Η ζωή σε ένα τροχόσπιτο γυρνώντας τον κόσμο, χωρίς να πληρώνεις ενοίκιο, μπορεί να φαντάζει όνειρο για κάποιους, ωστόσο μία γυναίκα που εγκατέλειψε τα πάντα γιατί ένιωθε εγκλωβισμένη, περιγράφει όλα όσα δεν θα δει κανείς στο Instagram.
Προτού αποφασίσει να αλλάξει την ζωή της μετακομίζοντας σε ένα τροχόσπιτο και γυρίζοντας τις ΗΠΑ, η Μπρι Κοντρέρας, είχε μια δουλειά ως πολιτική αναλύτρια, η οποία όμως δεν την γέμιζε.
«Πολύ γρήγορα, άρχισα να νιώθω πως δεν ζούσα πλέον την ζωή μου» δήλωσε στο Insider. «Ήθελα απλώς να κάνω πεζοπορία με τα σκυλιά μου και να μην πληρώνω ενοίκιο».
Η Κοντρέρας, η οποία ζούσε στο Χιούστον του Τέξας, εκείνη την εποχή, είπε ότι μισούσε το αίσθημα του να εργάζεται τόσο σκληρά μόνο και μόνο για να μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα σπίτι χωρίς να έχει χρόνο να κάνει οτιδήποτε άλλο.
Έτσι, αγόρασε ένα τροχόσπιτο για 2.000 δολάρια το καλοκαίρι του 2018 και εγκατέλειψε την δουλειά της τον Οκτώβριο με μόλις 5.000 δολάρια οικονομίες στην τσέπη της. Τον Νοέμβριο, η Κοντρέρας εργαζόταν ήδη στο τροχόσπιτο και βρισκόταν στον δρόμο με τον σύντροφό της και δύο σκυλιά, την στιγμή που χτύπησε η πανδημία του κορωνοϊού. Η Κοντρέρας, η οποία εργάζεται πλέον ως ανεξάρτητη συγγραφέας και φωτογράφος, μένει προς το παρόν στο Τέξας για να αποτρέψει την εξάπλωση του κορωνοϊού, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση στο Instagram.
Από τότε όμως που προσχώρησε στην κοινότητας της νομαδικής ζωής, είπε ότι έχουν βιώσει τόσο υλικοτεχνικές όσο και διανοητικές δυσκολίες, όπως το τι να κάνεις ότι χρειαστεί επισκευή το τροχόσπιτο αλλά και το πώς να αντιμετωπίσεις την μοναξιά.
Ο λογαριασμός στο Instagram @doesthiscountasvanlife περιγράφει την ζωή της στο τροχόσπιτο
«Ένας από τους φίλους μου είπε ότι έπρεπε να κάνω έναν λογαριασμό στο Instagram για την ζωή στο τροχόσπιτο» είπε. «Και του απάντησα: ‘Μα, ποιος νοιάζεται; Είναι βλακεία’ αλλά το έκανα ούτως ή άλλως». Τώρα, ο λογαριασμός της έχει πάνω από 10.000 ακόλουθους.
Γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να ζήσουν σε ένα πραγματικό φορτηγό, η Κοντρέρας σκέφτηκε το όνομα «μετράει αυτό σαν ζωή σε φορτηγό (does this count as van life)» για να παίξει με τον όρο van life που έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής όρος τον τελευταίο καιρό με πολλούς να το βρίσκουν ως έναν ασφαλή τρόπο για να ταξιδέψουν εν μέσω της πανδημίας.
Πάντως, ανεξάρτητα από το πώς ονομάζουν την σελίδα τους στο Instagram, η Κοντρέρας αγαπά την ζωή στον δρόμο και παραδέχεται ότι η ζωή στο τροχόσπιτο έρχεται με μερικές προκλήσεις που δεν βλέπει κανείς στα social media.
Οι προκλήσεις της ζωής στον δρόμο - Το χρώμα του δέρματος
Η Κοντρέρας είναι μαύρη και λέει ότι υπάρχουν ελάχιστοι μαύροι που ζουν σε τροχόσπιτα. «Έχω δει μερικούς ανθρώπους σαν εμένα να μετακινούνται με τροχόσπιτα. Και είμαι τόσο ενθουσιασμένη γιατί βλέπω ότι αλλάζει η τάση, καθώς μέχρι σήμερα, ως επί το πλείστον έβλεπα μόνο συνταξιούχους ενήλικες σε πάρκα για τροχόσπιτα. Είναι πολύ σπάνιο να βλέπεις μαύρους, κατά την εμπειρία μου» λέει.
Την ίδια ώρα, όμως, λόγω του χρώματός της, λέει ότι αντιμετωπίζει προβλήματα στον δρόμο που μπορεί κάποιος να μην τα σκέφτεται, όπως ο φόβος να σταματήσει σε ένα βενζινάδικο σε ορισμένες αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ. «Υπάρχουν άνθρωποι που με κοιτάζουν με καρφωμένο το βλέμμα τους, όταν μπαίνω σε κάποιο βενζινάδικο» αναφέρει.
Υπάρχουν όμως κι άλλα προβλήματα – κάποια αρκετά κοινά – για την ζωή στον δρόμο και για τα οποία σπάνια μιλούν οι άνθρωποι
Όπως λέει ένα σημαντικό πρόβλημα που δεν περίμενε ότι θα ήταν τόσο δύσκολο είναι να βρει ένα συνεργείο για τροχόσπιτα. «Υπάρχουν κάποια συνεργεία που δεν μπορούν να το πάρουν, γιατί είναι τόσο μεγάλο, γι’ αυτό και είσαι διαρκώς με τον φόβο να μην συμβεί κάτι και χρειαστείς επαγγελματική βοήθεια» λέει.
Κι όταν όμως καταφέρεις να βρεις βοήθεια, η Κοντρέρας λέει ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να επισκευαστεί ένα τροχόσπιτο από ότι ένα μικρότερο όχημα και πρέπει τότε να σκεφτείς πού θα μείνεις. «Είναι το σπίτι σου, επομένως ή θα πρέπει να φορτωθείς σε κάποιον φίλο που μένει στην περιοχή, είτε να βρεις ένα μέρος να μείνεις ή να κοιμηθείς στο συνεργείο» λέει στο Insider.
Πέρα όμως από όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιες πτυχές της ζωής στον δρόμο που δεν είναι αστείες
Εκτός από τα κοινά προβλήματα, ο Contreras είπε ότι ορισμένες εγγενείς πτυχές της οδικής ζωής απλά δεν είναι διασκεδαστικές.
«Αυτό που με ενοχλεί είναι το διαρκές πακετάρισμα. Μένεις σε ένα μέρος για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά πρέπει να τα μαζέψεις όλα, για να τα ξαναστήσεις σε κάποιο άλλο μέρος. Τέλος, κάτι άλλο για το οποίο δεν μιλά κανείς, είναι για το πόσο μοναχική είναι η ζωή σε ένα τροχόσπιτο.
«Υπάρχει πολύς χρόνος για να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου» λέει. «Και μερικές φορές αυτό είναι πολύ δύσκολο, ειδικά σε μια πανδημία, όπου δεν μπορείς απλά να πας κάπου όπου θα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, όταν νιώθεις μόνος».
Πάντως, η Κοντρέρας εκτιμά την ελευθερία της ζωής της στον δρόμο. «Κάποιες μέρες δεν είναι και τόσο υπέροχες, αλλά όταν είναι καλές, δεν είναι απλά καλές, αλλά καταπληκτικές» λέει.