Στα αρχεία των εγκληματολογικών υποθέσεων, το όνομα του Άλμπερτ Φις παραμένει συνώνυμο του απόλυτου τρόμου: παιδοκτονίες, κανιβαλισμός, σαδισμός και επιστολές γεμάτες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Ο Albert Fish έμοιαζε με έναν συνηθισμένο, καλοσυνάτο παππού. Φαλακρός, αδύναμος, με γκρίζα μαλλιά και ευγενικό χαμόγελο, θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος σε οποιονδήποτε δρόμο της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1920. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της φρίκης που κρυβόταν πίσω από αυτή την ήσυχη όψη.
Ήταν ο «Γκρίζος Άνθρωπος» και ο «Βρικόλακας του Μπρούκλιν» - ένας από τους πιο σαδιστικούς κατά συρροήν δολοφόνους στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα αρχεία των εγκληματολογικών υποθέσεων, το όνομά του παραμένει συνώνυμο του απόλυτου τρόμου: παιδοκτονίες, κανιβαλισμός, σαδισμός και επιστολές γεμάτες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που άφησαν εμβρόντητους ακόμα και τους πιο σκληραγωγημένους ντετέκτιβ.
Γεννημένος το 1870 στην Ουάσινγκτον, ο Fish μεγάλωσε μέσα στη στέρηση, την κακοποίηση και την απόρριψη. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο ίδιος ήταν μόλις πέντε ετών, αναγκάζοντας τη μητέρα του να τον στείλει στο ορφανοτροφείο St. John’s Home for Boys στο Μπρούκλιν. Εκεί, όπως θα παραδεχόταν αργότερα, ξεκίνησε η εκτροπή του. Τα αγόρια υφίσταντο σωματικά βασανιστήρια, εξευτελισμούς και συνεχείς ξυλοδαρμούς.
«Μας μαστίγωναν αλύπητα», είπε κάποτε. «Είδα αγόρια να κάνουν πράγματα που δεν έπρεπε να δουν ποτέ». Οι τραυματικές αυτές εμπειρίες συνδυάστηκαν με τα πρώτα δείγματα αυτοτιμωρίας: ήδη στην εφηβεία, ο Fish άρχισε να αναπτύσσει έντονες μαζοχιστικές τάσεις, χτυπώντας τον εαυτό του, καίγοντας το σώμα του και - όπως αργότερα έδειξαν οι ακτινογραφίες - καρφώνοντας βελόνες στα γεννητικά του όργανα και την κοιλιά του.
Η κλιμάκωση προς τη φρίκη ήταν σταδιακή. Παντρεύτηκε την Anna Mary Hoffman, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, αλλά το 1917 εκείνη τον εγκατέλειψε για έναν άλλον άνδρα, αφήνοντάς τον μόνο, υπεύθυνο για την ανατροφή τους.
Η πιο φρικιαστική υπόθεση: αυτή της Grace Budd
Παράλληλα, οι σεξουαλικές του διαστροφές γίνονταν πιο έντονες και επικίνδυνες. Το 1910 γνώρισε τον Thomas Kedden, έναν 19χρονο με νοητική αναπηρία, τον οποίο υπέβαλε σε σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια. Τον έδεσε, τον κακοποίησε και στο τέλος έκοψε μέρος των γεννητικών του οργάνων. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φωνή του, ούτε το βλέμμα του», παραδέχτηκε αργότερα. Ενώ σκόπευε να τον σκοτώσει, τον άφησε ελεύθερο φοβούμενος ότι θα συλληφθεί.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι φαντασιώσεις του Fish έγιναν πράξη. Στη δεκαετία του 1920, τα εγκλήματά του εξαπλώθηκαν στη Νέα Υόρκη. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι είχε σκοτώσει «παιδιά σε κάθε πολιτεία», αν και επιβεβαιώθηκαν μόνο μερικές υποθέσεις. Η πιο φρικιαστική από όλες ήταν η υπόθεση της Grace Budd.
Στις 3 Ιουνίου 1928, ο Fish επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας Budd στο Μανχάταν. Παρουσιάστηκε ως εργοδότης, αναζητώντας τον έφηβο γιο της οικογένειας για δουλειά. Όμως, ο πραγματικός του στόχος ήταν η 10χρονη Grace. Κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των γονιών της, ισχυρίστηκε ότι θα την πήγαινε σε ένα παιδικό πάρτι γενεθλίων. Η Grace, ντυμένη με το καλύτερο φόρεμά της, έφυγε κρατώντας το χέρι του. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδαν ζωντανή οι γονείς της.
Για έξι χρόνια, η οικογένεια Budd έζησε μέσα στην αγωνία, χωρίς καμία πληροφορία για το τι είχε συμβεί στο παιδί τους. Μέχρι που, το 1934, έλαβαν μια επιστολή που θα στοίχειωνε για πάντα τη μνήμη τους. Ο Fish τους έγραψε με ανατριχιαστική λεπτομέρεια πώς απήγαγε, σκότωσε και… έφαγε την κόρη τους. «Στις 3 Ιουνίου 1928 ήρθα στο σπίτι σας», ξεκινούσε η επιστολή. «Η Grace κάθισε στην αγκαλιά μου, με φίλησε. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να τη φάω».
