεί τους «τουρίστες μεταμόσχευσης» στο Eka Hotel Eldoret, ένα τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο με βεράντα στον τελευταίο όροφο, πισίνα και γυμναστήριο. Ένας νεαρός άνδρας στο λόμπι λέει ότι η μητέρα του πρόκειται να λάβει νέο νεφρό τις επόμενες ημέρες. Υποθέτει ότι οι δότες πληρώνονται για τα όργανά τους. «Δεν είναι απολύτως νόμιμο όλο αυτό, αλλά δεν με νοιάζει. Πρόκειται για τη ζωή της μητέρας μου».
Φυσικά, είναι «λίγο ύποπτο», λέει ένας γκριζομάλλης Ισραηλινός που συνδέει έναν σωλήνα σε μια μηχανή αιμοκάθαρσης. «Δεν πρέπει να πληρώνεις, αλλά πληρώνεις». Υπογράφεις ένα έγγραφο που δηλώνει «ότι όλα είναι νόμιμα». Δεν είναι. Η ιστορία είναι ότι ένας γέρος ξάδελφος βρίσκεται κατά τύχη στην Ανατολική Αφρική την ίδια περίοδο. Δεν έχεις άλλες επιλογές;».
Ένας υπάλληλος της κλινικής λέει ότι οι ψευδείς δηλώσεις συγγένειας είναι συνηθισμένες στη Mediheal. Οι δότες πρέπει επίσης να δηλώσουν ότι δωρίζουν τα νεφρά τους - «δωρεάν και από φιλανθρωπία». Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα γι' αυτούς αργότερα.
«Η νομική κατάσταση στην Κένυα δεν είναι ξεκάθαρη και τελικά είναι ανοιχτό το ερώτημα αν οι εμπλεκόμενοι είναι θύματα ή συνεργοί. Γιατί, σε τελική ανάλυση, έχουν ωφεληθεί οι ίδιοι», σημειώνει το ρεπορτάζ.
Ωστόσο, δεν είναι μόνον οι δότες που αναλαμβάνουν σημαντικό κίνδυνο, όπως δείχνει η περίπτωση μιας Ισραηλινής ασθενούς της Mediheal. Η 51χρονη πούλησε το σπίτι της για να πληρώσει 200.000 ευρώ για μεταμόσχευση νεφρού, μια επέμβαση που δεν έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί ποτέ, καθώς ο ιστός της δεν ήταν συμβατός με αυτόν του δότη.
Η Fischer-Kugler ήταν λίγο πιο τυχερή. Η ανάλυση ιστού έδειξε συμβατότητα και η επέμβαση πραγματοποιήθηκε χωρίς επιπλοκές. Έξι ημέρες αργότερα βρισκόταν σε αεροπλάνο, επιστρέφοντας στην πατρίδα της. Ο δωρητής, ένας νεότερος άνδρας, όπως λέει, την είδε ελάχιστα. Μόνο φρόντισε να επιστρέψει στο Αζερμπαϊτζάν.
Η Fischer-Kugler γνωρίζει ότι ο νεαρός άνδρας ήταν περίπου στην ηλικία του γιου της, τον οποίο οι Γερμανοί γιατροί είχαν κρίνει δύο χρόνια νωρίτερα πολύ νεαρό για να θεωρηθεί δότης. Η Medlead την είχε συμβουλεύσει να έχει όσο το δυνατόν λιγότερη επαφή μαζί του, λέγοντας ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιπλοκές. Λέει ότι μίλησε με τον σύντροφό της για το αν θα έπρεπε να ζητήσουν το όνομά του και να μάθουν γιατί επέλεξε να δωρίσει ένα νεφρό, αλλά τελικά αποφάσισε: «Δεν θα το κάνουμε». Ποιος ξέρει πού θα μπορούσε να οδηγήσει αυτό.
Όταν ρωτήθηκε πόσα πλήρωσε στη Medlead και στην κλινική για το νέο της νεφρό, η Fischer-Kugler αρνήθηκε να απαντήσει. Όταν το Der Spiegel και το ZDF ανέφεραν το ποσό των 200.000 ευρώ, επιβεβαίωσε ότι ήταν τόσο. Στη συνέχεια, ρωτήθηκε ποιο ποσοστό του συνολικού ποσού θεωρούσε ότι έπρεπε να λάβει ο δωρητής. «Θα ήθελα να λάβει το 25% του ποσού που πλήρωσα», λέει - και σοκαρίστηκε όταν έμαθε πόσα λαμβάνουν συνήθως οι δότες. Πολλοί από αυτούς δεν λαμβάνουν περισσότερα από 2.000 ευρώ. Αυτό, λέει, δεν είναι δίκαιο.
Σε κάποιοn βαθμό, παραδέχεται, ήταν «εγωιστικό», αλλά θα το ξαναέκανε. «Τώρα το έχω» λέει, αναφερόμενη στο νέο της νεφρό που κανείς δεν μπορεί να της πάρει.