Στην ίδια επιστολή περιέγραφε βήμα-βήμα το αποτρόπαιο έγκλημα: πώς την πήγε σε ένα άδειο σπίτι στο Westchester, πώς τη στραγγάλισε, την τεμάχισε και στη συνέχεια μαγείρεψε το σώμα της. «Την έκοψα σε μικρά κομμάτια ώστε να μπορώ να πάρω το κρέας στο δωμάτιό μου και να το μαγειρέψω», έγραψε. «Μου πήρε εννέα μέρες να φάω ολόκληρο το σώμα της». Η επιστολή ήταν τόσο λεπτομερής που οι αστυνομικές αρχές κατάφεραν να τον εντοπίσουν χρησιμοποιώντας το χαρτί και το φάκελο που χρησιμοποίησε. Συνελήφθη σε ένα πανδοχείο στο Μανχάταν, χωρίς να προβάλει αντίσταση, και ομολόγησε τα πάντα.
Οι υπόλοιπες φρικιαστικές υποθέσεις
Η υπόθεση της Grace Budd δεν ήταν η μοναδική. Το 1924, ο οκτάχρονος Francis McDonnell εξαφανίστηκε στο Staten Island. Το σώμα του βρέθηκε στραγγαλισμένο και κακοποιημένο, με τις τιράντες του τυλιγμένες γύρω από τον λαιμό του. Το 1927, τεσσάρων ετών Billy Gaffney εξαφανίστηκε από το συγκρότημα διαμερισμάτων όπου ζούσε στο Μπρούκλιν.
Όταν ρώτησαν τον μικρό του φίλο που ήταν μαζί του, απάντησε: «Ο μπαμπούλας τον πήρε». Το πτώμα του Billy βρέθηκε μήνες αργότερα, τυλιγμένο σε έναν σάκο, με φρικτά σημάδια βασανισμού. Σε επιστολή-ομολογία, ο Fish περιέγραφε με ανατριχιαστικό κυνισμό πώς τον ακρωτηρίασε, ήπιε το αίμα του και μαγείρεψε κομμάτια από τη σάρκα του.
Οι πράξεις του δεν είχαν προηγούμενο. Ήταν ένας συνδυασμός σεξουαλικής διαστροφής, σαδισμού και κανιβαλισμού που συγκλόνισε την αμερικανική κοινωνία. Οι ανακριτές που χειρίστηκαν την υπόθεση μιλούσαν για έναν άνθρωπο που αντλούσε ευχαρίστηση από τον πόνο, έναν άντρα που πίστευε ότι οι εντολές του Θεού τον ωθούσαν να τιμωρεί τα παιδιά. Στο κελί του βρέθηκαν ημερολόγια με σεξουαλικά φαντασιωτικά κείμενα, γράμματα και περιγραφές βασανιστηρίων. Οι ακτινογραφίες από τη φυλακή Sing Sing αποκάλυψαν πάνω από είκοσι βελόνες καρφωμένες μέσα στο σώμα του.
Η δίκη και η εκτέλεση
Η δίκη του Fish για τη δολοφονία της Grace Budd ξεκίνησε στις 11 Μαρτίου 1935 και τράβηξε την προσοχή του έθνους. Οι συνήγοροι υπεράσπισής του προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ήταν νομικά παράφρων, επικαλούμενοι το ιστορικό κακοποίησης, τις θρησκευτικές παραληρηματικές ιδέες του και τις αυτοκαταστροφικές του πράξεις. Οι ψυχίατροι κατέθεσαν ότι υπέφερε από παραληρητικές θρησκευτικές εμμονές, ενώ ο ίδιος ισχυριζόταν ότι ο Θεός του έδινε εντολές. Παρ’ όλα αυτά, η έδρα έκρινε ότι, παρά τις ψυχικές διαταραχές του, ο Fish καταλάβαινε τη φύση και την παρανομία των πράξεών του.
Στις 16 Ιανουαρίου 1936, ο Albert Fish εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα της φυλακής Sing Sing. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι δεν έδειξε κανένα σημάδι φόβου· μάλιστα, βοήθησε ο ίδιος τον δήμιο να τοποθετήσει τα ηλεκτρόδια στο σώμα του. Ήταν 65 ετών.
Παρά τον θάνατό του, οι υποψίες για τη συμμετοχή του σε περισσότερες δολοφονίες δεν σταμάτησαν ποτέ. Θεωρείται πιθανό ότι ευθύνεται για δεκάδες ακόμη θανάτους, ανάμεσά τους της 12χρονης Yetta Abramowitz και της 16χρονης Mary Ellen O’Connor, των οποίων τα σώματα βρέθηκαν κακοποιημένα και τεμαχισμένα κοντά σε περιοχές όπου ο Fish εργαζόταν.
Ο Albert Fish παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις πιο φρικιαστικές φιγούρες του αμερικανικού εγκλήματος. Ήταν δολοφόνος, κανίβαλος, σαδιστής, ένας άνθρωπος που μετέτρεψε τις πιο διαστρεβλωμένες φαντασιώσεις σε πραγματικότητα, κρύβοντας τη φρίκη πίσω από το προσωπείο ενός ακίνδυνου, πράου ηλικιωμένου. Οι επιστολές του, τα ημερολόγιά του και οι ανατριχιαστικές του ομολογίες μαρτυρούν έναν άνθρωπο που δεν έδειξε ποτέ ίχνος μεταμέλειας. Ένα τέρας που ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, αθέατο, μέχρι να αποκαλυφθεί η αληθινή του φύση.